ردگونه
امتیاز دهید
نویسنده:
پی یر کورنی
مترجم:
محمدعلی معیری
امتیاز دهید
پی‌یر کورنِی (۶ ژوئن ۱۶۰۶ در روآن - ۱ اکتبر ۱۶۸۴ در پاریس) تراژدی‌نویس مشهور فرانسوی است که همراه با ژان راسین و مولیر جزء ۳ درام‌نویس بزرگ قرن هفدهمِ فرانسه به شمار می‌آید. او بنیان‌گذار تراژدی فرانسوی نامیده شده است.پی‌یر کورنی بزرگ‌ترین فرزند یک خانوادهٔ متمول از فرمانداران روآن بود و از کودکی با اعتقادات فرقه مذهبی انجمن عیسی (فرانسوی : ژزوییت) تربیت شد. او در سال ۱۶۲۸ به تحصیل حقوق پرداخت ولی چندی بعد در وکالت با ناموفقی مواجه شد. یک سال بعد، طی یک شکست عشقی، به نوشتن اولین کمدی خود٬ مِلیت رو آورد که با موفقیت در پاریس مواجه شد. او در همین سال در پاریس ساکن شد و به نوشتن نمایشنامه پرداخت و در مدت کوتاهی به یکی از برترین درام‌نویسان فرانسه تبدیل شد. کمدی‌های او از شیوهٔ قدیمی یعنی فارس (ادبیات) فاصله گرفتند و با مد جدید زندگی در جامعهٔ پاریس آغشته شدند. کرنِی کمدی‌های خود را "نگاره‌ای از محاوره‌های اشراف‌زادگان" می‌دانست.
اولین تراژدی حقیقی کرنِی، مِده، در سال ۱۶۳۵ نوشته شد و او در همین سال توسط ریشلیو انتخاب گشت تا دیدگاه جدیدی از نمایشنامه را به وجود آورد که بر فضیلت‌ها تأکید می‌کند و درباریان و اشراف‌زادگان را به نمایش می‌گذارد. او پس از مدتی، طی درگیری با ریشلیو در مورد نوشته‌هایش که از حدود تعیین شده توسط کاردینال خارج شده بودند، با او قطع رابطه کرده و به روآن بازمی‌گردد. او در سال ۱۶۳۶ مشهورترین تراژدی خود، سید را می‌نویسد که با استقبال بسیار مواجه شد ولی به علت عدم رعایت برخی از قوانین تراژدی کلاسیک مورد انتقاد شدید برخی همچون ریشلیو قرار گرفت.
نمایش‌نامه‌های کرنِی از سال ۱۶۵۰ به بعد با موفقیت کمتری روبه‌رو شدند زیرا نمایش‌نامه‌نویسان جدیدی از جمله ژان راسین و مولیر به سرعت دارای محبوبیت می‌شدند. پس از مدت کوتاهی ژان رسین برترین نمایش‌نامه‌نویس تئاتر فرانسوی شد و آثار او که برخلاف آثار کورنِی به موضوعاتی انسانی‌تر و کمتر قهرمانانه می‌پرداختند، با استقبال بیشتری روبه‌رو شدند. او سرانجام در سال ۱۶۷۴ با آخرین تراژدی‌اش، سورنا نوشتن را رها کرد و سرانجام در سال ۱۶۸۴ در منزلش در پاریس زندگی را ترک گفت.آثار کرنِی از نظر نوشتار غنی و از نظر موضوع متنوع هستند و ارزش‌ها و سؤال‌های اساسی دوره او را به نقش می‌کشند. قهرمانی، شرافت نفس، درستکاری و ارادهٔ شخصیت‌های اصلی، وضعیت دشوار آن‌ها برای انتخابی سرنوشت‌ساز میان دو عامل متفاوت و حیاتی (مثل مقابلهٔ عشق و شرافت و یا عشق و آزادی) و وسعت و عمق ادبی نمایش‌نامه‌های او از خصوصیات آثار او هستند که صفت کورنِلی را به نوشته‌های کورنِی و مقلدین سبک او داده است.
سبک کورنی اساساً کلاسیک است، ولی او برخلاف راسین چندان به رعایت قوانین تراژدی کلاسیک که (که عموماً توسط ارسطو معین شده بودند) پایبند نبود و تا حدودی به سبک باروک گرایش داشت. او با وجود انتقادات شدید هم‌دوره‌های خود، به خلق اثری پرشکوه ولو غیرحقیقی معتقد بود.
بیشتر
اولین تراژدی حقیقی کرنِی، مِده، در سال ۱۶۳۵ نوشته شد و او در همین سال توسط ریشلیو انتخاب گشت تا دیدگاه جدیدی از نمایشنامه را به وجود آورد که بر فضیلت‌ها تأکید می‌کند و درباریان و اشراف‌زادگان را به نمایش می‌گذارد. او پس از مدتی، طی درگیری با ریشلیو در مورد نوشته‌هایش که از حدود تعیین شده توسط کاردینال خارج شده بودند، با او قطع رابطه کرده و به روآن بازمی‌گردد. او در سال ۱۶۳۶ مشهورترین تراژدی خود، سید را می‌نویسد که با استقبال بسیار مواجه شد ولی به علت عدم رعایت برخی از قوانین تراژدی کلاسیک مورد انتقاد شدید برخی همچون ریشلیو قرار گرفت.
نمایش‌نامه‌های کرنِی از سال ۱۶۵۰ به بعد با موفقیت کمتری روبه‌رو شدند زیرا نمایش‌نامه‌نویسان جدیدی از جمله ژان راسین و مولیر به سرعت دارای محبوبیت می‌شدند. پس از مدت کوتاهی ژان رسین برترین نمایش‌نامه‌نویس تئاتر فرانسوی شد و آثار او که برخلاف آثار کورنِی به موضوعاتی انسانی‌تر و کمتر قهرمانانه می‌پرداختند، با استقبال بیشتری روبه‌رو شدند. او سرانجام در سال ۱۶۷۴ با آخرین تراژدی‌اش، سورنا نوشتن را رها کرد و سرانجام در سال ۱۶۸۴ در منزلش در پاریس زندگی را ترک گفت.آثار کرنِی از نظر نوشتار غنی و از نظر موضوع متنوع هستند و ارزش‌ها و سؤال‌های اساسی دوره او را به نقش می‌کشند. قهرمانی، شرافت نفس، درستکاری و ارادهٔ شخصیت‌های اصلی، وضعیت دشوار آن‌ها برای انتخابی سرنوشت‌ساز میان دو عامل متفاوت و حیاتی (مثل مقابلهٔ عشق و شرافت و یا عشق و آزادی) و وسعت و عمق ادبی نمایش‌نامه‌های او از خصوصیات آثار او هستند که صفت کورنِلی را به نوشته‌های کورنِی و مقلدین سبک او داده است.
سبک کورنی اساساً کلاسیک است، ولی او برخلاف راسین چندان به رعایت قوانین تراژدی کلاسیک که (که عموماً توسط ارسطو معین شده بودند) پایبند نبود و تا حدودی به سبک باروک گرایش داشت. او با وجود انتقادات شدید هم‌دوره‌های خود، به خلق اثری پرشکوه ولو غیرحقیقی معتقد بود.
آپلود شده توسط:
hesam maleki
1392/07/12
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی ردگونه
اکنون دیگر وهم و خیالی بیش نیستید و ناگفنه می انگارمتان!
و تو ای کینه ی جوشان که از بی نوایی به هزار حیله در سینه پوشیده ات داشتم,
ای که ناتوانان را دستیاری و شاهان را فضیلت بشمار آیی,
روز کین خواهی فرا رسیده و هنگام آنست که از سینه بیرون ریزی.
و هر دو خویشتن را چنانکه هستیم بنماییم.
شهریار پارت ها شهر و دیارمان را ترک گفته و ما هرچه خواهیم توانیم کرد,
پس بر جان خود بترس و بدان اندیش ردگونه
که با دشمن پیمان نبستم تا همه چیز را به تو بسپارم
آنهم پیمانی که میدانی مرا تا کجا گران بود.
روش با فتوشاپ کار کردی یا نسخه ی اسکن شده یعنی انقدر تمیز مونده بوده ؟:-(:stupid: