میم مثل مینیمال

" من "
- با شما هستم ای فرومایگان بی مقدار. ای شما نادانان که آگاهیتان در اندازه های "من "نیست! به " من " بگروید تا رستگار شوید !
- هی اصغر! ننه ! جان من از نردبون! بیا پای ن ! بیا عزیزم قرصادو! بخور! اگه بیای یه شوکولادی !چیزی برات میسونما !
م.قهاری

ما شیفتگان خدمتیم ؟ نه ! ، تشنگان قدرتیم [/quote]
اینگونه باید چنگ میزدم بی محابا بر کلمات دیگر داستان و اسم داستان و نیز گریزی و اشاره ای بر مکث هایی که بر زبان میگذارند که گاها هم تبدیل به یک زیپ اجباری میشود .
دیدم حوصله ی مخ تعطیل شده و گربه دارد عطسه میکند و فردا هم دم غروب باید نیم کیلو نفت بخرم . برای همین ولانیدم آن واپیچ شدگی های ویرگولی را .
عذر ما بر زانوانامان بسته شده . ببخشایید .
ولانیدم : ول کردن بر وزن فعلانیدم . البته فکر کنم ناشی از گذر وقت خواب باشد و صدای استخوان های خستگی و اثر متقابل آن بر سیستم لیمبیک و بیان افعال یه من ماستی .
.

sinyasin نوشت:
( دوحرفی هایِ پنهانیِ دیواریِ عبوری )
روی دیوار بلندی نوشته شده بود : ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت .
مضحکانه ایستادم و زیر و بم آن را چند ثانیه پائیدم .
مردی که از کنارم داشت رد میشد ایستاد ، نگاهم کرد و خندید و سرش را تکان داد و سیگارش را تا آخرِ نفسش کشید و
انداخت توی جوی آب در حال گذر و با صدای خسته ای زیر گوشم گفت :
جوون دوحرفی ها رو عوض کن و بخون . جور در میاد همه چیز اونوقت.. .
دوباره خواندم : نه شیفتگان خدمتیم ما تشنگان قدرت .
یاسی .ش

ما شیفتگان خدمتیم ؟ نه ! ، تشنگان قدرتیم ;-)

ترجمه از یک داستانک خارجی!
بی نشان
صبح، بیرون، در جنگل پشتی خانه ی کنار دریاچه. ابرهای سیاه آسمان را پوشانده اند و برف می بارد. دریاچه یخ زده، اما در نقطه ای از آن یخ در هم شکسته، انگار اندکی قبل از این که کاملا یخ بزند و صاف و شیشه ای شود کسی با مشت خشمش را روی آن خالی کرده.
"آیرون" هنوز نخوابیده و آنقدر ویسکی خورده که دارد میلرزد ولی هنوز از "ادی" خبری نشده.
دیشب:
ادی دوباره ناراحت است! و می گوید:«داداش،من می خوام باهات حرف بزنم....من کسی رو ندارم که بهش حرفام رو بگم!
(چه کسی می خواهد به آخرین درد و دلهای ادی گوش کند؟)
.......
امروز:
آیرون: پس(ادی) کدوم گوریه؟
یک نقطه از یخ شکسته شده، درست مانند اینکه حیوان دیوانه ای به آن نزدیک شده و بعد لیز خورده و به زیر آن رفته باشد!

( دوحرفی هایِ پنهانیِ دیواریِ عبوری )
روی دیوار بلندی نوشته شده بود : ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت .
مضحکانه ایستادم و زیر و بم آن را چند ثانیه پائیدم .
مردی که از کنارم داشت رد میشد ایستاد ، نگاهم کرد و خندید و سرش را تکان داد و سیگارش را تا آخرِ نفسش کشید و
انداخت توی جوی آب در حال گذر و با صدای خسته ای زیر گوشم گفت :
جوون دوحرفی ها رو عوض کن و بخون . جور در میاد همه چیز اونوقت.. .
دوباره خواندم : نه شیفتگان خدمتیم ما تشنگان قدرت .
یاسی .ش

قِر و غُر
مرد خندید
زن پرسید: چیه؟ چه مرگته؟
مرد دیگر نخندید
زن پرسید: چیه؟ چرا رفتی تو خودت؟
مرد از جا پا شد و به سمت در رفت
زن طلبکارانه پرسید: کجا؟ با چه خری قرار داری؟
مرد به سمت آشپزخانه تغییر مسیر داد
زن: کجا؟ تازه سرامیکُ شستم!
مرد اعتنایی نکرد و جلوی کشوی سوم زانو زد و از ته کشو، کُلتی بیرون کشید و در کمتر از ثانیه ای مخش را روی سرامیک ها ریخت.
زن: جون تو جونت کنند غُد و یه دنده ای!!!
میم صاد
تو این چند دقیقه حدود 15 داستان کوتاه ! خوندم / بهترین هاش این4 تا بودن که از نظر من فراتر از "میم مثل مینیمال" نیستند /
تازه فهمیدم ارزش اثر دوستان رو / دست مریزاد به تک تک تون 8-)

جالبه که برخی داستانک ها می تونه کاملا مستقل باشه.اما در برخی ار اونها نیاز به دونستن داستانی دیگر و یا واقعه و رخداد دیگه ایی هستش.مثل :
(- راستی چطور شد تونستی از اون قفس لعنتی فرار کنی؟
- هیچی دیگه ، همون داستان قدیمی! خودمو زدم به مردن و ...آوردنم بیرون چالم کنن، در رفتم و بعدشم اومدم پیش تو...
- خوب ! این خیلی خوبه...خوشحالم اینجا تو باغ وحش کنارمونی!)
از محسن قهاری عزیز
شاید دلیل عدم ارتباط ما با برخی از مینیمال های خارجی ، (آن ایندیپندنس بودن )اون مینیمال هستش.یعنی مینیمالاشون آن ایندیپندنس مینیمال بوده.یعنی ما به همین دلیل و عدم اطلاع از ماجرای اصلی با داستان اونها ارتباط بر قرار نمیکنیم تا زمانی که واقعه و رخداد اصلی را مطلع بشیم(چی گفتم////)
توجه:جان من اصطلاح (آن ایندیپندنس مینیمال)به مفهوم مینیمال غیر مستقل را کیف کردین.همین چند ثانیه قبل با کمی تامل فیلسوفانه و نبوغ بالفطره کشف کرده و این کشف را به عالم ادبیات تبریک میگم.

او را که زخمی شده بود، توی آمبولانس گذاشتند و در را بستند. آمبولانس که حرکت کرد،
گفت: آقای دکتر! به دادم برس!
ستوان، لبخند موذیانه ای زد و شروع کرد به باز کردن دکمه های روپوش سفیدی که روی یونیفرم نظامی اش پوشیده بود.
محمد مبینی

مشاهدات علمی:
1-اشک توی چشمام حلقه زد ، یاد مادرم افتادم ، هیچ وقت نمی ذاشت پیاز پوست بکنم ،
-عزیزم کارت تموم شد آشغال ها را هم بذار بیرون .+
2-نام داستان:(ملودی ماندگار مردی خسته در زمان پس از ترانسپورت همسر مهربانش به منزل مادر زن ویا زمانی که همان همسر گرامی به نیت شاپینگ و خرید از منزل برون شده و یا کلا هر زمانی که همان همسر گرامی در منزل نیست و همه چیز در امن و امان و آسایش است)
و اما خود داستان:
-آخیش...خور پففففف...خور....پفففففففففففف
فرضیه علمی=} من و قلندر عزیز دارای تجارب به شدت مشترکی هستیم و این تجربیات رویاگونه و بسی زیبا به صورت شاهکار های مینیمال در اکی ثانیه متبلور شده و در عالم ادبیات متجلی می شود.
نظریه :تاهل خیلی خوبه و انسان دچار تجلی تجربیات رویا گونه در عالم ادبیات می شود.

mohsen ghahari نوشت:
الله کرم!
_ الان این شهید عزیز کجا میتونه باشه؟
_ خوب ! چی فکر کردی...الان در جوار انبیاء و اولیاس! مقامش والااااس!
_ خوشا به سعادتش! ای کاش من جای " الله کرم " بودم !
_ تو هم مسلمون معتقدی هستی ! یه بازار میشناسم خیلی شلوغه و منم یه کمربند انفجاری اضافی دارم!
م.قهاری

بیشتر میخوره اسمش عبدالصمدی،خالدی ماجدی چیزی تو این مایه ها باشه تا الله کرم:-)