بخارا، دستاورد قرون وسطی

بخارا یکی از مراکز مهم فرهنگ و ادب ایران و پایتخت سلاطین سامانی در قرون سوم و چهارم هجری بوده است. پادشاهان این دودمان ایرانی در ترویج و احیای زبان فارسی کوشش شایان نمودند، به طوری که با وجود تسلط اقوام ترک‌زبان در آسیای مرکزی هم امروز نیز عده زیادی در آن شهر به پارسی سخن می‌گویند. بخارا از لحاظ تاریخ نیز شاهد رویدادها و تحولات بسیار بوده است و نویسنده کتاب با مراجعه به مآخذ معتبر و تحقیق در متون و اسناد و مدارک کهن، تاریخ جامع این شهر را از جهات سیاسی و اجتماعی و نیز از نظر ادبی و هنری با صراحت تمام به رشته تحریر کشیده است. دعوی اصلی این اثر این است که در پایان قرن نهم (قرن سوم قمری) و سراسر قرن دهم (قرن سوم و چهارم قمری) بخارا مرکز حوزه فرهنگی شرق ایران و در نتیجه وارث سنن دیرینه‌ای مستقل از سنن و فرهنگ غرب ایران گردید. فهرست مطالب این کتاب به ترتیب عبارتند از: واحه کهن، استقرار اسلام، برآمدن سامانیان، قبه اسلام، عصر سیمین، استیلای ترکان، انقراض سامانیان و میراث ایران.