مزرعه حیوان

مزرعه حیوانات، رمان سیاسی و نمادین جورج اورول، اثری است که با زبانی ساده و روایتی تمثیلی، یکی از پیچیده‌ترین و تلخ‌ترین واقعیت‌های تاریخ معاصر را به تصویر می‌کشد. این کتاب نخستین بار در سال ۱۹۴۵ منتشر شد، اما پیام‌های آن همچنان تازه، هشداردهنده و قابل تامل باقی مانده‌اند.
اورول در این اثر، با بهره‌گیری از داستانی به ظاهر کودکانه و حیواناتی سخنگو، به نقد تند و بی‌پرده‌ی نظام‌های تمامیت‌خواه، انقلاب‌های ناکام، و روند فساد تدریجی قدرت می‌پردازد. شخصیت‌هایی مانند ناپلئون، اسنوبال و باکسر تنها حیواناتی داستانی نیستند؛ آن‌ها بازتاب چهره‌های واقعی تاریخ‌اند که در بزنگاه‌های سیاسی، مسیر سرنوشت ملت‌ها را تغییر داده‌اند.
در دل یک مزرعه معمولی در انگلستان، حیوانات به ستوه آمده از ظلم و بهره‌کشی صاحب انسان خود، آقای جونز، تصمیم می‌گیرند دست به شورش بزنند. آن‌ها با الهام از آموزه‌های خوکی به نام میجر پیر، آرمان شهری را تصور می‌کنند که در آن همه حیوانات برابر، آزاد و در صلح زندگی کنند. پس از مرگ میجر، دو خوک زیرک به نام‌های ناپلئون و اسنوبال رهبری انقلاب را به دست می‌گیرند. آن‌ها موفق می‌شوند انسان‌ها را از مزرعه بیرون کنند و اداره مزرعه را به دست حیوانات بسپارند.
در ابتدا، شور و شوق آزادی در سراسر مزرعه موج می‌زند. قوانینی نوشته می‌شوند، وعده‌هایی برای آینده‌ای روشن داده می‌شود، و همه امیدوارند که دیگر از ظلم و تبعیض خبری نباشد. اما کم‌کم، اختلاف‌ها پدید می‌آیند. رقابت میان ناپلئون و اسنوبال شدت می‌گیرد، و قدرت در دست یکی از آن‌ها متمرکز می‌شود. از اینجا به بعد، آرمان‌ها کم‌کم رنگ می‌بازند، قوانین تغییر می‌کنند، و حیوانات می‌فهمند که شاید فقط چهره‌ی حاکمان عوض شده باشد، نه ماهیت حکومت.
مزرعه حیوانات، با زبان ساده اما مفهومی بسیار عمیق، استعاره‌ای است از انقلاب‌هایی که با شعار برابری آغاز می‌شوند اما در نهایت به استبدادی تازه منجر می‌گردند. جورج اورول با مهارتی بی‌نظیر نشان می‌دهد چگونه قدرت می‌تواند آرمان‌ها را ببلعد، و چگونه توده‌ها، اگر آگاه نباشند، بازیچه سیاست‌مداران جدید خواهند شد.