مهر تابناک

.
جلد اول «مهر تابناک» در احوالات حضرت علامه آیت الله حاج سید علی قاضی طباطبایی به همت انتشارات مکتب وحی منتشر شد.
این کتاب برگرفته از آثار علامه آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی است که با مقدمه و اضافاتی از فرزند ایشان، آیت الله سیدمحمد محسن حسینی طهرانی به چاپ رسیده و در آن سعی شده زوایای گوناگون شخصیت والای مرحوم قاضی برای عموم روشن گردد.
این اثر از دو لحاظ مورد توجه قرار دارد: یکی شخصیت مرحوم قاضی که از عرفا و مجتهدان معاصر است و در نزد علما و متدینین و حتی عامه مردم از جایگاه ویژه ای برخوردار است و سیره علمی و عملی ایشان الگویی برای همگان بوده است و دیگری، شخصیت مولف آن، مرحوم علامه حسینی طهرانی (صاحب کتابهای الله شناسی، معادشناسی، امام شناسی و… ) است که این مطالب مربوط به شرح احوال و تاریخ و سیره مرحوم قاضی را از نزدیکان و شاگردان بلافصل ایشان مانند مرحوم حداد، مرحوم قوچانی و علامه طباطبایی أخذ کرده و به رشته تحریر درآورده است که به نوعی در تذکره نگاری مرحوم قاضی از منابع دسته اول محسوب می شود.
عناوین اصلی «مهر تابناک» که در دوازده فصل تدوین یاقته، عبارت است از: «زندگی نامه و شرح احوال» ، «اساتید و شاگردان» ، «مرحوم قاضی از منظر بزرگان» ، «مقامات عرفانی و کرامات الهی» ، «مبانی عرفانی» ، «سیره عملی» ، «بزرگان از منظر مرحوم قاضی» ، «مواعظ و دیدگاه ها» ، «ارتحال و وصیتنامه» و… .
«جامعیت مرحوم قاضی در دو جنبه ظاهر و باطن» ، «دو شیوه تبلیغی مرحوم قاضی در حوزه نجف» ، «ترویج روح آزادی و آزادگی به شاگردان توسط مرحوم قاضی» ، «هدف علامه طهرانی از جمع آوری مطالب مربوط به حاج سید علی قاضی» ، «قبول شهادت هر یک از شاگردان مرحوم قاضی بجای دو عادل» ، «کمال علمی مرحوم قاضی» ، «فنای مرحوم قاضی در توحید» ، «تأثیر کلام ملکوتی مرحوم قاضی بر نفوس» ، «اهمیت استاد در سیر و سلوک» ، «بی اعتنایی مرحوم قاضی نسبت به کشف و کرامت ظاهری» ، «توسل به سیدالشهدا و ائمه اطهار (ع) کلید راه سیر و سلوک» ، «دیدگاه اولیای الهی نسبت به فقه و احکام شرعی» ، «فرق بین مرحوم قاضی با دیگران در اعلیمت ظاهری نیست» ، «مرض استسقا سبب رحلت مرحوم قاضی» از دیگر عناوین مهم این کتاب است.

در قسمتی از کتاب با عنوان «توصیف علامه طهرانی از شخصیت مرحوم قاضی» چنین می خوانیم: «مرحوم قاضی دارای دو جنبۀ علم و عرفان بود؛ یعنی در علوم ظاهریه فقیهی عظیم و عالمی جلیل و در علوم باطنیه عارفی واصل و انسانی کامل بود که أسفار اربعه را طی نموده و جمع میان ظاهر و باطن و شریعت و طریقت، او را بتمام معنی الکلمه به وادی حقیقت علی التحقیق رهبری نموده بود. و به علمایی که پیوسته به نوشتن کتب ظاهری و بحث های بلاطائل و مفصّل اصولِ فقه می پرداختند و بالنتیجه دستشان از معرفت تهی می ماند، خرده می گرفت و در نزد شاگردان خود این طریقه را تقبیح می نمود.
همچنین با دراویش و متصوفه ای که به ظاهر شرع اهمیت نمی دهند سخت در معارضه و نبرد بود و می فرمود: سلوک راه خدا با عدم اعتنای به شریعت که نفسِ راه و طریق است، جمع میان متضادّین و یا متناقضین است. خودش به قدری در إتیان مستحبات و ترک مکروهات، ساعی و کوشا بود که در نجف أشرف در این امر ضرب المثل بود… »