نظریه معاصر روابط بین الملل
نویسنده:
جوزف فرانکل
مترجم:
وحید بزرگی
امتیاز دهید
از سخن مترجم:
کتاب حاضر از کتب درسی رشته روابط بین الملل در انگلیس می باشد که امیدوارم خوانندگان را به طور اجمالی با دیدگاههای روابط بین الملل آشنا سازد. هرچند این کتاب در سال 1972 نوشته شده است، ولی تا همین اواخر به همین صورت از سوی انتشارات دانشگاه آکسفورد تجدید چاپ شده و غبار کهنگی به خود نگرفته است. فرانکل نیز از استادان رشته روابط بین الملل از جمله در دانشگاه آکسفورد بوده است. از آنجا که در سراسر کتاب به مسائل تاریخی و به ویژه بریتانیا اشاره می شود، خوانندگان باید توجه داشته باشند که کتاب قبل از پیوستن بریتانیا به جامعه اقتصادی اروپا (اول ژانویه 1973) به رشته تحریر درآمده است. در ضمن واژه نامه ای نیز به کتاب افزوده شده است که احتمالا سودمند خواهد بود.
سرفصل مطالب کتاب:
نظریه و عمل
ماهیت نظریه روابط بین الملل
تحلیل سیستم ها و دیدگاههای وابسته
نظریه همگرایی و تز کارکرد گرایی
کنش دولت ها
تعامل یا کنش متقابل دولت ها
مطالعه ی موردی: بریتانیا و جامعه اقتصادی اروپا
بیشتر
کتاب حاضر از کتب درسی رشته روابط بین الملل در انگلیس می باشد که امیدوارم خوانندگان را به طور اجمالی با دیدگاههای روابط بین الملل آشنا سازد. هرچند این کتاب در سال 1972 نوشته شده است، ولی تا همین اواخر به همین صورت از سوی انتشارات دانشگاه آکسفورد تجدید چاپ شده و غبار کهنگی به خود نگرفته است. فرانکل نیز از استادان رشته روابط بین الملل از جمله در دانشگاه آکسفورد بوده است. از آنجا که در سراسر کتاب به مسائل تاریخی و به ویژه بریتانیا اشاره می شود، خوانندگان باید توجه داشته باشند که کتاب قبل از پیوستن بریتانیا به جامعه اقتصادی اروپا (اول ژانویه 1973) به رشته تحریر درآمده است. در ضمن واژه نامه ای نیز به کتاب افزوده شده است که احتمالا سودمند خواهد بود.
سرفصل مطالب کتاب:
نظریه و عمل
ماهیت نظریه روابط بین الملل
تحلیل سیستم ها و دیدگاههای وابسته
نظریه همگرایی و تز کارکرد گرایی
کنش دولت ها
تعامل یا کنش متقابل دولت ها
مطالعه ی موردی: بریتانیا و جامعه اقتصادی اروپا
دیدگاههای کتاب الکترونیکی نظریه معاصر روابط بین الملل
بایدن و ایران
دکتر محمود سریع القلم
نه فقط در دولت بایدن بلکه در مجموعۀ حاکمیتِ آمریکا، اجماع جدیدی در رابطه باچین و روسیه شکل گرفته است: تنظیم سیاست گذاری ها از رقابت به تقابل محاسبه شده. مدتهاست روسیه وچین، فضای «همکاری و تقابل هم زمان» را با آمریکا پیش گرفته اند ولی مماشاتِ دولت های بوش پسر وبخصوص اوباما باعث شد تا آمریکایی ها عمدتاً همکاری کنند تا تقابل. شاید بتوان تقابلِ محاسبه شده را اینگونه جمع بندی کرد: آمریکا هر رفتار منفی را پاسخ خواهد داد. سیاست خارجی آمریکا مجموعه ای از سیاست گذاری ها و واکنش های تشویق و تنبیه هم زمان خواهد بود.
به نظرمیرسد این اجماع جدیدنه استراتژی است ونه تاکتیک بلکه نوعی انطباق با نظامِ بین المللی سه قطبی است که آمریکا می خواهد میدانِ عملِ دو قطب دیگر را حتی المقدور محدود کند.
این نظام سه قطبی چند دهه ادامه خواهد داشت و توأم با ابهام، فرصت و رفتارهای متناقض کشورها خواهد بود. آمریکا در این رهیافت، شش شریک نسبتاً قابلِ اتکا دارد: انگلستان، کانادا، ژاپن، استرالیا، کره جنوبی و هند. شواهد نشان می دهد آمریکا تصمیم گرفته با ترکیه، عربستان، عراق و افغانستان نیز روش تشویق و تنبیه هم زمان را پیش گیرد. قابل توجه این که آلمان و فرانسه بدون آنکه تبلیغ کنند به صورت خزنده و آرام، روابط اقتصادی/سیاسی مهمی را با روسیه و چین تدارک دیده اند و می خواهند در نظام بین الملل سه قطبی با هر سه قطب همکاری دوجانبه داشته باشند.
تیم سیاست خارجی و امنیت ملی بایدن نه تئوریسین هستند (مانند برژینسکی) ونه ایدئولوگ (مانند بولتون). بلکه با اجماع، شبکه سازی و روش پلکانی عمل خواهند کرد.گاهی اوقات از یک واژه می توان به عمقِ تئوریک آنچه در جلساتِ محرمانۀ کشورها گفته می شود پی برد.
درحالی که دولتِ ترامپ با افزایشِ تحریم ها در پی برجامِ جدید بود، اخیراً یکی از مقاماتِ دولت بایدن، از عبارت (Boxing them In) در جعبه گذاشتن و یا محصور کردن ایران برای برجامِ جدید سخن گفته است. ضروری است فرض های تیمِ بایدن در مورد ایران را بیان کنیم:
1. فشار بر ایران جواب می دهد
2. وضعیت مالی، اقتصادی و فروش نفت ایران در نامساعد ترین شرایط است
3. سیاست گذاری هسته ای ایران فراتر از نهادِ دولت است. تفاوتی نمی کند آن طرف میز مذاکره، کدام جریان سیاسی نشسته باشد
4. توقفِ کاملِ برنامۀ هسته ای ایران محتاجِ برجام جدید است
5. جبهۀ واحد آمریکا، اتحادیه اروپا، اسراییل و عربستان، انتخابهای ایران را فوق العاده محدود خواهند کرد
با توجه به این فرضها، به نظر می رسد مراحلِ تدریجی و پلکانی دولت بایدن در تحولات آتی به شرح زیر باشند
ایجادِ یک جبهۀ منسجم میان آمریکا، اتحادیۀ اروپا، اسراییل وعربستان
تشویق و تنبیه روسیه وچین که از کارت ایران درتعاملات آتی خود با آمریکا استفاده نکنند وحتی اگر اعلام هم نمی کنند در عمل همراه جبهۀ آمریکا باشند؛
باحفظِ ساختارِ تحریم ها، آمریکا آنقدر صبر کندتا نمایندگانِ حاکمیت ایران، چه فعلی و چه در شهریور 1400، راضی به مذاکره شده وباتوجه به اجماع حاصل شده، مفاد برجامِ جدید رابحث کند؛
به ازای هرقدمِ مثبتِ ایران درهمکاری با آژانس وقبول تدریجی مفاد برجام جدید، به صورت قطره چکانی تعدادی از تحریم های اولیه و مربوط به هسته ای، مورد تخفیف، تعلیق و شاید حذف قرار گیرند؛
انسداد روابط ایران باکشورهای عربی حوزه خلیج فارس حفظ شودو بازگشایی روابط اقتصادی اروپا با ایران به میزانِ پیشرفتِ مذاکراتِ برجام جدید مشروط گردد؛
اطمینان بخشی به اسراییل که با مذاکرات برجامِ جدید،تمایلات عربستان، مصر وترکیه درایجاد برنامه هسته ای و درنتیجه اشاعه تسلیحات هسته ای در منطقه خاورمیانه به حداقل وحتی صفر برسد؛
درفرایندِ مذاکرات، هرگونه رفتار «غیر قابل قبول» ایران درمنطقه می تواند مشمول رهیافت «تشویق و تنبیه» باشد؛
از آنجا که دولتِ بایدن،کنگرۀ آمریکا، اتحادیۀ اروپا وکشورهای منطقه، برجام 2015 را قبول ندارند، برجامِ جدید باید ابهاماتِ غیرهسته ای را رفع کند، نقش آژانس را همیشگی کند وحتی المقدور اهرم های ایران برای بازگشت و فعال شدن برنامۀ هسته ای را به حداقل برساند.
رشد وتوسعۀ اقتصادی و کاهشِ بحران های اجتماعی درایران تابع بازبینی در برنامۀ هسته ای وسیاست خارجی ایران خواهد بود. این پروسۀ کش و قوس، زمان برخواهد بود. بیش از صد و پنجاه سال است که زندگی ایرانیان درگیرروابط خارجی است. امید است که ایرانیان بتوانند خود را از مدارهای سیاسی قدرتهای بزرگ خارج کنند وبه سوی تنوع سازی در روابط بین الملل خودبروند.
کانال آرشیو منابع سیاسی
البته عالم سیاست پیچیدگی زیاد دارد و این مطلب را برای بیان این پیچیدگی خدمتتان عرضه کردم.
به نظر بنده باید هم با غرب(اروپا و امریکا)و هم با شرق(چین و روسیه)و کشورهای غیر متعهد روابط اقتصادی و سیاسی گسترده داشت. و از اختلاف شرق و غرب در جهت حداکثر سازی منافع ملی استفاده کرد. بزرگترین اشتباه در رابطه با شرق و غرب اعتماد است . نه به غرب و نه به شرق اعتماد نمیتوان کرد. و اصل قدرت در درون کشور و همبستگی یک ملت با افکار و اندیشه های گوناگون در چارچوب یک ساختار دموکراتیک است.