ترانه های داریوش اقبالی

سراب رد پای تو کجای جاده پیدا شد
کجا دستاتو گم کردم که پایان من اینجا شد
کجای قصه خوابیدی که من تو گریه بیدارم
که هر شب هرم دستاتو به آغوشم بدهکارم
تو با دلتنگیای من تو با این جاده همدستی
تظاهر کن ازم دوری تظاهر می کنم هستی
*************
تو آهنگ سکوت تو به دنبال یه تسکینم
صدایی تو جهانم نیست فقط تصویر می بینم
یه حسی از تو در من هست که میدونم تو رو دارم
واسه برگشتنت هر شب درارو باز میذارم

ناسپاسی است اگر این کتاب(حتی زیراکس)خریده نشود و خوانده نشود و در کتابخانه نگهداری نشود
به امیدآنکه نشود های بالا شود بشود

وااای
من عاشق این آهنگم
اشکمو در میاره
در کل آهنگ های داریوش مناسب اند
گاهی گاهی برای خودکشی :-
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
اهل طاعونیِ این قبیله ی مشرقی ام
تویی این مسافر شیشه ای شهر فرنگ
پوستم از جنس شبه پوست تو از مخمل سرخ
رختم از تاوله، تن پوش تو از پوست پلنگ
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
تو به فکر جنگل آهن و آسمون خراش
من به فکر یه اتاق اندازه ی تو واسه خواب
تن من خاک منه ساقه ی گندم تن تو
تن ما تشنه ترین تشنه ی یک قطره ی آب
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
شهر تو شهر قشنگ، آدمهاش ترمه قبا
شهر من شهر دعا، همه گنبداش طلا
تن تو مثل تبر، تن من ریشه ی سخت
تپش عکس یه قلب مونده اما رو درخت
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
نباید مرثیه گو باشم واسه خاک تنم
تو آخه مسافری خونِ رگِ اینجا منم
تن من دوست نداره زخمیِ دست تو بشه
حالا با هر کی که هست هر کی که نیست داد میزنم
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال من
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال من
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال من
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال من

دهانت را می*بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می*پویند مبادا شعله*ای در آن نهان باشد
دهانت را می*بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می*پویند مبادا شعله*ای در آن نهان باشد
روزگار غریبی*ست نازنین روزگار غریبی*ست نازنین
و عشق را کنار تیرک راهبند تازیانه می*زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
روزگار غریبی*ست نازنین روزگار غریبیست نازنین
و در این بن*بست کج و پیچ سرما
آتش را به سوخت*وار سرود و شعر فروزان می*دارند
به اندیشیدن خطر مکن روزگار غریبی*ست
آن که بر در می*کوبد شباهنگام به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
دهانت را می*بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می*پویند مبادا شعله*ای بر آن نهان باشد
دهانت را می*بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می*پویند مبادا شعله*ای بر آن نهان باشد
روزگار غریبی*ست نازنین روزگار غریبی*ست نازنین
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
آنک قصابانند بر گذرگاهها مستقر
با کنده و ساتوری خون آلود
و تبسم را بر لبها جراحی می*کنند و ترانه را بر دهان
کباب قناری بر آتش سوسن و یاس
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
ابلیس پیروز مست
سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

نفس
اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه
نفس منو بگیر
برای یکی شدن اگه مرگ من بسه
نفس منو بگیر
ای تو هم سقف عزیز ای تو هم گریهء من
گریه هم فاصله بود
گریهء آخر ما آخر بازی عشق
ختم این قائله بود
حدس گر گرفتنت در تنور هر نفس
غم نه ، اما کم که نیست
هم شب تازهء تو ترکش پرتیر عشق
سنگ سنگر هم که نیست
خوب دیروز و هنوز طرحی از من بر صلیب
روی تن پوشت بدوز
وقت عریانئ عشق با همین طرح حقیر
در حریق تن بسوز
پلک تو فاصلهء دست و کاغذ و غزل
من و عاشقانه بود
رستن از پیلهء خواب ای کلید قفل شعر
خواب شاعرانه بود
از ته چاه سکوت تا بلندای صدا
یار ما بودی عزیز
در تمام طول راه با منه عاشق ترین
هم صدا بودی عزیز
حدس رو گردون شدن از من و از راه ما
باور بی یاوری
روز انکار نفس روز میلاد تو بود
مرگ این خوش باوری
خوب دیروز و هنوز طرحی از من بر صلیب
روی تن پوشت بدوز
وقت عریانی عشق با همین طرح حقیر
در حریق تن بسوز
تو بگو غیبت دست غیبت هر چه نفس
بین ما فاصله نیست
غیبت آخر تو کوچ مرغان صدا
ختم این قائله نیست
اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه
نفس منو بگیر
برای یکی شدن اگه مرگ من بسه
نفس منو بگیر
نفس منو بگیر

رسیده ام به ناکجا مرا به خانه ام ببر
ممنون عالی بود....

اونکه رفته دیگه هیچوقت نمیاد...تا قیامت دل من گریه میخواد...
عالی..عالی..عالی...
دنیا نه مثل داریوشو دیده و نه میبینه...حرفا و شعراش پره معنیه...

این ترانه ها بینظیر است مثل صدای داریوش یرای تمام ایرانیان

یک مجموعه فوق العاده.....بسیار ممنون :D

من از تو راه برگشتی ندارم
به سمت تو سرازیرم همیشه
تو می دونی اگه از من جدا شی
منم که سمت تو میرم همیشه
مسیر جاده بازه روبم اما
برای دل بریدن از تو دیره
کسی که رفتنو باور نداره
اگه مرد سفر باشه نمیره