تائیس

✔️ کتاب تائیس که در ۱۸۹۰ چاپ شد، داستان زاهدی مسیحی به نام پافنوس است که شیفتهٔ تائیس روسپی اسکندرانی می‌شود و به زهد چندساله اش پشت پا می‌زند...
آناتول فرانس را سلطان نثر خوانده اند چرا که در نثر او هر کلمه به جای خود نشسته است. جابه جا کردن واژگان در آثار فرانس ناممکن است. طنزپردازی آثار او را خواندنی می کند ولی او هیچ گاه به طنز اکتفا نمی کند و به سوی هجو می رود. اما هجو او با نثر آهنگین، گرمی شاعرانه و عشق به زیبایی کلام، لطف خاصی دارد. انتقادهای او تلخ و زننده است ولی چون به خاطر دلسوزی برای بشریت و برقراری عدالت است، به دل می نشیند. در نظر آناتول فرانس، وجود هیچ چیز به خودش بستگی ندارد؛ به طور مثال، نادانی از امور لازم عالم هستی است و اگر همه چیز را می دانستیم، نمی توانستیم زندگی را حتی برای یک ساعت تحمل کنیم.
احساسی که زندگی را برای ما شیرین یا دست کم قابل تحمل می کند، تنها زاییده دروغ و پندارهای سست و ناپایدار است. این که زندگی یا خوب و یا بد است، حرفی بی معنی است و باید گفت که زندگی امور خوب و بد، گوارا و ناگوار، پرجاذبه و نفرت انگیز، شیرین و تلخ و خلاصه همه چیز را در بر می گیرد و حال که آداب و رسوم و عادتهای زندگی، قرن به قرن تغییر می یابد، پس عقل ایجاب می کند که زندگی را آن چنان که هست، بپذیریم.