رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ: فرهنگ اصطلاحات استعاری صوفیه
امتیاز دهید
نویسنده:
حسین بن احمد الفتی تبریزی
درباره:
نجیب مایل هروی
امتیاز دهید
بر همگان پیداست و آشکار که،سه بهره از چهار بهرهء آثار و مولّفات‌زبان و ادب فارسی در قلمرو فکر عرفانی و تصوف اسلامی پرداخته شده،و در اینگونه آثار بیش از آنکه دستگاه واژگان لغوی مورد توجه باشد،که‌هست،دستگاه واژگان اصطلاحی عنوان شده است.
از آنگاه که تصوف در قلمرو فکر و اندیشهء عالم اسلام عنوان شد،صوفیه از واژه‌ها و کلمات زبان،به گونهء غیر معمول و بسته به دریافتهای‌راه و رسم و معاملات صوفیانه از واژه‌های زبان بهره بردند،و دیری نپاییدکه زبان صوفیه وارد حوزهء واژگان اصطلاحی شد.«خلوت»دیگر به‌معنای صرف«تنها نشستن»نبود،بل به معنای مجموعه‌ای شد ازمخالفات نفس و ریاضات از کاستن خوردوخور و روزه گرفتن و کم سخن‌گفتن و ترک مخالطت با مردم و مداومت ذکر حق و نفی خواطر و محادثهء سربا حق.
بیشتر
از آنگاه که تصوف در قلمرو فکر و اندیشهء عالم اسلام عنوان شد،صوفیه از واژه‌ها و کلمات زبان،به گونهء غیر معمول و بسته به دریافتهای‌راه و رسم و معاملات صوفیانه از واژه‌های زبان بهره بردند،و دیری نپاییدکه زبان صوفیه وارد حوزهء واژگان اصطلاحی شد.«خلوت»دیگر به‌معنای صرف«تنها نشستن»نبود،بل به معنای مجموعه‌ای شد ازمخالفات نفس و ریاضات از کاستن خوردوخور و روزه گرفتن و کم سخن‌گفتن و ترک مخالطت با مردم و مداومت ذکر حق و نفی خواطر و محادثهء سربا حق.
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ: فرهنگ اصطلاحات استعاری صوفیه
میدانیم که گلشن راز شبستری نیز در واقع فرهنگ اصطلاحات عرفانی است.
کتاب مصطلحات الصوفیه نیز چنین است.
از کتاب اخیر الذکر هم اصل آن موجود است به زبان عربی
هم ترجمه ای از آن که آن هم کهن و تقریبا هم عصر با اصل کتاب است.