الکسیس کارل

(1873 - 1944 م)

الکسیس کارل یکی از چهره‌های برجسته در تاریخ پزشکی و برنده جایزه نوبل در سال ۱۹۱۲ بود. او بیشتر به خاطر توسعه تکنیک‌های پیشگامانه بخیه زدن عروق خونی شناخته می‌شود که سنگ بنای جراحی‌های مدرن عروق و پیوند عضو را بنا نهاد. کارل تقریباً تمام دوران حرفه‌ای علمی خود را در موسسه راکفلر در نیویورک گذراند، جایی که در زمینه کشت بافت (Tissue Culture) نیز به موفقیت‌های بزرگی دست یافت. در طول جنگ جهانی اول، او در توسعه محلول ضدعفونی کننده کارل-داکین که برای درمان موثر زخم‌های عفونی استفاده می‌شد، نقش کلیدی داشت. او همچنین با چارلز لیندبرگ در ساخت اولین پمپ پرفیوژن همکاری کرد که امکان زنده نگه داشتن اندام‌ها در خارج از بدن برای جراحی‌های بعدی را فراهم ساخت و گامی مهم در پیشرفت پیوند اعضا بود. کارل نویسنده کتاب پرفروش «انسان، موجود ناشناخته» است که در آن دیدگاه‌های فلسفی و اجتماعی خود را بیان می‌کند. متاسفانه، کارنامه او با بحث و جدل‌هایی درباره حمایت از اصول اصلاح نژادی (Eugenic) در اواخر عمر و همکاری با دولت ویشی فرانسه خدشه‌دار شد. با وجود این، سهم او در جراحی عروق و کشت بافت همچنان به عنوان یکی از ابداعات اساسی در پزشکی مدرن محسوب می‌شود.