نمایشنامه صدای اسفند

نوید عزیز از اینکه جوانی با اندیشه خاصِ تو در گوشه ای از این جهان نفس می کشه بسیار خوشحالم
از زمان شروع مطالعه ی اثرت تا به پایان به نوعی درگیری ذهنی داشتم با شخصیت اصلی نمایشنامه ات، در خط به خط نمایشنامه مدام در مورد سیاوش قضاوتهایی داشتم که در زمان کمی به نادرستی آنها پی می بردم، این درگیری حتی تا خط های پایانی نمایشنامه هم ادامه داشت
اینکه در زمان مطالعه ، من به عنوان یک مخاطب عام انتهای نمایشنامه برام جذاب می نمود از تردستی نویسنده است که من رو تا انتها با خودش همراه کنه و در انتها هم با نهیبی من رو به واقعیت برسونه
شخصیت نمایشنامه ات در ابتدا سالم و عادی به نظر میرسید اما در انتها به ذهن و تنهایی ِ بیمار گونه اش پی می بریم، و جذابیت این نمایشنامه از دیدگاه من اینه که رفته رفته و سلانه سلانه می فهمیم که سیاوش چه مشکلی داره.
همیشه پایدار باشی
بمان و نفس بکش