احمد احسائی

(1281 - 1205 هـ.خ)

او عقاید عرفانی و دینی پیچیده‌ای ارایه کرد که باعث درگیریهایی بین علمای شیعه شد و در اواخر عمر او به‌عنوان یک فرقه مجزای دینی-عرفانی بنام مکتب شیخیه شناخته شد. احمد مدعی بود در خواب از امامان شیعه به او وحی می‌شود و علوم دینی را از این طریق دریافت می‌کند و در مسائل کلیدی مربوط به آخرت‌شناسی عقاید جدیدی ارائه داد وی امامان شیعه را مسلط به امور می‌دانست و امام زمان را موجود و غیر غایب می‌دانست و هر روز ظهور منجی را بشارت می‌داد. این اختلافات، منجر به اتهام بدعت از جانب علمای شیعه شد و مواردی از آزار و اذیت او و پیروانش رخ داد. تعالیم او عرفانی و پیچیده بود، از این رو او اغلب به انجام تقیه می‌پرداخت و عقاید بحث‌برانگیز خود را از مخالفانش پنهان می‌کرد. پس از او سید کاظم رشتی جانشین وی در ریاست شیخیه شد. امروزه جمعیت شیخی در ایران و عراق اقلیتی است که عموماً بدون اطلاع از جزئیات کلامی از آن به‌عنوان یک گروه استفاده می‌کنند. پس از احمد، سید کاظم رشتی جانشین او شد و پس از مرگ سید کاظم بسیاری از شیخیان به بابیت و بهائیت گرویدند. این دو رهبر شیخی همچنان مورد توجه بابیان و بهائیان قرار می‌گیرند و به عنوان پیشگامان معنوی دین خود به آنان نگریسته می‌شود.