راهی و آهی

عالی، همیشه از شعرهای ابتهاج لذت می برم

به رنج
عشق ِ کم و بیش نزدیکی را که کشته ام
از یاد می برم.
چهره ات
در برودت نگاه ساعت ها
گم می شود
و در شیارهای حرکات جاودانیت
رویاهای من
دیگرباره انحراف میگیرد.

به این می گن شاعر نه اون عبدالرضایی

ای بلبل حزین که تپیده ای به خون خویش@یاد تو خوش که خنده گل خون بهای توست

بسیار زیبا!!! و البته خواندنی.8-)

بهتر از بقیه بود