احمد سمیعی

(1309 هـ.خ)

تحصیلات ابتدایی را در بروجرد و دوران متوسطه را در دارالفنون تهران به پایان برد. سپس از دانشکده ادبیات فارغ­التحصیل شد و فعالیت روزنامه نگاری را با همکاری در هفته­نامه "پولاد" در فاصله سال­های ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۶ آغاز کرد. در سال ۱۳۲۵ همراه با چند تن از دوستانش اقدام به انتشار روزنامه­ای با عنوان « ایوان مداین» کرد . در سال ۱۳۲۹ سردبیر ماه ­نامه « ترقی ایران » بود که با واقعه ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تعطیل شد. در سال ۱۳۳۸ سردبیری مجله « حساب» را به عهده داشت که این مجله هم در سال ۱۳۴۱ تعطیل شد . در همین سال مجموعه « مقالات سیاسی » از وی منتشر شد . از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۱ در « رادیو ایران» سردبیری چند برنامه رادیوئی را بر عهده داشت. در سال ۱۳۴۷ کتاب « صد مقاله انتقادی» را منتشر کرد. در سال ۱۳۶۵ کتاب « سی و هفت » سال را نوشت که که شرح مختصری از وقایع دوران سی و هفت ساله سلطنت محمدرضا شاه پهلوی است که از همان ابتدای انتشار بصورت مرجع قابل اتکایی در مورد تاریخ معاصر ایران درآمده و ارجاع‌های متعدد به آن در پژوهش‌های تاریخ معاصر گواه این امر است. در سال ۱۳۶۹ کتاب « برکشیده به ناسزا » و همچنین کتاب « آئینه دق» از وی به چاپ رسید. کتاب « آئینه دق » مجموعه مقالات ایشان در مسائل اجتماعی است. در سال ۱۳۷۱ کتاب « طلوع و غروب دولت موقت» و در سال ۱۳۷۲ کتاب « معماران تمدن بزرگ» را به رشته­ تحریر در آوردند. « احمد سمیعی» در سال ۱۳۷۴ خاطرات سیاسی « مورخ الدوله سپهر» را پس از سال­ها حشر و نشری که با او داشت نگاشت. در سال ۱۳۸۳ داستان « حسنک وزیر » و در سال ۱۳۸۴ با همکاری دکتر" مهدی هروی" کتابی با عنوان « ۲۲ نخست وزیر در سی و هفت سال» را منتشر کرد که حاوی مطالبی تازه­یاب در مورد وقایع دوران پهلوی دوم وآغاز انقلاب اسلامی در ایران است. اکثر آثار نام برده چاپ های متعدد داشته و بعضی هم نایاب می­باشد . چند اثر دیگر نیز از وی در دست چاپ است که یکی از آن ها « شرح خاطرات سرتیب محمد علی صفاری» است. ایشان همچنین در مجلات « سخن» ، « آینده» ، « راهنمای کتاب کلک» ، « آدینه ماهنامه سیاسی و اقتصادی » ، « یاد» ، « دنیای سخن» ، « دو دنیا» ، « هنر موسیقی» ، ماهنامه و فصل­نامه « گل گشت کتیبه» و « حافظ» مقالات متعددی نوشته اند.