هزاره های گمشده - جلد 2: هخامنشیان به روایت دیگر

شوربختانه پرویز رجبی با رویکرد پان ترک الهی به تاریخ نگاه می کند کسی که عضو فرقه دمکرات پیشه وری بود پس از شکست خفت بارشان به شوروی پناهنده شد و از ایران ستیزان بزرگ است

برای آشتی برخی با تاریخ ایران، باید از گوشه های میهنی مادری یا پدری اش را بازگو کرد تا از تاریخ پر فراز و نشیبش گفت تا مگر مهری بنجنبد و نسیمی دیگر بیانگیزد!
نظر بازی که بخواهد چشم اندازی از ایران به تصویر بکشد، هرگز نخواد توانست خود را از چنگال تاریخ این سرزمین کهن برهاند. صدای پای تاریخ، آوای جاویدان پای خفتگان است. آوای پای خفتگان هرگز نمی خسبند. جمشید نیز چیزی از جهان نبرد، الا حکایت جام خود، اهل نظر، صدای گام های تاریخ را می شنوند! ردپای تاریخ به آسانی پاک نمی شود.
با این ردپاهای پیرامونی، ایرانی حال و هوایی دیگر دارد و منطقی دیگر. کافی است که با زبان این منطق بی گانه نباشی و به زیبایی مهرپرستی و صفای اعماق ایرانی ایمان بیاوری! صفای که از سویی برآیند طبیعت باشکوه اوست و از سویی دیگر در طول روزگاران گذشته به رغم و وجود از نشانه های از یک خستگی تاریخی، هرگز ایرانی را از شکافتن فلک و انداختن طرحی نو باز نداشته است.
باقی مانده ی ستون های سرافراشته ی آپادانا، پایه های هفت آسمان و گنبد مینای ایران اند. نبدی که هرگز فرو نخواهد ریخت و از هم نخواهد پاشید. نگهبانان سنگی آپادانا جاودانه دست در دست هم دارند و پشت به کوه رحمت. کوه رحمت پر خطرترین کوه تاریخ ایران است. غرش بی صدای تاریخ را حکایت و شوکت دیگری است که می نوازد! در تخت جمشید زبان هیچ سنگ بریده و شکسته ای بی صدا نیست. تخت جمشید شهرزاد قصه گویی تاریخ ما است! بگذریم از رازهای نهفته و به کلید دندانه ی هر قصرش و صدای طنین اسبان اسکندر و ضجه های دیرک های سدر لبنانش در لهیب آتش، اگر اسکندری نمی بود، سرانجام روزگار دست روزگار گجسته ای دیگر در آستین می بود مگر مغولان نیشابور را به سرنوشت شاپور و بیشاپور گرفتار نکردند؟
تخت جمشید مالامال است از خاطرات ایران، هر وجبی را که بشکافی روزگاری را در او نهان بینی
ادامه این آثار تحت عنوان سده های گمشده اثر پرویز رجبی