فرانسیس فوکویاما

(1952 م)

یوشی‌هیرو فرانسیس فوکویاما فیلسوف آمریکایی، متخصص اقتصاد سیاسی، رئیس گروه توسعهٔ اقتصادی بین‌المللی مدرسه مطالعات پیشرفته بین‌المللی پال ایچ. نیتس دانشگاه جانز هاپکینز است. فوکویاما به‌سبب کتاب پایان تاریخ و آخرین انسان‌اش (۱۹۹۲) مشهور است، که در آن استدلال می‌کند گسترش لیبرال‌دموکراسی و سرمایه‌داری بازار آزاد جهان غرب و شیوه زندگی آن در جهان ممکن است نشانه پایان فرگشت اجتماعی-فرهنگی بشر و تقلای سیاسی باشد و حکومت نهایی بشری شود؛ نظریه‌ای که با انتقاداتی هم روبه‌رو شد. او در کتاب بعدی‌اش، اعتماد: فضائل اجتماعی و خلق سعادت (۱۹۹۵)، موضع پیشین‌ش را چنین اصلاح و تصدیق کرد که فرهنگ را نمی‌توان به‌روشنی از اقتصاد جدا کرد. فوکویاما هم‌چنین با اوج‌گیری جنبش نومحافظه‌کاری، که او خود از آن فاصله گرفته، مرتبط دانسته می‌شود. فرانسیس فوکویاما، ۲۷ اکتبر ۱۹۵۲ در هایدپارک شیکاگو زاده شد. کودکی‌اش را در نیویورک گذراند. ۱۹۶۷ میلادی، با خانواده، به شیکاگو کوچ کرد و آن‌جا، دبیرستان را به‌پایان رساند. در رشتهٔ هنر از دانشگاه کرنل (Cornell University) لیسانس گرفت. در رشتهٔ فلسفه سیاسی ادامه تحصیل داد و از دانشگاه هاروارد (Harvard University) دکترا گرفت. او در دورهٔ دانشجویی در دانشگاه کرنل، به انجمن دانشجویی تلوراید (Telluride Association) پیوست. فوکویاما، اکنون استاد و رئیس گروه توسعهٔ اقتصادی بین‌المللی دانشگاه جانز هاپکینز در واشینگتن دی‌سی است.