اباسلمن ابان

(1915 - 2002 م)

اباسلمن ابان ، دیپلمات، سیاست‌مدار، مترجم، نویسنده و زبان‌شناس برجسته اسرائیلی بود. وی در دوره‌ای حساس از تاریخ اسرائیل، زمام‌دار وزارت امور خارجه، وزارت آموزش و فرهنگ و مقام معاونت نخست‌وزیر اسرائیل شد. وی همچنین به مدت ۱۰ سال، سفیر اسرائیل در ایالات متحده آمریکا و سفیر دائمی اسرائیل در سازمان ملل متحد بود. وی همچنین سال‌ها ریاست موسسه علوم وایزمن را برعهده داشت و در ۸ دوره متوالی به عضویت کِنسِت انتخاب شد و چهار سال نیز ریاست کمیسیون امنیت دفاعی و امور خارجی کِنسِت را عهده‌دار بود. زندگی : در ۲ فوریه ۱۹۱۵ در شهر کیپ‌تاون، آفریقای جنوبی در خانواده‌ای یهودی با تبار لیتوانیایی متولد شد. وی در دورانی که دانشجوی زبان‌های شرقی کالج کوئینز دانشگاه کمبریج بود، به شدت درگیر فدراسیون جوانان صهیونیست شد و سردبیری نشریه جوان صهیونیست را برعهده داشت. وی پس از فارغ‌التحصیلی هم‌زمان در سه رشته عربی، عبری و فارسی، به مدت دو سال در کالج پمبروک دانشگاه کمبریج به تحقیق و پژوهش پرداخت تا آنکه در دسامبر ۱۹۳۹ از سوی حییم وایزمن به کار در سازمان جهانی صهیونیسم دعوت شد. وی با آغاز جنگ جهانی دوم به ارتش بریتانیا پیوست و در مصر و قیمومیت بریتانیا بر فلسطین به عنوان «افسر اطلاعاتی» و در اورشلیم به عنوان رابط میان بریتانیایی‌ها و جامعه یهودیان به فعالیت پرداخت. در سال ۱۹۴۷ و حین انجام خدمت، رمان خاطرات یک دادستان توفیق الحکیم را از عربی به انگلیسی ترجمه کرد. در سال ۱۹۴۷ و با مطرح‌شدن مسئله فلسطین در سازمان ملل متحد، به نمایندگی از آژانس یهود به نیویورک رفت و به نمایندگی از جامعه یهودیان به عضویت در کمیته مخصوص سازمان ملل متحد در رابطه با مسئله فلسطین منصوب شد و در طرح تقسیم سرزمین فلسطین به به دو کشور عبری و فلسطینی که منجر به قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد شد، نقش راهبردی داشت. در پی پایان‌یافتن قیمومیت بریتانیا بر فلسطین و تشکیل کشور اسرائیل در ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی، اِبن از سوی دولت اسرائیل ماموریت یافت تا به عنوان نخستین سفیر دائم آن کشور در سازمان ملل متحد و به‌طور هم‌زمان به عنوان سفیر اسرائیل در ایالات متحده آمریکا فعالیت کند. وی به مدت ۱۰ سال در این سمت باقی ماند. در سال ۱۹۵۲ و با وجود نزاع و تنش شدید میان اعراب و اسرائیل، توانست به عنوان نایب‌رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد انتخاب شود. اِبن در سال ۱۹۵۹ به اسرائیل بازگشت و به عضویت در کِنسِت به نمایندگی از حزب ماپای انتخاب شد. وی سپس از سوی داوید بن گوریون به سمت وزیر آموزش و فرهنگ اسرائیل منصوب شد و از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۳ در این مقام باقی ماند تا آنکه در سال ۱۹۶۳ و در پی تشکیل دولت لوی اشکول با ارتقای مقام به سمت معاون نخست‌وزیر اسرائیل منصوب شد. او همچنین از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۶ ریاست موسسه علوم وایزمن را برعهده داشت. در سال ۱۹۶۶ به سمت وزیر امور خارجه اسرائیل منصوب شد. او این مقام را تا سال ۱۹۷۴ حفظ کرد. وی نقش مهمی را در توجیه سیاست‌های اسرائیل پس از جنگ شش‌روزه و جنگ یوم کیپور نزد دولت‌های عمده جهان ایفا کرد. وی همچنین نقش بسیار قابل توجهی در تصویب قطعنامه ۲۴۲ و قطعنامه ۳۳۸ شورای امنیت داشت. وی سپس از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ ریاست کمیسیون امنیت دفاعی و امور خارجی کِنسِت را برعهده داشت. پس از بازنشستگی از دنیای سیاست، به عنوان استاد مهمان در دانشگاه‌های پرینستون، کلمبیا و جرج واشینگتن به تدریس پرداخت. مرگ : در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۲ میلادی و در سن ۸۷ سالگی درگذشت. او را درگورستان کفر شمریاهو‎‎ در شمال تل آویودفن کردند. نکات جالب : به ۱۰ زبان، از جمله زبان فارسی تسلط کامل داشت. شوهر خواهر حییم هرزوگ، ششمین رئیس‌جمهور اسرائیل بود. در سال ۲۰۰۱ به پاس دستاوردهایش در اعتبار و امنیت کشور، جایزه اسرائیل به وی اعطاء شد. کتاب‌ها :(۱۹۵۷ صدای اسرائیل ) (۱۹۵۹ جزر و مد از ناسیونالیسم ) (۱۹۶۸ مردمِ من: داستان مردم یهود ) (۱۹۷۲ کشور من: داستان اسرائیلِ نوین ) (۱۹۷۷اباسلمن ابان : زندگی من ) (۱۹۸۳دیپلماسی جدید: روابط بین‌الملل در عصر معاصر) (۱۹۸۴ میراث: تمدن ویهودیان ) (۱۹۸۷ اسرائیل: چهل سال اول ) (۱۹۹۲شهادت شخصی، از آن‌چه که از اسرائیل دیدم )