حافظ شناسی - جلد 1

دلم می خواد همه ی جلداشو بخونم . از همای هم بشنوم.... همممممممممه شو.:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*
و یک توصیه اینکه الکی فال نگیرید و به به چه چه کنید این کتاب رو هم بخونید!
البته پیداست اونایی که تو این صفحه رفت و آمد می کنن هدفی جز مخوندنشم ندارن لابد:D

سپاس بسیار . اگر همه ی جلدها رو دارید، کم کم بارگذاری کنید.

واقعا کتاب عالی بود ممنون دوست گرامی ;-)

دکتر کزازی در روز بزرگ داشت حافظ می گوئید:

هیچ آشنای ادب ایران نیست که از بن جان و دندان باورنداشته باشد که حافظ سخن وری دیگرسان است.
او را نه در ادبیات فارسی و نه در دیگر سامانه های ادبی جهان نمی توان سنجید و در یک ترازو قرار داد.
کدامین ویژگی در غزل های اوست که وی را به این پایگاه و جایگاه بلند و ارجمند در سخن پارسی رسانده است؟
ما ایرانیان حافظ را سخنوری فراسویی و آسمانی می دانیم و سروده های او را زبان و ترجمان جهان نهان می دانیم.
حال چرا حافظ چنین است؟
اما من خوش تر می دانم که تنها یک پاسخ به این پرسش بنیادین بدهم.
باور من این است که این پاسخ دیگر پاسخها را نیز به گونه ای در برمی گیرد.
آن پاسخ این است که شعر حافظ آب گونه است و این ویژگی در اشعار اوست که از او سخنوری فسون گر ساخته است.
آب گونگی به این معناست که شعر او آن چنان روان و آن چنان زنده و پویاست که از هر کالبدی می گریزد.
جانی است که در هیچ کالبدی آرام نمی تواند یافت.
هم از این روست که حافظ هنگامه سازترین سخنور ایران زمین است.
درباره هیچ سخنوری چون او تاکنون چند و چون در نگرفته است و در نخواهد گرفت؛
زیرا که هرکس حافظ را آن چنان در می یابد و می فهمد که خود می خواهد و می پسندد.
دیدگاه های گوناگون درباره حافظ گاه با هم ناسازگارند.
یکی او را دین ورزی سخت پایبند و باورمند می داند که شب ها را با راز و نیاز و نیایش به صبح می رسانیده است.
آن دیگری وی را سرمستی بی خویشتن می داند که از میکده ای به در می آمده است تا به میکده ای دیگر راه بجوید.
آن دیگری وی را پرخاش گری اجتماعی می داند و کسی دیگر بر آن است که حافظ را سخت دلبسته ایران کهن نشان دهد که در سده هشتم هجری هنوز آیین مهروزی را پی می گیرد.
نکته ظریف این جاست که هر کدام از این شناسندگان حافظ به بسندگی می توانند در سروده های او برهانی استوار بر ادعای خود بیابند.
این همان آب گونگی است که مدنظر من بوده است. آب، سخت و فشرده نیست. آن را در هر آوندی که بریزید رنگ و ریخت آن آوند را به خود می گیرد.
این آب گونگی چگونه در سروده های حافظ پدید آمده است؟
این پاسخ باز می گردد به اندرونه پیام و ساختار معنایی و زیباشناختی آن.
همان پیوند های تنگ و شگفت آور که در میان پاره های اندیشه حافظ و واژه های او در هر بیت می توان یافت.
اگر ژرف تر بنگرید پیوندهای نهان تر را نیز می یابید.

شعر حافظ چشمه ای است که همواره می جوشد و هر زمان آبی نو و تازه تر از آن می تراود.
این آب گونگی از سوی دیگر به ساختار برونه و پیکرینه غزل هایش باز می گردد.
این همان نکته مهمی است که امروز می خواهم اندکی به آن بپردازم.
شعر حافظ آنچنان است که شما زمانی که آن را می خوانید و به ویژه زمانی که آن را می شنوید بیشتر در شما کارگر می افتد و اثر می نهد تا هنگامی که در اندیشه ها و معناهای نهفته در آن می اندیشید.
به سخن دیگر من برآنم که آنان هم که زبان فارسی را نمی دانند و با اندیشه ها و معناها در غزل های حافظ نا آشنایند از سروده های او بهره هنری می برند.
من ایرانی هم زمانی که غزل حافظ را می خوانم یا می شنوم بی آن که خود بخواهم و بدانم از آن اثر می پذیرم.

درود بر روان بزرگ مردانی چون سعید نیاز کرمانی.ضحاک مار به دوش او نیز زیباست + کارهای دیگر ایشان.
یادشان همواره گرامی
8-)8-)

شاید ذیل کتابی دیگر هم گفته باشم که:
فهم زبان حافظ و دیگر بزرگان عارف منوط است به فهم تعبیرات و اصطلاحاتی که این بزرگان از آن بهره می گیرند.
و مجدداً دوستان کتابناکی را دعوت می کنم به خواندن شرح جناب کریم زمانی بر مثنوی.
اصطلاحات عرفانی در جای جای آن کتابِ چند جلدی به زیبایی و سلاست ارائه شده است.
این شرح بر حافظ و غزلیات اش نیز پر سود است و مملو است از اطلاعات مختلف و متنوع عرفانی، تاریخی، زبان شناختی، و واژگان شناسی.
با توجه به این که کتاب حاضر (حافظ شناسی) در قالب مجموعه مقالات فراهم شده، به کار کتابخوانان کم حوصله هم می آید!
مغتنم است این شرح. اوصیکم بقرائته!
از دوست کتابناکی مان simin بابت تحفه ای که به دوستان تقدیم کرده تشکر می کنم.