مردگان: نمایشنامه تک پرده ای

آدمها:
یک: گرده های پهنی دارد. روی بدن زمختش آثار ضرب و جرح دیده می شود.
دو: تپل با استخوان بندی ظریف و عینک

صحنه مطلقا تاریک است و هیچ چیزی دیده نمی شود. فقط صدای آواز یک می آید.
یک:
تا لاشه روی آب چه احتیاج به ساحل؟
تا سر به روی دار چه احتیاج به عاقل؟
تا چشم در کفن چه نیازی به دل؟
تا مردگان رها چه نیازی به گل؟
با من یگانه نشو ای ابر نعره زن
شاید بباره بیافتی با سر تو قبر من...