گفتارهایی پیرامون شناخت مناسبات اجتماعی

تاريخ ايجاد شده و پيشرفت جامعه شناسي جهاني،به وضوح نشان مي دهد،كه بي شك هر قدر جامعه اي با فرهنگ تر،عقلاني تر و در يك كلام انساني تر باشد،امكان انعكاس بهتر و آموزنده تري راي افراد آن جامعه پديد مي آيد،و برعكس در جوامعي كه ديكتاتوري و جهل و جمود و دروغ و نفاق و معنويت كاذب و افكار قلابي و انسان هاي قالبي حكومت مي كنند،دير يا زود انعكاس خواست ها و شناخت هاي من هاي آن جوامع در آيينه معوج آن اجتماعات كمابيش تنها تصاوير فكري قلب شده اي را منعكس مي سازد. ضمنا ناگفته نماند كه ممانعت از تشكيل يافتن تشكل هاي اجتماعي و فكري اصيل و رسالت مند تاريخي-مانند احزاب و تشكل هاي سنديكايي و انجمن هاي علمي و ادبي و واقعي مردمي-در نهايت منجر به شكستن آيينه هايي مي گردد كه يك ملت براي خودشناسي و خودسازي دائمي خود به آنها نياز دارد. به همین دلیل و علت هم نزد اینگونه ملت ها به مرور تفکر تحلیل گرانه و نقادانه و عقلانی و روشنگر و انسان گرایانه متوقف می گردد، تحقیر اندیشه و عقل و حتی تصغیر منزلت انسان رواج پیدا می کند، عواطف و احساسات محدود و نازل اوج می گیرند و سرانجام این نوع جوامع انسانی تا درجه تجمع های گله وار حیوانی تنزل پیدا می کنند و نتیجتا به بهترین وسیله برای تحقق و انجام مقاصد استعماری در مقیاس ملی و جهانی تبدیل می شوند.