حساب برای کلاس اول دبستان - سال 1347

خیلی خیلی ممنون مدتها بود دنبال کتابهای درسی دهه ٦٠ بودم فقط اگه لطف کنین فارسی وریاضی اول دبستان سال 60 را هم بذارین بی نهایت سپاسگزارم

دستتون درد نکنه . منو بردید تو اون سالها . خانم معلمی داشتیم بنام خانم ملوک جامعی سپاه دانش بود . بسیار مهربان و بسیار زیبا همجون فرشتگان خدا. براستی فرشته ای بود که بر روی زمین ساکن بود و مدرسه زهره در اهواز . اگر در قید حیات هست انشاالله سلامت و تندرست همرا ه با عزت و سرافرازی وسعادت باشد و اگر هم به سوی خداوند سفر کرده انشاالله در جوار رحمت حق باشد و محشور با اولیا خداوند گردد و من هر چه دارم از تصدق وجود آن مادر نازنین است.

باز باران با ترانه
هنوز پس از سالها ی بسیار بهترین دوران زندگیم همان بود که از ما گرفتند
افسوس - یاد آن آموزگاران مهربان بخیر

یه هورا به افتخار همه بچه دبستانیهای دهه 60

ممنونم , شما همه این جمع رو به سالهای دور یعنی اولین سال تحصیلی بردین که خیلی با ارزشه حتی با تمام سختیها و کمبود هاش , خدا به همه معلمینی که به ما یاد دادن چطور زندگی کنیم , چطور عشق بورزیم و چطور بچه هامون رو تربیت کنیم خیر عنایت کنه البته پدر و مادر در اول این لیست قرار دارن چون اونها علی الخصوص مادر بهترین معلمها بوده و هست خدا نگهدار همشون باشه...

خوشا آن دوران و خاطراتش.هنوز هم عطر گلبرگ های گل محمدی لای کتاب یادم میاد.مشق های دو رنگ سیاه و قرمز.نوشتن اعداد ریاضی از 1 تا 100 که گاهی از راست به چپ می نوشتیم.یاد اون نارنگی له شده با طعم خرده های مداد تراش هم بخیر.

neda300 نوشت:
نقل قول از Molla nasredin:به ما کوفت هم نمی دانند و چیزی در کیفمان نبود جز ساندویچ های نان و پنیر خشکیده و نارنگی های له شده ته کیف با طعم خورده تراش!

یاد آن قضیه افتادم که یارو گفته بود:
-چیزی برای خوردن در خانه هست؟
چیزی نمانده جز یک تکه نان خشک!!!
-همان را بیاورید!

Molla nasredin نوشت:
آی گفتی... ما بودیم و سپاه دانش... چه ابهتی... تغذیه هم میدادند آنروزها به ما! پسته! آنقدر بود که اضافه اش را می بردیم برای اهل خانه.
خدا رحمت کن باعث و بانی‌اش را.

ما حتی شانس نداشتیم دوره سپاه دانش...به ما کوفت هم نمی دانند و چیزی در کیفمان نبود جز ساندویچ های نان و پنیر خشکیده و نارنگی های له شده ته کیف با طعم خورده تراش!

neda300 نوشت:
خوش به حالتان که پیش از انقلاب و معلم های زیبای آن دوره را دیده اید...معلم کلاس اول ما با آن مقنعه چانه دارش یک زن چاق و وحشتناک بود با خط کشی در دست که هنوز کابوسش را میبینم....

آی گفتی... ما بودیم و سپاه دانش... چه ابهتی... تغذیه هم میدادند آنروزها به ما! پسته! آنقدر بود که اضافه اش را می بردیم برای اهل خانه.
خدا رحمت کنه باعث و بانی‌اش را.

yooshij نوشت:
یادش بخیر خانم حاجیان , معلم کلاس اول که دیوانه وار دوستش داشتم و همیشه لباسی به رنگ آبی آسمانی می پوشید . امیدوارم هر کجا که هست سالم و سرحال باشد .

خوش به حالتان که پیش از انقلاب و معلم های زیبای آن دوره را دیده اید...معلم کلاس اول ما با آن مقنعه چانه دارش یک زن چاق و وحشتناک بود با خط کشی در دست که هنوز کابوسش را میبینم....