دل چه پیر شود، چه بمیرد

.منوچهر آتشی با معرفی شاعری به نام آریا آریاپور (حمید کریم‌پور) از او به عنوان یکی از شاعران «شعر ناب» نام برد با معرفی آریا آریاپور در مجلهٔ تماشا و دفاع شورانگیز منوچهر آتشی از شعر او، شاعران جوانی که شعرشان به لحاظ زیبایی‌شناسی در این حوزه از شعر موج نو قرار می‌گرفت و بعضاً نیز با «کارگاه شعر» اسماعیل نوری‌علاء همکاری‌هایی داشته‌اند، به مجلهٔ تماشا روی می‌آورند و بدین ترتیب، موج ناب پا می‌گیرد و به جریان می‌افتد. نحله‌ای که پاره‌ای از خامی‌ها و ناپیراستگی‌ها، هرز رفتن‌ها، خشک‌زبانی‌ها و صناعات دروغین بی‌حس و حال موج نو اولیه را یک‌سو می‌زند، و تحت مراقبت‌های ویژهٔ منوچهر آتشی گاه اشعاری در آن یافت می‌شود که به تمام معنا، شعر ناب است.
دل چه پیر شود، چه بمیرد" شعر سالهای 1352 تا 59 آریاپور است و در سه قسمت گردآوری شده: هجده شعر از منظومه "آن سیاره که منم/ نمی‌افتد/ دل چه پیر شود، چه بمیرد"، 21 شعر از "گلی به انتحار خویش از برج ستاره می‌نگرد" و شش شعر از "تنهایی یکلیا و مصیبت‌کوشی"
دفتر شعر «دل چه پیر شود ، چه بمیرد»
مجموعه شعرهای «آریا آریاپور» ، سالهای 52 تا 56.