آموزش سریع و ساده گرامر زبان ترکی آذربایجانی
نویسنده:
سعید نجاری
امتیاز دهید
هدف کتاب آموزش نقش اصوات و اساس و پایه های زبان ترکی آذربایجانی می باشد.با مطالعه این کتاب شما با اطلاعات پایه ای و اساسی و قوانین جاری در زبان ترکی آذربایجانی آشنا خواهید شد.
بیشتر
آپلود شده توسط:
ائلین
1392/01/04
دیدگاههای کتاب الکترونیکی آموزش سریع و ساده گرامر زبان ترکی آذربایجانی
ولیکن ناید ز مردم سگی
محال است اگر تیغ بر سر خورم
که دندان به پای سگ اندر برم
خوش باشید با پرچم بیگانه !
رفقای ما چنین ادعا میکنند که کتاب یک کتاب آموزشی است .از طرفی میگویند که نیازی نیست که چهار تا ( ز ض ذ ظ ) یا 3 تا ( س ص ث ) یا دو تا ( ق غ ) یا دو تا (ت و ط ) یا دو تا ( ه و ح ) و غیره داشته باشند و فقط از حروف ( ز س ت ق ...) به جای حروف مشابه استفاده خواهند کرد .به همین دلیل ترجیح داده اند و میدهندو احتمالا خواهند داد که آذربایجان را بصورت آزربایجان بنویسند . پس اگر اینگونه است در متن کتاب به هیچ عنوان نباید ( ص ض ذ ث غ ظ ط و....) دیده شود در حالیکه در روی جلد کتاب چنین نوشته شده است .
با تاکید بر نقش اصوات
در حالیکه با توجه به گفته رفقا باید اصوات به صورت اسوات نوشته شود . میشود کمی بیشتر برایمان این مطلب را بشکافید ؟
شایان ذکر است که در متن کتاب انواع ذ ط ظ ص ض ث و غیره استفاده شده است .
با تشکر از رفقا .
اولا بر فرض تاثیر گذاری ایرانیان بر اعراب پیش از هجوم اعراب (که البته فرض نادرستی است یعنی زنده به گور کردن دختران را از فرهنگ غنی آریایی !!پذیرفته اند)تاثیرگذاری فرهنگی ربطی به رسم الخط ندارد ممکن است شما یمن استعمار کنید اما نه تنها به خطشان کاری ناشته باشی بلکه خودت هم تاثیر بگیری!!! اگر این رسم الخط ایرانی است پس شما شک کتییبه برای قبل از هجوم نشان بده که به این رسم الخط باشد فکر کنم همه کتیبه های زمان ساسانیان و هخامنشیان را دیده اند.
اما اینکه کسی میگوید" این کتاب فارسی است یا خیر بعد اگر فارسی است باید بنویسد فلان نه بهمان و این رسم الخط تجزیه طبان است و ...." معلوم است که کتاب را دانلود نکرده است عمده مطالب کتاب به رسم الخط لاتین نوشته شده است اما کو کسی که کتاب را خواند بعد اظهار نظر کند!!!!
دوست دیگری نیز با تقلید از آقای صداقت جم به تعریف ملت و ملیت و غیره در سطح نازل و غیرآکادمیک پرداخته که خوب یا بدش را باید خوانندگان نقاد دریابند. موردی که جای اشاره دارد این بخش از نوشته ایشان است: «هویت قومی و زبان مادری تمام اقوام تمامن قابل احترام و به شرط رهروی در مسیر صحیح قابل دسترسی است .»
بنا به تقلید، ایشان هم به خط و نشان کشیدن به مخالفین خود پرداخته و در صورتی حق اظهار نظر دیگران در زمینه ملیتها را جایز میداند که «در مسیر صحیح» بوده باشند و ایشان هم تنها قاضی معرکه است.
بنا به استناد به همان تاریخهای خونین درگیریها که ایشان ذکر کردند، نظر آریاگرایانه و میهنپرستی افراطی وی و دوستاناش دستکمی از جنایتکاریهای احتمالی طرفین مقابل ندارد. با این استثنا که جبههی اول در قدرت بوده و به راحتی حکم به هر چه خود دوست دارد میدهد.
سخن کوتاه، سرکوب ملیتها و اقوام دیگر به هر بهانهای محکوم است و گشودن فضای باز و مشارکت برابر بین فرهنگها و ملیتهای مختلف (من جمله تدریس زبان محلی در مدارس در کنار زبان رسمی فارسی) راه را بر جداییطلبیها (که معمولا اهداف سیاسی مشخصی در نهان دارند و از احساسات سرکوبشدهها سواستفاده میکنند) میبندد.
پرسش : این کتاب به فارسی نگاشته شده است یا خیر؟ اگر آری با دبیره رایج ایران چیزی به نام آزربایجان نداریم. نه من و نه هیچ کس دیگر نمی تواند به مجوز و ادعایی که مثلا در فرانسه این اُ کوتاه و یا این او با لبان شیپوری تلفظ می شود برگردان به فارسی را با الفبایی غیر از فارسی رایج بنویسد. این سخن پیچیدگی ندارد.به فارسی رایج و قابل فهم برای ساکنان ایران زمین و نوشتم اگر به کردی یا ترکی می نویسید می توانید قرار داد های دبیره آن زبان را رعایت کنید.چرا راه دور برویم بیایید به جای آذربایجان به ترکی آذری بنویسید آ@ربا%ان و به گویید در زبان ما "ج"200 نوع تلفظ دارد و برای یکی از آن ها ما قرارداد کرده ایم % را بنویسیم اما وقتی فارسی می نویسید ملزمیم بنویسیم آذربایجان. کما اینکه من برای دوستان کُردم و به زبان کُردی نام" ایران عزیز" را "ئیران ئازیز " می نویسم و باید بنویسم.
اما صداقت جم ها، جای و جایگاهشان آن جا که باید باشد هست. سری کوتاه در همین شبکه جهانی و جست و جوی نام "صداقت جم" ،جایی که دارند و خط و ربط سیاسی شان معلوم می شود لازم نیست متوسل به شعبده های باقروفی و بریایی برای وصل کردن آنها به رژیم و یا رسوا کردن ادعای به دروغ ملی - مذهبی بودنشان شود .:)
در این مورد که این کتاب یک مقوله ی علمی است حق با شماست ولی اولن سیاست نیز یک علم است و ثانین حوزه ی نفوذ گسترده ای دارد . حساسیت ها هم بی دلیل نیست ، ای کاش اشاره ی بنده را به اطلاق لفظ ملت به قومیت ها و آدرس منشا آن را هم مورد مداقه قرار میدادید . جایی نوشتم که این نسخه ها که با دعوت از سران کومله و دموکرات و پان ترک ها به بی بی سی و ووآ پیچیده میشود اگر مناسبت دارد بیخ ریش روباه پیر و جزایر فالکلند و ایرلند و ولز و اسکاتلندش (که متاسفانه کامنتم حذف شد). نه تیمداری ورزشی بد است و نه آموزش زبان مادری ،آنچه بد است محمل قرار دادن هر دستاویزی برای طرح شعارهای رادیکال انشقاق گر است . تا آن هست این حساسیت ها هم حق دارند که باشند .
امیدوارم عرض بنده را حمل بر تعصب به قوم و زبان و خط نکنیدبلکه گلایه ای بدانید از آن دسته ای که با سر دادن شعار خلیج عربی در محیط پاک ورزشگاه و تحریف های تاریخی و نسبت دادن خط امروزین به جایی بجز پیشینه ی تاریخی ایران سعی در تخطئه مخالفان خود و تقدیس آرمان خویش دارند .
http://ketabnak.com/comment.php?dlid=41686
http://ketabnak.com/comment.php?dlid=18351
شاد باشید :)
این کتاب در مورد آموزش زبان است و مسلما الفبای زبان ترکی با زبان فارسی و عربی متفاوت است پس باید بر اساس آواها حرف ها را انتخاب کنند. اما طنز ماجرا آن است که ناگهان این مطلب به تجزیه طلبان نسبت داده می شود و بعد در مورد تعریف ملیت بر اساس رابطه با دولت !!! سخن میگویند. اینکه کردها دو نوع (ر) تلفظ میکنند و یک نوع(ت) و اینکه ترک ها یک نوع (ز) دارند نه 4 تا ! و زمانی که میخواهند کتاب آموزشی بنویسند باید بر اساس الفبای مورد نظر خود بنویسند . در مورد رسم الخط فعلی (که اصلا ربطی ندارد چه کسی قواعد صرف نحو را که منظم کرده است) کافی است ببینید زبان قبل از هجوم اعراب چه بوده است . آیا قبل از هجوم اعراب این رسم الخط رواج داشت که آن را فارسی میدانید و آن وقت وجود 4 تا /z/ در حالی که فارسها یک(ز) تلفظ میکنند اعراب بین هر 4 تا (ذ ز ظ ض) تمایز قائل اند چه جای توجیهی دارد؟
واقعا برای یک کتاب که نام آموزشی دارد و حتی اگر به رسم الخط لاتین نوشته شود میتواند مفیدتر باشد این چنین خواستار سانسور شدن جای تاسف دارد.برخی دوستان بیش از حد حساسند!:-)
اگر به آرشیو مقالات بی بی سی مراجعه بفرمایید ریشه ی این رسم نوظهور ملت نامیدن اقوام را خواهید یافت .
تعصب به زبان و قومیت آنگاه که جای تعصب به انسانیت و هویت مشترک تاریخی را بگیرد همان برون میدهد که امروز در سوریه شاهدیم . باز هم میگویم که به هویت تمامی اقوام ایرانی احترام میگذارم و زبان ها را نیز شایسته ی بالیدن میدانم ولی دستاویز قرار دادن زبان ، قومیت ، مذهب و کیش را برای تشکیل ملت و دولت مستقل عین ناپختگی میدانم . بیخ گوشمان هستند برای عبرت اندوزی : پاکستان جناح و افغانستان طالبان و پشتون ها و هزاره ها . امثال بنده در بند نژاد و تخمه نیستیم ولی آنان که هستند باید اثبات کنند که خون جاری در رگ هایشان سره و خالص از همان نژاد است که مدعی اند .
آنچه باید به ایران بازگردد آران و تفلیس است ولاغیر که اگر جز این بود پدران این ملت خونشان را در مبارزه با روس ها نثار کشوری نمیکردند که امروز با سخافت عده ای در پی انکار هویت تاریخی آنند .
و نکته اینکه رسم بدی در کتابناک جا افتاده که به جای عرضه ی نظرات و معلومات پیوسته از گزینه ی نقل قول استفاده میشود . در فرهنگ رفتارشناسی این را گفت گفت می نامند نه گفت و گو .
یا حق