تاریخ جهان باستان - جلد ۳ - روم

زُزیموس تاریخنگار رُمی در کتاب «تواریخ نو» می نویسد:
«(زمانی که امپراتور والِنس (در سال 378م) به جنگ با گوت ها می رفت) منظری عجیب خویش را به امپراتور و ارتش که در حال پیشروی بودند، نمایاند. در راه، آنها مردی مصیبت زده را یافتند که بَدنِ او کاملا از سر تا به پا کوفته شده بود، اما چشمان او باز بود و هرآنکه به نزدیک او می آمد را می دید. آنها از او پرسیدند که او کیست و چه کسی این آسیب ها را به او زده است و، از آن جا که او پاسخ نداد، چون که با چیزی کاملا غیرعادی مواجه شده بودند آنها تصمیم گرفتند که وجود او را به امپراتور اطلاع دهند. بعد از استنطاق اما مرد هیچ نگفت. انگار که او زنده نبود چراکه سر او تکان نمی خورد و این که او نمرده بود چراکه چشمان او نگاه می کردند...اما آنهایی که این موضوع را درک کردند گفتند که این نشانه ی فروپاشیِ آتیِ دولت بود و نظام سیاسی تا سرحدِ مرگ مورد حمله و آسیب قرار می گیرد تا این که درنهایت به وسیله ی فرومایگی امپراتورها و حاکمان نابود می شود...»