دیپلماسی چند جانبه
نویسنده:
محمدجواد ظریف
امتیاز دهید
دیپلماسی چند جانبه؛ پویایی مفهومی و کارکردی سازمانهای منطقهای و بینالمللی
دیپلماسی همچون سایر ابعاد زندگی انسانی پویا و در حال دگرگونی است، گرچه بنیادهای اصلی نهاد دیپلماسی از روزگاران کهن تا کنون پایدار مانده است. در فاصله دو سالهای که از چاپ پیشین این کتاب میگذرد، دیپلماسی چندجانبه نیز در عین پویایی جایگاه ویژه خود رادر کنش و واکنش بین بازیگران بینالمللی و شکل دادن به محیط نوین جهانی حفظ کرده است.
کتاب حاضر چارچوبی برای فهم یکی از ابعاد مهم دیپلماسی، یعنی چگونگی فکر و عمل سازمانهای بینالمللی و منطقه ای است. شالوده، کارکردها و شیوه مجموعه و منظومه دیپلماسی چند جانبه، پایداری و ثبات نسبی دارد. در عرصه واقعی، دیپلماسی چند جانبه در دوسال گذشته در درون و برون سازمان ملل متحد و عرصههای منطقهای، پویایی و دگرگونی داشته است.
بیشک هیچ بحران و موضوع بینالمللی در دو سال گذشته را نمیتوان بدون پیوست دیپلماسی چندجانبه بررسی کرد. این پیوست فقط حوزه مناسبات سیاسی را در بر نمیگیرد، بلکه در حوزههای اقتصادی، اجتماعی و حقوقی حضور فعالی دارد. احصاء و شمارش موارد و موضوعاتی که در مدت اخیر در عرصههای منطقهای و بینالمللی با دیپلماسی چندجانبه پیوند خورده اند به واقع سخت و دشوار است.
در دو سال گذشته کمتر نهاد و سازمان منطقهای و بینالمللی عمدهای را میتوان یافت که کنش و واکنش های خود را کاهش داده باشد. بهعلاوه آنچه در مدت اخیر جلب توجه میکند، گسترده شدن دیپلماسی چندجانبه در بخش غیرغربی جهان است.
از سازمان همکاری شانگهای گرفته تا سازمان کشورهای صادر کننده نفت و از نهاد نوبنیاد بریکس گرفته تا سازمان همکاری کشورهای اسلامی و از غیر متعهدها گرفته تا همکاریهای پارلمانی بین کشورهای اسلامی، کشورهای آسیایی و کشورهای عضو اکو، آنچه جهان سوم نامیده می شود توجه خاصی به دیپلماسی چندجانبه را به نمایش می گذارد.
برای سیاست خارجی کشور ما نیز، مخصوصاً در دوران دولت یازدهم، این مقوله بسیار حائز اهمیت بوده است. دیپلماسی چند جانبه در این دوران مخصوصاً در سفر جناب آقای دکتر روحانی، رئیس جمهور محترم برای شرکت در اجلاس سالانه مجمع عمومی در سال گذشته به نقطه اوج رسید.
ادامه ریاست ایران بر غیرمتعهدها، مشارکت فعال در اجلاس سران کشورهای عضو شانگهای، برنامه اقدام موثر مذاکرات هستهای با گروه 1+5 و اجلاس رؤسای کشورهای حوزه نوروز نمونههایی از اهمیت دیپلماسی چندجانبه برای سیاست خارجی کشور ماست.
بیشتر
دیپلماسی همچون سایر ابعاد زندگی انسانی پویا و در حال دگرگونی است، گرچه بنیادهای اصلی نهاد دیپلماسی از روزگاران کهن تا کنون پایدار مانده است. در فاصله دو سالهای که از چاپ پیشین این کتاب میگذرد، دیپلماسی چندجانبه نیز در عین پویایی جایگاه ویژه خود رادر کنش و واکنش بین بازیگران بینالمللی و شکل دادن به محیط نوین جهانی حفظ کرده است.
کتاب حاضر چارچوبی برای فهم یکی از ابعاد مهم دیپلماسی، یعنی چگونگی فکر و عمل سازمانهای بینالمللی و منطقه ای است. شالوده، کارکردها و شیوه مجموعه و منظومه دیپلماسی چند جانبه، پایداری و ثبات نسبی دارد. در عرصه واقعی، دیپلماسی چند جانبه در دوسال گذشته در درون و برون سازمان ملل متحد و عرصههای منطقهای، پویایی و دگرگونی داشته است.
بیشک هیچ بحران و موضوع بینالمللی در دو سال گذشته را نمیتوان بدون پیوست دیپلماسی چندجانبه بررسی کرد. این پیوست فقط حوزه مناسبات سیاسی را در بر نمیگیرد، بلکه در حوزههای اقتصادی، اجتماعی و حقوقی حضور فعالی دارد. احصاء و شمارش موارد و موضوعاتی که در مدت اخیر در عرصههای منطقهای و بینالمللی با دیپلماسی چندجانبه پیوند خورده اند به واقع سخت و دشوار است.
در دو سال گذشته کمتر نهاد و سازمان منطقهای و بینالمللی عمدهای را میتوان یافت که کنش و واکنش های خود را کاهش داده باشد. بهعلاوه آنچه در مدت اخیر جلب توجه میکند، گسترده شدن دیپلماسی چندجانبه در بخش غیرغربی جهان است.
از سازمان همکاری شانگهای گرفته تا سازمان کشورهای صادر کننده نفت و از نهاد نوبنیاد بریکس گرفته تا سازمان همکاری کشورهای اسلامی و از غیر متعهدها گرفته تا همکاریهای پارلمانی بین کشورهای اسلامی، کشورهای آسیایی و کشورهای عضو اکو، آنچه جهان سوم نامیده می شود توجه خاصی به دیپلماسی چندجانبه را به نمایش می گذارد.
برای سیاست خارجی کشور ما نیز، مخصوصاً در دوران دولت یازدهم، این مقوله بسیار حائز اهمیت بوده است. دیپلماسی چند جانبه در این دوران مخصوصاً در سفر جناب آقای دکتر روحانی، رئیس جمهور محترم برای شرکت در اجلاس سالانه مجمع عمومی در سال گذشته به نقطه اوج رسید.
ادامه ریاست ایران بر غیرمتعهدها، مشارکت فعال در اجلاس سران کشورهای عضو شانگهای، برنامه اقدام موثر مذاکرات هستهای با گروه 1+5 و اجلاس رؤسای کشورهای حوزه نوروز نمونههایی از اهمیت دیپلماسی چندجانبه برای سیاست خارجی کشور ماست.
دیدگاههای کتاب الکترونیکی دیپلماسی چند جانبه
در سالهای گذشته، در رسانههای سپاه پاسداران بهنقل از فرماندهان سپاه و حزبالله لبنان گزارشهایی منتشر شده بود مبنی بر اینکه «سلیمانی به پوتین تفهیم کرد» وارد سوریه شود، «در صحنهٔ میدانی و عمل، سردار سلیمانی حرف اول را میزند»، «سلیمانی در کاخ کرملین که زمانی کمونیستها علیه ایران توطئه میکردند، اذان خواند و نماز اقامه کرد»، پوتین بر خلاف روال معمول دو ساعت با سلیمانی جلسه گذاشت و «پوتین به سلیمانی گفت تو من را قانع کردی» که وارد جنگ سوریه بشویم و «سلیمانی حتی در مقابل شخصی چون پوتین، قدرت رهبری خود را نشان داد و روسیه را وارد راهبردی کرد که خود طراحی کرده بود». اما محمدجواد ظریف در فایل صوتی منتشرشده، همهٔ این روایتها را به چالش میکشد و این ادعا را که «سلیمانی پوتین را به جنگ کشید» رد میکند و میگوید پوتین خودش تصمیم گرفته بود به سوریه وارد شود، سفر سلیمانی به روسیه را قبول کرد، وارد جنگ سوریه شد، «نیروی زمینی ایران [را] هم به جنگ کشید»، با هواپیما از روی خاک ایران به سوریه حمله کرد و ایران را بیشتر درگیر جنگ کرد تا بتواند هر چه بیشتر «دستاورد وزارت خارجه ایران» یعنی برجام را «نابود کند».
نظر بنده در مورد اظهارات و شخص محمد جواد ظریف
البته وزیر خارجه توضیح ندادند که استراتژی دیپلماسی ایشان چه بود، دستاورد های این استراتژی چه بود...
بی دفاع کردن کشور در تقابل های منطقه ای و جهانی ،برهم زدن موازنه جدید قدرت و جلو گیری از شکل گیری نظامات جدید جهان با مشارکت و همراهی با قدرتهای مسقل نوظهور، به حاشیه بردن گفتمان استقلال طلبی ملت مجاهد ایران بزرگ که در تلاش صد سال اخیر خویش در پی دست یابی به حاکمیت مسقل ملی بوده است...
الویت استراتژی تو جلب نظر مساعد یهود فاسد جهانی بود تا زنجیر انقیاد را بر دست وپای ملت بزرگوار ایران بپیچد تا ندای حق طلبی را در قلب جهان اسلام خاموش گرداند اما الویت میدان پر واضح است...
تداوم دولت ملت ایران شیعه با اهدا خون بهترین فرزندان خویش تا امثال تو در وین به خیانت ادامه دهی و دیکته راب مولر را درقالب سندی ننگین مجدد ،ننگین تر ترکمن چای بر گرده ملت ایران بگذاری ،اما فرزندان میدان قلم تو را خواهند شکست تا جوهر خیانت جاری نشود حتی با خون خویش..
نظر اینجانب بعد از گوش دادن به فایل صوتی