حماسه ی دده قورقود

خوبه خیلی عالییییی

[quote='دبیرزاده']به آقایturksever
دیدگاه "میر علی سید سلامت" که شما آنرا دلیل و حجت میدانید، تنها دیدگاه احساسی ایشان و قماش مربوطه آدمهایی اینچنینی" پانترک" است ، و هیچ پایه و دلیل علمی ندارد،
این کتاب شاید برای شماری از هواداران فلان تیم فوتبال شاهکار باشد اما حتی در خود آذربایجان ایران و اران ( "حکومت باکو" امروزی) آدمهای فرهیحته رغبتی به خواندن این کتاب نداشته اند ، جالب است بدانید که هنگامیکه نخستین چاپخانه در تبریز پدید آمد چندین بار کتاب شاهنامه و دیوان نظامی گنجوی را چاپ کردند و با اینکه حکومت پهلوی هنوز بر قرار نشده بود و کسی نمیتواند ادعا کند که بخاطر فشار حکومت پهلوی باشد ، هیچگاه نه این ددهقورقود را چاپ کردند و نه کسی از وجودش خبر داشت. پدربزرگ های ما میگفتند که در تبریز در قهوه خانه ها نقالی شاهنامه بود (رسمی را که شاهان صفوی آوردند) اما کسی نشینده است که اشعار دده قورقود (پیش از پیدایش تیم تراختور)را همانند شاهنامه نقالی کرده باشند و البته آذری های اصیل چه در آنروزگار و چه امروزه خود را آدمیزاد میدانستند و اینکه کسی را "گرگ زاده "(همانند دده قورقود) بنامند بزرگترین توهین بود و هست و " گرگ" را جانوری خونخوار و کثیف میشمردند.
همین آقای فردریش فن دیتس که دده قورقود را ترجمه کرد در ضمن قابوس نامه و کلیله و دمنه را هم ترجمه کرده بود که ترحمه قابوس نامه و کلیله و دمنه بسیار مقبولیت یافت و در اروپا چندین بار چاپ شد در حالیکه کسی رغبتی به ترجمه دده قورقود نشان نداد ،و او که از ادبیات فارسی هم آگاه بود چون در آنروزگار ایشان که در قلمرو عثمانی گشت و گذار داشت ادبیات فارسی اهمیت داشت و اشراف و نجبا آنرا میآموختند ، و دوستی او با "گوته" بزرگترین ادیب آلمانی موجب آشنایی گوته با ادبیات فارسی شد و کتاب بسیار مشهور West-Ostlicher Divan که الهام گرفته از ادیبان ایرانی (حافظ و سعدی و سنایی وفردوسی و نظامی) است را نوشت، اما با وجود اینکه گوته که دوست "فن دیتس" بود از دده قورقود آشنایی داشت ، هیچ رغبتی به آن کتاب نشان نداد و آنرا بی اهمیت تلقی کرد،
[/quote]
همین که کلمه قورقود رو گرگ زاده ترجمه فرمودید مشخص و مبرهن است که در چه سطحی از زبان و فرهنگ تورکها و همچنین افسانه ده ده قورقود معلومات و اطلاعات دارید.

به آقایturksever
دیدگاه "میر علی سید سلامت" که شما آنرا دلیل و حجت میدانید، تنها دیدگاه احساسی ایشان و قماش مربوطه آدمهایی اینچنینی" پانترک" است ، و هیچ پایه و دلیل علمی ندارد،
این کتاب شاید برای شماری از هواداران فلان تیم فوتبال شاهکار باشد اما حتی در خود آذربایجان ایران و اران ( "حکومت باکو" امروزی) آدمهای فرهیحته رغبتی به خواندن این کتاب نداشته اند ، جالب است بدانید که هنگامیکه نخستین چاپخانه در تبریز پدید آمد چندین بار کتاب شاهنامه و دیوان نظامی گنجوی را چاپ کردند و با اینکه حکومت پهلوی هنوز بر قرار نشده بود و کسی نمیتواند ادعا کند که بخاطر فشار حکومت پهلوی باشد ، هیچگاه نه این ددهقورقود را چاپ کردند و نه کسی از وجودش خبر داشت. پدربزرگ های ما میگفتند که در تبریز در قهوه خانه ها نقالی شاهنامه بود (رسمی را که شاهان صفوی آوردند) اما کسی نشینده است که اشعار دده قورقود (پیش از پیدایش تیم تراختور)را همانند شاهنامه نقالی کرده باشند و البته آذری های اصیل چه در آنروزگار و چه امروزه خود را آدمیزاد میدانستند و اینکه کسی را "گرگ زاده "(همانند دده قورقود) بنامند بزرگترین توهین بود و هست و " گرگ" را جانوری خونخوار و کثیف میشمردند.
همین آقای فردریش فن دیتس که دده قورقود را ترجمه کرد در ضمن قابوس نامه و کلیله و دمنه را هم ترجمه کرده بود که ترجمه قابوس نامه و کلیله و دمنه بسیار مقبولیت یافت و در اروپا چندین بار چاپ شد در حالیکه کسی رغبتی به ترجمه دده قورقود نشان نداد ،و او که از ادبیات فارسی هم آگاه بود چون در آنروزگار ایشان که در قلمرو عثمانی گشت و گذار داشت ادبیات فارسی اهمیت داشت و اشراف و نجبا آنرا میآموختند ، و دوستی او با "گوته" بزرگترین ادیب آلمانی موجب آشنایی گوته با ادبیات فارسی شد و کتاب بسیار مشهور West-Ostlicher Divan که الهام گرفته از ادیبان ایرانی (حافظ و سعدی و سنایی وفردوسی و نظامی) است را نوشت، اما با وجود اینکه گوته که دوست "فن دیتس" بود از دده قورقود آشنایی داشت ، هیچ رغبتی به آن کتاب نشان نداد و آنرا بی اهمیت تلقی کرد،

سخنان اسلامی آن در پیشگفتار بوده و بعدا به آن اضافه شده است میر علی سید سلامت با بررسی متن ده ده قورقود و طبق مباحث اسطوره شناسی آن قدمت آن را بسیار قدیمیتر از تمام اسطوره های جهانی از جمله داستانهای هومر می داند.

ممنون از توضیحات مبسوط و دقیق جناب دبیرزاده ، در تمامی متون پژوهشی هم که من مطالعه کرده ام این کتاب گرگ پرستی را دارای قدمتی حدود 250 سال میدانند و متاسفانه جنون و بلاهت پانترکیسم کم مانده که این کتاب مضحک را وحی الهی قلمداد کند.

کتاب دده قورقود را پژوهشگران آکادمیک بیطرف ، کتابی تازه نوشته شده میدانند که قدمت چندانی ندارد به چند دلیل :
1 -همه پژوهشگرانی که با کار ویرایش و بررسی کتابهای عربی فارسی ترکی سروکار دارنداز کتابی به نام "کشف الظنون " نوشته دانشمند عثمانی "حاجی خلیفه" را همچون مرجع میشناسند زیرا که حاجی خلیفه با دقت و وسواس همه کتابهای ارزشمند عربی فارسی ترکی را در کشف الظنونش ثبت کرده و ذرباره آن توضیح کوتاهی نوشته و همو صدها کتاب فارسی(نوشته ایرانیان یا عثمانیان) را ثبت کرده بطوری که از این کتاب بر میاید که ادب پارسی دارای کتاهایی بوده که اکنون گم شده اند همچون بعضی از کتابهای ناصر خسرو ، اما تا آنجا که من خود کشف الظنون را جستجو کردم اثری از دده قورقود نیافتم ، پس این کتاب در زمان حاجی خلیفه قرن 17 میلادی شناخته شده نبوده است .
2- در کتابخانه های کشور عثمانی( ترکیه امروزی) و هیچکدام از کشورهای منطقه قفقاز هیچ نسخه ایی از "دده قورقود" نبوده و نیست در حالیکه در کتابخانه های قلمرو عثمانی(آناطولی ،بوسنی ،لبنان و مصر...) و ترکیه امروزی و قفقاز هزاران نسخه خطی کهن از کتاب فارسی یافت میشود ، پس باز مینماید که این کتاب دده قورقود تا آن تاریخ شناخته شده نبوده است
3- هیچکدام از نویسندگان و شاعران بزرگ آذری همچون خاقانی و نظامی و نسیمی و فضولی ..هیچ گاه نامی از دده قورقود و داستانهای آن نبرده اند
4- کانون این کتاب شمنیسم(حیوان پرستی "گرگ پرستی بوزقورتها" ) است که گونه ایی کیش قومهای مغولی و آلتایی است، در حالیکه نه مردمان آناطولی و نه نیاکان ایرانی آذری ما هیچ گرایشی به آن کیش بیگانه نداشته اند.
و البته دده قورقود بایستی داستانهایی را از ملتهای دیگر و حتی کتابهای دیگر بر گرفته باشد ، و حتی فون دیتس برای نمونه از همانندی داستان سیکلوپس در دده قورقود و ادیسه همر را در آن میدانسته که دده قورقود باید از آن کتابهای دیگر کپی برداشته باشد در حالیکه ترکگرایان بر عکس آنرا تبلیغ میکنند
همانگونه که چون در دده قورقود سخنان اسلامی هست نمیتوان گفت که پس اسلام را دده قورقود بایستی اختراع کرده باشد.
کتاب دده قورقود قدیمیتر از قرن 17 میلادی نیست

فون دیتس آلمانی معتقد است که سیکلوپ هومر بر گرفته از تپه گؤز دده قورقود می باشد.

برای اطلاعات بیشتر - صفحه‌ی ویکیپیدیا:
متن لینک
جالب این که محققین معروفی چون جفری لوئیس، فاروق سومر، یواخیم هاین، بارتولد و تنی دیگر بر روی این نوشته‌ی ادبی کلی زمان گذاشته و زحمت کشیدند تا برخی با ناآگاهی‌شان لبخند بر لب دیگران بیاورند. آورین، صد آورین!

کتاب‌«دده‌ قورقود» از آثار کلاسیک ‌جهان‌ به ‌شمار می‌رود:)) :)) :))