رابطه دختر و پسر قبل از ازدواج

برای شما اینجوری...سلما برای خیلی از فرزندان نوجوان و کودک اینگونه نیست....
بخش اصلی سوال من رو جواب ندادید...آیا بعدها دچار مشکلات روحی و رفتاری نخواهید شد؟؟؟

البته این طرز تفکر حضرت عالی برای آقایون خیلی هم خوبه. چی از این بهتر که بدون داشتن هیچ مسئولیتی طرف هر روز از یک شخص ثالثِ جدیدی که خوشش میاد، آزادی و حقوق بشر این حق رو بهش میده که قید قبلی رو بزنه و بره دنبال جدیده! انقدر هم بلده که خودشو طوری نشون بده که قبلی ازش متنفر بشه و خودش کنار بکشه. خیلی هم خوب. ولی گمون نکنم اگه یه زن عقل تو سرش باشه این مدل آزادی اونقدرا بدردش بخوره! چون کدوم زنی حاضره همینطوری عمر و جوونیشو بده بره؟ فقط یک مادر خواهر یا معلم یا یه دوست میتونه اینطور فداکار باشه.
یعنی رابطه ای که هدفش ازدواج نیست دیگه تکلیفش مشخصه و نیاز به اینهمه بحث نداره.

فراهم کردن مقداری پول و مکانی برای زندگی البته غیر از گوشه خیابون،برای فردی دارای سیاست و آینده نگر،حتی 16 ساله،کار مشکلی نیست.
افراد همسالم رو نمیدونم،اما من مدتهاست که کار میکنم و خودم درآمد نسبتا مناسبی دارم و نیازی به تامین مالی پدر نیست
و موضع خودم رو نسبت به مثال واقعی شما اعلام کردم...شاید همونطور که خودتون فرمودید،دادگاه بتونه تصمیم بهتری بگیره

اول اینکه شما به سن قانونی نرسیدید بنابراین نمی تونید جای جدیدی برای زندگی انتخاب کنید...از طرفی از کجا معلوم که پدرتون چنین هزینه ای رو بشما بدن که بتونید زندگی جدیدی رو شروع کنید؟ چجوری می خواین به اصطلاح گلیم خودتون رو از آب بیرون بکشید؟می خواین تو خیابون زندگی کنید؟ آیا همه حاضر به قبول چنین شرایطی خواهند بود؟ آیا چنین کسی بعدها با مشکلات روانی و رفتاری روبرو نخواهد شد...مثلا یه نوجوان 12-13 ساله رو در نظر بگیرید نه خودتون رو...
دوم اینکه مگه نشنیدید میگن عشق کوره! اتفاقا مثال بنده خیلی هم به واقعیت نزدیکه یه سر به دادگاه زده باشید حتما یکی از این موارد رو خواهید دید.

سوال اول:بله به تصمیم احترام میگذارم اما با خوشحالی در کنارشون زندگی نمیکنم...من جدا زندگی میکنم
سوال دوم:میدونم میخوایدمن رو در شرایطی سخت بذارید تا ناچار خوبیهای ازدواج مخصوصا بحث مهریه و مسءولیت رو بپذیرم اما کمی به مثالتون فکر کنید...
چطور میشه که فردی اینقدر بی سیاست بی توجه به امور زندگیش و آینده همون بچه هاییکه با عشق بزرگشون کرده باشه و پس از سالها زندگی با کسی،خانه ای از خودش نداشته باشه و اندوخته ایی برای همچین روزی نداشته باشه؟
چطور میشه مردی با بیش از پنجاه سال سن...بچه هاشو بی پشتوانه در جامعه رها کنه؟؟؟
مثالتون حتی به واقعیت نزدیک هم نیست.
اما اگر در برابر چنین موردی قرار بگیرم...اون رو مجازات روزگار برای زنی بی سیاست و بدون توجه به زندگیش میدونم.

پاسختون به این سوال چیه...
حالا فرض کنید زنی هست که عمری رو در خانه شوهر بوده....فرزندان شوهرش رو بزرگ کرده و همه عمر عاشقانه سعی در خوشحال نگه داشتن شوهرش داشته....(البته توجه کنید که این خانم تا بحال با شوهرش رسما ازدواج نکرده بلکه فقط با هم بودن) و حالا سن خانم رسیده به 50 و دیگه جذابیت سابق رو برای آقا نداره....پس آقا خیلی راحت بدون اینکه چیزی برای امرار معاش به خانم بده بیرون میندازتش تا بره پی زندگیش....و حالا زن حتی جایی رو برای زندگی هم نداره....
سوال: به نظر شما خانم باید با خوشحالی تصمیم آقا را پذیرا باشه...درسته؟

خوب پس بنابراین اگر بر فرض مثال پدرتون با دختری همسن شما بخوان زندگی مشترکی رو شروع کنند و مادرتون رو از خونه بیرون بندازند(البته خدای ناکرده) شما ناراحت میشید و محترمانه توصیه می کنید اینکار رو انجام ندن و اگرم که کارگر نیفتاد مشکلی نیست شما حاضرید در کنارشون زندگی کنید...بله؟

[quote='Artin70']یعنی اگه بر فرض مثال توجه کن مثال
الآن پدر و مادرت بخوان خدای ناکرده از جدا بشن و هر کدوم بخون برا خودشون با فرد جدیدی زندگی جدیدی رو شروع کنن...شما اصلا ناراحت نمیشی و با آغوشی باز از این کارشون استقبال می کنی...نه؟[/quote]
مسلما بنده ناراحت میشم...جامعه بهم یاد داده که ناراحت بشم...و سعی میکنم مشکل رو خودم برطرف کنم...اما اگر تصمیم قطعی به این کار داشته باشند و علاقه به شخص ثالث و رابعی وجود داشته باشه........
این زندگی اونهاست و من هیچ حق دخالتی درش ندارم.اونها آزاد بدنیا اومدن و آزاد زندگی میکنن.
من توصیه میکنم...اما تصمیم نمیگیرم.تصمیم رو اونها میگیرن و من هم احترام میگذارم و بعنوان کسانی که دوستشون دارم،ازشون تبعیت میکنم.
شاید مشکل اونها ریشه در روابط قبل از ازدواجشون داشته...نه؟؟؟
شاید اگر بهتر همدیگه رو میشناختن همچین اتفاقی برای هر کدوم نمی افتاد...درسته؟؟؟
شاید من از کارشون استقبال نکنم...اما با آغوش باز به تصمیماتشون احترام میزارم.

یعنی اگه بر فرض مثال توجه کن مثال
الآن پدر و مادرت بخوان خدای ناکرده از هم جدا بشن و هر کدوم بخون برا خودشون با فرد جدیدی زندگی جدیدی رو شروع کنن...شما اصلا ناراحت نمیشی و با آغوشی باز از این کارشون استقبال می کنی...نه؟چون این احترام به آزادی نوع بشره...

شانزده سال،سن کمی برای اندوختن تجربه نیست.
من کسی رو با ازدواج به خودم محدود نمیکنم...کسی هم من رو به خودش محدود نمیکنه...
اگر طرف مقابلم از من بدش بیاد،بی هیچ زحمتی ترکم میکنه...
و من اگر واقعا کسی رو دوست داشته باشم،به تصمیماتش احترام میگذارم و با خوشحالیش خوشحالم.
من این رو احترام گذاشتن به آزادی بشر میدونم.
اگر بخواهید من رو کم سال و بی تجربه در نظر بگیرید،بحث هم برای بنده سخت و ثقیل میشه،هم برای جنابعالی
سال و ماه و روز این دنیا نباشد سال سنج××××گوهر افکار باشد آدمی را جاه و گنج
چونکه کم سالم بخوانی و بدون گوهری××××ارزش فکری و علمت را به چالش میبری
(حسین)