علی اکبر شهابی

تحصیلات ابتدائی را در زادگاه خود و نزد پدر و علامه محمود شهابی ، به انجام رسانید. سپس برای ادامهٔ تحصیلات به شهرهای مشهد ، اصفهان و تهران سفر کرد تا اینکه از دانشکدهٔ الهیات دانشگاه تهران با احراز رتبه‌ اول موفق به دریافت مدرک لیسانس در رشتهٔ منقول شد و از همان زمان خدمات فرهنگی خویش را آغاز نمود و به تدریس در دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران و دانشکدهٔ الهیات مشهد پرداخت. در خلال این مدت به کسب مدرک دکتری نایل آمد. وی مدتی نیز عهده‌دار سمت‌های وابستهٔ فرهنگی ایران در افغانستان و مدیرکل اوقاف کشور در سال‌های پیش از کودتای 28 مرداد بود. دکتر شهابی در شمار پژوهنگان و محققان معارف اسلامی بود. از آثار وی: "اصول‌النحو" عربی؛ "اصول‌الصرف" ، عربی؛ "اصول روانشناسی تربیتی"؛ تصحیح "رسالهٔ صناعیه" میر فندرسکی"؛ "نظامی شاعر داستانسرا"؛ "روابط ادبی ایران و هند و تأثیر روابط ایران و هند در ادبیات صفویه"؛ "تاریخ وقف در اسلام"؛ "همبستگی تشیع و تصوف"؛ "شیعه‌شناسی"؛ ترجمه "تعبیر رویا" ، بوعلی‌سینا