اسطوره‌ی آفرینش بابلی

درود.
آپسو، خدای آب های شیرین و پدر خدایان سپسین تر بابِل، پس از پدید آوردن چند ایزد، با همسر خود تیامت (= خدای آب های تلخ) رایزنی می کند و برآن می شود تا این خدایان که فرزندانش هستند و آرامش آنها را بر هم زده اند، از میان ببرد. اما فرزندان به این آهنگِ پدر پی می برند و نودیمود-ائا (= ایزد سرچشمه ی خرد) پدر را به غل و زنجیر کشیده و او و رایزنش (= مومو) و دشمنان خود را می کُشد. در اساطیر یونان، اورانوس (= ایزد آسمان) و گایا (= ایزدبانوی زمین) پیش بینی می کنند که کرونوس (= رهبر جوان تایتان ها) به دست فرزندانش کشته می شود. کرونوس نیز فرزندان خود را یکی پس از دیگری فرو می خورد، اما رئا مادر زئوس، به جای فرزندش سنگی قرار می دهد و کرونوس آن را به جای زئوس می خورد. زئوس بالنده و نیرومند می شود و با نوشاندن دارویی به پدر، برادران خورده شده ی خود را از شکم کرونوس بیرون می آورد و با یاری آنها با تایتان ها می جنگند و آنها را شکست می دهند. پدر را به غل و زنجیر می کِشد و به تارتاروس (= ژرف ترین نقطه ی جهان مردگان) تبعید می کند تا بمیرد.
پرورش زال و زئوس در کودکی تا حدودی شباهتی به هم دارند.
جناب Khwanirath، این نَسک پیشنهاد میشه. البته من انوما الیش را در نَسک «بهشت و دوزخ در اساطير بين‌النهرين» از ساندرز خواندم.

شروین وکیلی به گواهی آثارش ( سیستم های پیچیده ، قدرت ، روان شناسی خودانگاره ، منش ها ، تاریخ کورش ، داریوش دادگر ، اسطوره آسمان شبانه ، زند گاهان ، تاریخ خرد ایونی ............... ) ، نگرش فراخ ؛ کاوش مبانی اندیشگی در گستره نوعی ؛ و دانش روشن و مستند و مستدل و همبسته و ژرف را به کنش اکنونی ـ ایجایی انسان ایرانی پیوند زده است ؛ امری که او را به عنوان اندیشمندی برجسته و نوآور در کنار نافذترین اندیشه گران ایران قرار می دهد .