دعای ابوحمزه ثمالی

ابو حمزه ثمالی که نامش قرین دعای شریف ابو حمزه ثمالی بوده، یکی از ثابت قدمان و از اصحاب خاص امام سجاد می‌باشد. جمیع بزرگان علما رجال او را مورد اعتماد و ثقه دانسته‌اند.
وی در سال ۱۵۰هـ.ق وفات کرد و صاحب کتاب تفسیر القرآن بود. و رساله الحقوق امام سجاد نیز از طریق او روایت شده‌است.
شیخ صدوق گفته است: «ابو حمزه، ثابت بن دینار الثمالی، ثقه و عدل بود و چهار نفر از امامان شیعه را ملاقات کرده بود، علی بن الحسین، محمد بن علی، جعفر بن محمد و موسی بن جعفر.»
بر اساس روایتی امام صادق به او گفت: «من هر گاه تو را می‌ببینم احساس آرامش می‌کنم.»
ابو حمزه با سجاد (ع) انس خاصی داشته و دعای شریف او که طولانی‌ترین دعای سحر ماه مبارک رمضان است، از طریق او روایت شده‌است و به همین علت به نام او نام گذاری شده‌است.

فرازهایی از این دعا

« خدايا !
من همانم که در خلوت از تو حيا نکردم و در آشکار نيز مراقب فرمانت نبودم
من آنم که وقتي مژده گناهي را شنيدم، شتابان به سوي آن رفتم
تو مهلتم دادي، توجه نکردم
تو پرده پوشي کردي، حيا نکردم، با آنکه ميدانستم از همه چيزم خبر داري

ولي با تمام اين حرفها، خدايا !
با بردباريت مهلتم دادي و گناهانم را پوشاندي و مرا عقوبت نکردي
..گويي که گناهانم را از ياد برده اي و از کيفرم در گذشته اي
از اين بالاتر، گويا تو از من شرم داري

ولي خدايا !
اين را هم خودت ميداني که وقتي گناه ميکردم، اعتقاد نداشتم که تو خداي من نيستي
و ميدانستي که قصد لجبازي با تو ندارم
..گناه من، ناشي از غلبه هواي نفسم بود

پس خدايا !
مرا به حال خودم رها نکن
چون با وجود تمام اين گناهان، خودت ميداني که دوستت دارم. »