نیایش ها: برگردان فارسی پنج نیایش اوستایی
نویسنده:
هاشم رضی
امتیاز دهید
44 صفحه
هر پگاه و بامداد، نیمروز و پس از نیمروز، و آن گاهی که خورشید پس کرانه های دوردست آسمان پنهان می شود؛ زرتشتیان نیایش ها را می سرایند :
می ستاییم مهر را که پیمان مندی و دوستی و دلیری را نگاهبان است ؛
و خورشید که زرگون گرم افزا و گوهر تابناک رخشندۀ آسمان و پالایشگر زندگی است ؛
و ماه را که الماس آبگونۀ پهنه های لاجوردگون است ؛
و آتش را که اخگر سرخ فام زندگی است ؛
و آب را که شاهرگ پیوندگر سینۀ زمین است ؛
و آن اهورامزدای بزرگ جهان آفرین که ویژۀ اوست پرستش و بس .
بیشتر
هر پگاه و بامداد، نیمروز و پس از نیمروز، و آن گاهی که خورشید پس کرانه های دوردست آسمان پنهان می شود؛ زرتشتیان نیایش ها را می سرایند :
می ستاییم مهر را که پیمان مندی و دوستی و دلیری را نگاهبان است ؛
و خورشید که زرگون گرم افزا و گوهر تابناک رخشندۀ آسمان و پالایشگر زندگی است ؛
و ماه را که الماس آبگونۀ پهنه های لاجوردگون است ؛
و آتش را که اخگر سرخ فام زندگی است ؛
و آب را که شاهرگ پیوندگر سینۀ زمین است ؛
و آن اهورامزدای بزرگ جهان آفرین که ویژۀ اوست پرستش و بس .
آپلود شده توسط:
farhadpartica
1393/01/24
دیدگاههای کتاب الکترونیکی نیایش ها: برگردان فارسی پنج نیایش اوستایی
زبانی که اوستا به آن نوشته شده به سببِ وجودِ نامِ اوستا، زبان اوستایی نامیده شدهاست. با سپاس از آپلود کننده محترم در گذاشتن این کتاب بسیار ارزشمند
اوستای امروزی دارای بخشهای زیر است:
یسنا، گاهان بخشی از یسن است.
ویسپرد
وندیداد
یشتها
خرده اوستا.
نسکهای بیست و یک گانه اوستا به سه بهر بخش میشدهاست:
نسکهای گاسانیک در دانش و کار مینوی.
نسکهای داتیک در دانش و کار جهانی.
نسکهای هاتک مانسریک در آگاهی از کردارهای میانِ جهانِ مینوی و جهانِ خاکی
خشهای اوستا در دورانهای گوناگون بهدست کسان پرشماری نوشته شدهاست٬ ولی از آن میان تنها بخشی از سرودها از آنِ خود زرتشت است. نوشتههای اوستا دربرگیرنده است از نیایشِ اهورا مزدا و امشاسپندان و دیگر ایزدان و نمادهای طبیعت و بایستههای آدمی در جهان بهشت و دوزخ و داستانهای ملی.
گویند پس از آنکه اسکندر مقدونی کاخ پادشاهی ایران را آتش زد اوستا را نیز سوزاند. بلاش اشکانی فرمان داد تا اوستای پراکنده را از شهرهای ایران گرد آورند. اردشیر بابکان٬ تنسر را مامور سامان دادن آن کرد. پسرش شاپور یکم کار پدر را دنبال کرد و سرانجام اوستا را به همان شیوهٔ کهن به بیست و یک نسک بخش کردند و نامها و شرحِ این نسکها در کتابِ پهلوی دینکرد و کتابهای دیگر آمده است
بخشهای اوستا در دورانهای گوناگون بهدست کسان پرشماری نوشته شدهاست٬ ولی از آن میان تنها بخشی از سرودها از آنِ خود زرتشت است. نوشتههای اوستا دربرگیرنده است از نیایشِ اهورا مزدا و امشاسپندان و دیگر ایزدان و نمادهای طبیعت و بایستههای آدمی در جهان بهشت و دوزخ و داستانهای ملی.
واژهٔ اَوِستا که در خود کتاب نیامده به چمِ دانش و شناخت است و با واژه «ودا»، نام کهنترین کتابِ دینی هندوان همریشه است. رویهمرفته اوستا را میتوان به چمِ «آگاهینامه» یا «دانشنامه» دانست که آن را مرجع نامه نیز مینامند.
ریشههای این واژه «ابستاگ» در پارسی میانه و «آپستاواکا» (ستایش خدا) در پارسی باستان است.
اَوِستا نام فراگیر مجموعهٔ کهنترین نوشتار و سرودههای ایرانیان است، که همانا دانشنامهٔ ایرانیان بوده و در روزگار باستان بیست و یک نسک (کتاب) داشته و هماکنون دارای پنج بخش است. بخشهای اوستا بر این پایهاند: یَسنه که سخنان زرتشت٬ شناخته شده با نام گاهان در آن گنجانده شده، یشتها (سرودهای نیایشی)، وندیداد، ویسپرد و خردهاوستا.
گفتار نیک کردار نیک اندیشه نیک
درود بی کران بر اشو زرتشت
:x:x:x:x:xhttp://ketabnak.com/images/smilie/sinlove.gif