هفته نامه تهران مصور ـ شماره 1 - 8 آذر 1357

روستایی که امروزه با نام «احمدآباد» مقبره مرحوم دکترمحمدمصدق (۱۳۴۵ ـ۱۲۶۱ خورشیدی) شهره خاص و عام است، در صد سال پیش وجود نداشت.
این دهکده مشهور، مرکز دهستانی به همین نام از بخش مرکزی شهرستان نظرآباد (غربی ترین شهرستان استان البرز) است که در ۵/۷ کیلومتری جنوب غربی شهر آبیک و در موقعیت جغرافیایی ۵۰ درجه و ۲۸ دقیقه و ۲۴ ثانیه طول و ۳۵ درجه و ۵۹ دقیقه و ۳۸ ثانیه عرض جغرافیایی و در ۱۱۹۵ متر ارتفاع از سطح دریا واقع شده است.(۱)
این اراضی پیش از این جزء املاک عضدالسلطان پسر مظفرالدین شاه قاجار و شوهر خواهر دکتر مصدق بوده است. مصدق زمانی که در سمت مستوفی گری خراسان بود، املاک خود در اراک را با این اراضی معاوضه کرد. این اراضی با همت دکترمصدق احیا و معمور شد و او با ساخت قلعه، آنجا را به ملک ییلاقی خود تبدیل کرد. قلعه اربابی هشت هزار متر مساحت دارد و به سبک معماری اواخر دوره قاجاریه ساخته شده است. در جنوب قلعه، منزل خدمه قرار داشت و اهالی روستا همان رعایای مصدق بودند و پیش از آنان سکنه ای در این اراضی وجود نداشت. مصدق پس از ساخت روستای نوبنیاد، آن را به نام پسر ارشدش، «احمدآباد» نامید.
رهبر نهضت ملی ایران در همان زمان حیاتش اراضی احمدآباد را بین فرزندانش تقسیم کرده و سهم دختران و پسران را مساوی قرار داد. به هنگام اصلاحات ارضی، این اراضی به طور داوطلبانه به وسیله فرزندان مصدق به وزارت کشاورزی فروخته شد تا اراضی یادشده بین رعایای احمدآباد تقسیم شود. حدود بیست هکتار از این اراضی هم جزء مستثنیات اصلاحات ارضی باقی ماند که پس از وفات دکترمصدق اداره آن برعهده فرزندانش بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی این بیست هکتار هم به وسیله مهندس احمد مصدق بین ساکنان احمدآباد تقسیم شد.

#مطلب_روز بودجه مملکت برای مملکت است نه محل چراغانی برای من.
وقتی(دکتر مصدق) پیروزمندانه از دادگاه لاهه به میهن برگشته بود تمام ایران و مخصوصاً در تهران همه جا جشن و چراغانی بود. مرحوم دکترمصدق به محض این که از هواپیما پیاده شد از باقر کاظمی، کفیل نخست‌وزیری که به استقبال او آمده بود پرسید در غیبت من از بودجه محرمانه نخست‌وزیری برداشتی شده است یا خیر؟مرحوم کاظمی جواب می‌دهد چون اهالی و کسبه جنوب‌شهر می‌خواستند در این جشن ملی شرکت کنند و قدرت مالی نداشتند، ما از بودجه محرمانه شش هزار تومان برای چراغانی و مشارکت آنها در جشن عمومی پرداختیم.
دکترمصدق علی‌رغم این که برای مرحوم کاظمی احترام خاصی قائل بودند با تندی می‌گوید «این بودجه مملکت است نه محل چراغانی برای من، و همان جا کیفش را روی پایش می‌گذارد و دسته چک شخصی خود را در می‌آورد و یک برگ چک‌ شش هزار تومانی صادر می‌کند و آن را به مرحوم کاظمی می‌دهد و می‌گوید این را همین امروز به جای مبلغی که از حساب برداشته‌ای بگذارید.»
محمد بسته نگار « مصدق و حاکمیت ملت» ، انتشارات قلم – ۱۳۸۱ –ص ۸۱۶

وزن افراد در جامعه به قدر شدائدی است که در راه مردم تحمل می‌کنند»

ملتی که تاریخ نداند و از آن درس نگیرد، محکوم به نابودی است. خواندن و دیدن مجلاتی از این دست، علاوه بر بازنگری تاریخ برای نسل امروز ایران، تلنگری است به نسل گذشته که درتب و تاب نخستین انقلاب بسیاری از چیزها را درست ندید و با به شکلی سطحی از مسائل بزرگ جامعه عبور کرد.