رنه شار

(1907 - 1988 م)

شار دوران نوجوانی خود را در پانسیون دبیرستان اوینیون گذراند و در سال ۱۹۲۵ به کالج بازرگانی در بندر مارسی رفت . او آثار نویسندگانی همچون پلوتارک ، فرانسوا ویلون، ، آلفرد دو وینی ، ژرار دو نرول و شارل بودلر را مطالعه می کرد . همچنین به آثار رمانتیک آلمانی نیز علاقه بسیار داشت . در سال ۱۹۲۴ سفری به تونس داشت . سال ۱۹۲۷ دوران نظام وظیفه خود را آغاز کرد. در سال ۱۹۲۸ او مجموعه اشعار پراکنده خود را که بین سالهای ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۶ سروده بود را در دیوانی به چاپ رسانید. اوایل سال ۱۹۲۹ رنه شار نشریه ای به نام ((مریدین)) را با همکاری آندره کیت منتشر کرد. در همین سالها وی در پاریس با ((لویی آراگون)) و ((آندره بروتون)) ملاقات کرد و بدین ترتیب وارد گروه سورئالیستها شد. وی در نشریه ((انقلاب سورئالیسم)) که در پاریس منتشر می شد ، مطلبی تحت عنوان ((حرفه ایمان به سوژه)) را به چاپ رساند. درسال ۱۹۳۴ اولین مجموعه شعر خود را تحت عنوان «چکش بی صاحب» منتشر کرد. آراگون ، بروتون ، شار و الوار نشریه ای به نام ((سورئالیسم در خدمت انقلاب)) را منتشر کردند. در مدت جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه شار به عضویت گروه مقاومت درآمد و تحت عنوان کاپیتان الکساندر در این گروه به فعالیت پرداخت. در این سالها او کار شعر و شاعری را کنار گذاشت تا تمام وقت خود را وقف گروه مقاومت کند. در ۱۹۴۶ سال مجموعه شعر خود را تحت عنوان ((برگ های هیپنوس)) منتشر کرد. اشعار این مجموعه دربرگیرنده سال‌های شرکت جستن وی در جنگ و افشاکننده خشونت‌ها و سبعیت‌های دوران جنگ است. در سال ۱۹۴۷ رنه شار با همکاری ژان ویلار برای اولین بار ((جشنواره تئاتر اوینیون)) را پایه گذاری کرد و در تئاتری که خود نوشته بود بازی کرد. وی در سال ۱۹۵۵ ((در جستجوی قله و مغاک)) را منتشر کرد. شار در این کتاب یک نقاش و یک شاعر را در مقابل هم قرار می دهد و آن دو را وادار به مناظره می کند. اصولاً دیالوگ و گفت وگو از دل مشغولی های عمده این شاعر برجسته فرانسوی بود. گفت وگو با هنرمندان نقاش برجسته یی چون ژرژ براک، جورجو موراندی و مارسل دوشان حاکی از این علاقه است. همچنین گفت وگوی وی با ((مارتین هایدگر)) نیز یکی از مهمترین لحظات زندگی روشنفکرانه پس از پایان جنگ بود. یکی از ویژگی های مهم شعری رنه شار «مناسبتی» بودن آنها است. بسیاری از شعرهای او در موقعیت های متفاوت، تحت تاثیر یا ستایش هنرمندان و فیلسوفان سروده شده و به آنها تقدیم شده است.