کرگدن‌

در ادامه نقدهای خوبی که سولی عزیز قرار داد (ممنون...) متن زیر مطلبی است که توسط «جلال ستاری» با عنوان « چرا اوژن یونسکو را دوست دارم؟ » در مورد اوژن یونسکو و دیدگاه ها و آثارش نوشته شده است :
http://www.ayar.ir/news/show.asp?Id=7163

یونسكو كابوسی از دنیا خلق می‌كند كه از تمیفه و هجوی س‍ُبعانه نشئت می‌گیرد و بر دو وجه از هنر آوانگارد تكیه می‌گذارد: انزوای بنیانی آدمی و سقوط ناگهانی زبان.در نظر یونسكو درماندگی و شكست ارتباط، به بیگانگی و بیزاری آدمی مربوط می‌شود و در نتیجه فرمهای تشكیلات اجتماعی از خود آدمی نشئت می‌گیرد. نظم و قدرت ظاهراً عواملی دروغین بوده‌اند كه به طور شاخص بر تصور غلطی از لزوم منطقی استوار گشته‌اند.این قضاوت و داوری درباره جامعه اساساً از تجربه فاشیسم ناشی می‌گردد و صریح‌ترین بیان خود را در نمایشنامه‌ای به نام كرگدن (۱۹۶۰) می‌یابد. در این اثر یونسكو نزاع میان ذهن و تجلیل از طبیعت را با ارائه یك افسانه دربارهٔ توالی پیش‌رونده‌ای از تغییر و دیگردیسی آدمی به كرگدن سخن به میان می‌آورد.
تغییرپذیری و دیگرگونی آدمی است. در یك شهر كوچك اروپایی، در یك صبح یك‌شنبه، كرگدنی ظاهر می‌شود و همهٔ مردم را به حیرت و هراس می‌افكند و بر این باور می‌شوند كه وجود یك كرگدن در میان جامعه بشری هولناك است. اما به زودی فریفته نیرو و قدرت این كرگدن می‌شوند و بیماری مسری كرگدن شدن در میان همین آدمیان رواج پیدا می‌كند. آخر كرگدن حیوانی نیرومند است و باید با او هماهنگ گشت.
شخصیت اصلی این نمایشنامه مردی به نام برانژه است كه در مؤسسه‌ای از نشر كتاب كار می‌كند. این مرد یكی از همكاران خود به نام دیزی Daisy را دوست می‌دارد و عاشق اوست. دوست بسیار نزدیكی هم به نام ژان دارد كه هر دو برای نخستین بار كرگدن را كه به سوی مركز شهر می‌دود، در نظر می‌آورند.
در آخر این دیزی و برانژه‌اند كه كرگدن نمی‌شوند. اما دیزی كه وسوسه بیماری دگرگونی دامن‌گیرش شده است، برانژه را تنها می‌گذارد؛ برانژه با مقاومتی سرسختانه در برابر این دیگرگونی قد علم می‌كند. در اینجا ملاكهای اخلاقی بشری اعتبار خود را از دست می‌دهد و محصول قرنها تمدن آدمی به نیستی منتهی می‌گردد و حتی عشق این دو به یكدیگر كاری از پیش نمی‌برد. سرانجام كوشش او در كرگدن شدن و پیوستن به دیگر آدمهای شهر فایده‌ای عایدش نمی‌شود. آخر اصالت تغییرناپذیر است. آخرین انسان ناگزیر است، چه خوب چه بد، در همان شكل كه بوده است باقی بماند.
دیزی پیش از آنكه به گله كرگدنها بپیوندد، به برانژه می‌گوید حقایق بسیاری وجود دارند. تو بهترین واقعیت را برگزین و به دنیای تخیلات پناه ببر.به هر تقدیر این بیگانگی آدمی بر حسب سترونی زندگی اخلاقی و احساسی یونسكو پدید آمده است كه غالباً نویسنده آن را با به كار بردن بیانی پیش پا افتاده و بی‌معنا و با اضطرابی هذیانی و زبانی و یا بحثهایی متناقض به خوانندگان آثار خود انتقال می‌دهد.
● می‌گویند در نمایشنامه كرگدن برانژه برایم چه مفهومی دارد؟ می‌گویند بر این باورم كه برانژه خودم هستم.
-- بله، من همان قدر برانژه هستم كه فلوبر مادام بواری! وقتی فكر می‌كنم همهٔ مردم كرگدن هستند، پس چرا من نباشم. همه می‌گویند دیگران كرگدن هستند، در این صورت من هم می‌گویم كرگدن دیگران‌اند!

خیلیییییییییییی جالب بود!!!
نمیدونم اخیرا من اکثر کتابایی رو که میخونم دوس دارم یا کتابایی که میخونم خوبن :-(:-(:-(
فکر میکنم دومی درس باشه!! :D که باعث میشه دوسشون داشته باشم!
داشتم همینجوری منابع ارشدو نیگا میکردم ( صبحها نیگا میکنم که یه کم بشینم درس بخونم ) دیدم اینم هست ... چقدرم کیف کردم فارسیشو پیدا کردم :D ;-(;-(
و اما در مورد خود داستان که نمایشنامه ش هم هس .... که خود نویسنده اول بصورت داستان کوتاه نوشته و بعد نمایشنامه :-)
راستش یه بار خوندم بعد نشستم نقداشو خوندم .... 2 ساعت طول کشید!! بعد دوباره خودشو خوندم ...
در اون حدی نیستم که بخوام بزرگترین اثر یه نویسنده رو تجزیه و تحلیل کنم یا چیزی در موردش بگم !
پس نقداشو میذارم خودتون بخونین ... البته فارسیاشو !!!
----------------------------------------------------------------
این یکی که فایل pdf یک صفحه ایه
میخواهم کرگدن نشوم
--------------------------------------
ممنون کوهالن عزیز بابت آپلود این داستان زیبا :inlove::inlove:

چند تئاتر از کارای یونسکو دیدم توضیحات خوبی هم در بالا اومده