دفتر وقایع روزانه روسی

✔️ جان اشتاین‌بک نویسندهٔ امریکایی و برندهٔ جایزهٔ نوبل در مارس ۱۹۴۸ به همراه رابرت کاپا عکاس برای تهیهٔ گزارش عازم شوروی شد. یادداشت‌های وی همان سال در «هرالد تریبون» به چاپ رسید و کتاب «دفتر وقایع روزانهٔ روسی»، رهاورد این سفر در سال‌های دور است.

از متن کتاب:
در موقع مقرر درخواست مان را برای گرفتن ویزا به مسکو فرستادیم، و ظرف مدت مناسبی ویزای من رسید. به کنسولگری روسیه در نیویورک رفتم، و سرکنسول گفت: « تصدیق می کنم که کار خوبی می خواهید بکنید، اما چرا می خواهید با خودتان عکاس ببرید؟ ما در شوروی عکاسان فراوانی داریم. »
و من پاسخ دادم: « اما شما عکاسانی مثل کاپا ندارید. اگر قرار است کاری انجام گیرد، باید تمام و کمال و با همکاری شخص دیگری به اتمام برسد. »
روس ها اکراه داشتند که یک عکاس وارد شوروی بشود. در مورد من این طور نبود، که برای مان عجیب می نمود، چون دستگاه سانسور می تواند فیلم را وارسی کند، اما از وارسی ذهن نظاره گر عاجز است. در این جا باید چیزی را توضیح بدهم که در تمام مدت سفرمان، درست از آب درآمد. دوربین یکی از هراس انگیزترین سلاح های مدرن است، به ویژه برای مردمی که در جنگ باشند و بر سرشان بمب و گلوله ی توپ فرود آمده باشد، چون در پی یک بمباران همواره عکسی وجود خواهد داشت. معمولاً نقشه های هوایی یا نقشه های جاسوسی از شهرهای بزرگ و کوچک و کارخانه های ویران را با یک دوربین تهیه می کنند. بنابراین دوربین ابزاری است خوف انگیز، و هر جا که شخص آن را با خود داشته باشد، به او بدگمان می شوند و مراقبش خواهند بود. اگر این حرف را باور ندارید، دوربین براونی شماره ی چهار خودتان را به هر جایی در نزدیکی اوک ریج یا کانال پاناما یا یکی از صد ناحیه ی آزمایش سلاح های مان ببرید. امروزه در ذهن بیش تر مردم دوربین نشانه ی ویرانی و نابودی است و مایه ی بدگمانی، که حق هم همین است.