عباس پناهی ماکویی

(1281 - 1350 هـ.خ)

کودکی اش در زادگاهش سپری شد. اواز سال ۱۲۸۶ - ۱۲۹۶ در شهر خوی به تحصیل پرداخت. پدرش حاجی علی اکبر ، از تاجران خوش نام و بزرگ دوران خود بود. عباس در سن پانزده سالگی تحت تاثیر میرزا علی اکبر صابر سرودن شعر را آغاز کرد. در سال ۱۳۰۴ حکایت « پریشا » را نوشت که در روزنامه « یئنی فیکیر » به چاپ رسید.از آن هنگان به بعد نوشته هایش مورد استقبال مردم قرار گرفت. در سال ۱۳۲۱ در روزنامه آذربایجان در تبریز شروع به کار کرد . او در این نشریه حکایت می نوشت.او در سال ۱۳۲۵ به شهر باکو کوچ کرد. عباس پناهی متخلص به ماکولو پناهی ، روز ۲۹ سپتامبر۱۹۷۱ میلادی بعد از یک دوره بیماری سخت درگذشت. از آثار او می توان سیرلی چوبان ، قیرمیزی آشیقلار ، تبریز گئجه لری ، ستارخان ،قیزیل زندان ، منظومه خانیم ننه را نام برد. بعد از درگذشت عباس پناهی ، پسرش شفیق پناهی دو دست نوشته به چاپ نرسیده اش خیابانی و حیدر عموغلی را به چاپ رساند.