رساله نوریه در عالم مثال

بسم الله الرحمن الرحیم
حمد خداوندیرا که آفریننده عالمهاست و او را شریکی نیست نه در ذاتش و نه در صفاتش و نه در افعالش و نه در عبادتش و قرار داد خلفای خود را در زمین و چنان قرار داد که هیچگاه زمین از حجت او خالی نباشد چنانکه فرمود "انی جاعل فی الارض خلیففه" و جاعل صفتی است و اسمی است که مستمر است و تعطیل بردار نیست و پیامبران و اوصیاء ایشانرا سلام الله علیهم خلفای خود در زمین قرارداد و وسیله و راه برای شناسانیدن خود به خلق و وسیله برای تعالی خلایق در تمام شئون و مراتب علقی که از جسم تا عقل را شامل میشود و خاتم پیامبرانش صلی الله علیه و آله فرمود:" العقل ما عبد به الرحمن واکتسب به الجنان" و عبودیت را در فرمانبرداری پیامبرانش و اوصیاء ایشان قرارداد چنانکه در همه ادیان معروف است که پس از هر پیامبری اوصیاء او مورد رجوع خلق بوده اند و چنین قرار بوده است پس از پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله که پس از او وصی او علی ابن ابطالب صلوات الله علیه و یازده فرزندش اوصیاء او بودند و امروز هم دوازدهمین ایشان حضرت حجه ابن الحسن المهدی صلوات الله علیه و عجل الله فرجه الشریف وصی حی موجود و حجت حی و زنده الهی بر روی زمین است و همان خلیفه ای است که خداوند در قرآن فرموده و ما هر شناختی داریم از ایشان داریم و هر کس را که پشت به ایشان نمود اگرچه بظاهر عالم دهر باشد جاهلی بیش نمیدانیم و از حمله این گمراهان همان منصور حلاج و ممیت الدین عربی و بایزید و پیروانشان میباشند که با پشت کردن به اولیاء الهی خود را ولی الله معرفی کردند و مدعی جایگاهی شدند که جز دوزخ نصیبی برایشان نیست . الحمد لله رب العالمین.

عرفان یکی از گرایش های مورد علاقه من است. به ویژه «وحدت وجود» یا «همه در خدایی» که دید آدمی را به زندگی، هستی و انسان های پیرامونی دگرگون می کند. محی الدین عربی را پیش گام این اندیشه خوانده اند، اما با بررسی های بیش تر روشن شد که این دیدگاه سده پیش از او، در اندیشه یزرگانی چون بایزید بستامی (بسطامی)، حسینِ منصور حلاج، ابوسعید ابوالخیر، شبلی و ... موج می زده و ابن عربی تنها این نظریه را در چارچوبی ویژه درآورد ه و به داشته های عرفان اسلامی افزوده است.
من هم جستاری (مقاله) در این زمینه نوشته ام که در آن، بر این دیگاه صحه گذاشته ام. نام جستار: بازتاب نظریه وحدت وجود در اندیشه عرفانی ابوسعید ابوالخیر