الکساندر سرافیموویچ

(1863 - 1949 م)

او در یک روستای کازاک در کنار رودخانهٔ دون متولد شد. پدرش به عنوان یک صاحب‌دانش در یک پادگان کازاک خدمت می‌کرد. او به مدرسه‌ای تحصیل کرد و سپس در دانشکدهٔ فیزیک و ریاضی دانشگاه سنت پطرزبورگ تحصیل کرد. در طول دوران تحصیلی او در دانشگاه، دوستی با الکساندر اولیانوف، برادر بزرگ‌تر لنین، آغاز شد که او را به مارکسیسم معرفی کرد. او بعداً به میزن، یک شهر در شمال روسیه، به خاطر پخش پرواگندای انقلابی به تبعید فرستاده شد. در حالی که در تبعید بود، او اولین داستان خود را نوشت که در روزنامهٔ "روسیه ودوموستی" منتشر شد. در همان زمان شروع به استفاده از نام مستعار "سرافیموویچ" کرد. پس از پایان تبعید، سال‌ها زیادی زندگی خود را تحت نظر پلیس گذراند. در سال ۱۹۰۲، به مسکو مهاجرت کرد و عضو گروه ادبی "سردا" (چهارشنبه) شد. در طول جنگ جهانی اول، به عنوان خبرنگار جنگ برای روزنامهٔ "روسیه ودوموستی" فعالیت کرد. در آغاز انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷، وی به بلشویک‌ها پیوست و عضو حزب کمونیست روسیه شد. در سال ۱۹۱۸، وی به عنوان ویراستار ادبی روزنامهٔ "ایزووستیا" شد. معروف‌ترین اثر او در این دوران رمان "سیلاب آهنین" (۱۹۲۴) است که در دوران جنگ داخلی روسیه اتفاق می‌افتد و بر اساس یک واقعهٔ واقعی از فرار ارتش تامان سرخ از حاصر دشمن سفید‌ها استناد دارد. وی همچنین نمایشنامه‌ای از "سیلاب آهنین" نوشت که توسط نیکولای اخلوپکوف در تئاتر واقع‌گرا مسکو اجرا شد و موضوع پیشنهادات فیلمی از سرگردانی سرگردان ارتش سرخ توسط سرگردان سرگردان سرگردان سرگردان اشگینشتین بود. "سیلاب آهنین" به زبان‌های مختلفی مانند کره‌ای ترجمه شده و برای ترویج ایدئولوژی سوسیالیستی و کمونیستی استفاده شده‌است. پس از "سیلاب آهن"، وی داستان‌ها، آمار و ارقام و نمایشنامه‌هایی در مورد ساخت دولت سوسیالیستی و رشد فرهنگ سوسیالیستی منتشر کرد. در سال ۱۹۳۴، به هیئت مدیرهٔ اتحادیه نویسندگان سوسیالیستی روسیه انتخاب شد. وی در سال ۱۹۴۹ در مسکو درگذشت.