بیمارستان های ایران در زمان صفویه و قاجار

کتاب بیمارستان‌های ایران در زمان صفویه و قاجار اثر ویلم فلور تاریخچه ساخت بیمارستان‌های قدیمی در شهرهای مختلف ایران را بررسی می‌کند.
پس از دوران ایلخانی تعداد بیمارستان‌های ایران به شکل چشم‌گیری کاهش یافت، به گونه‌ای که در دوران صفوی براساس گفته‌ی تاورنیه، هیچ بیمارستانی همسنگ آنچه در اروپا وجود داشت، در ایران یافت نمی‌شد.
ویلم فلور که از پژوهشگران و تحلیل‌گران برجسته در زمان معاصر است، در این نوشتار، به زیبایی، تعداد و چگونگی ساز و کار و گستره‌ی اثرگذاری بیمارستان‌های ایران در دوران صفویه را به تصویر کشیده است. بر اساس یافته‌های کنکاش گرایانه‌ی این نویسنده‌، تعداد کم و کیفیت مادون بیمارستان‌ها و دارالشفاءهای دوره‌ی صفویه و قاجاریه نمی‌توانسته‌اند چندان اثری بر وضعیت سلامت مردم ایران گذاشته باشند.
هر چند که در دوران قاجار شاهد رشد مریضخانه‌ها و بیمارستان‌ها در شهرهای گوناگون و نیز خودنمایی دانش بالینی، شیوه‌های تشخیصی، داروها و شیوه‌های درمانی کارآمدتری هستیم ولی فقدان زیرساخت‌ها برای ایجاد تحول در نظام سلامت، موجب جولان اپیدمی‌های بیماری‌های واگیردار گوناگون و بنیان برافکن در این دوران می‌شوند.