مرگ در آند

[quote='mehranmasudi']در پاسخ این بخش از فرمایشات شما هم باید بگم که فکر کنم جمله رو مبهم نوشتم و سوتفاهم شد[/quote]
بله هرکی نظری دارد. در نقد نو هر خواننده می تواند نظر مختص به خودش را داشته باشد! اما با این وجود یک موضوع را باید یادآور شوم و آن اینکه اصلاً اینطور اینطور که شما می گوئید فکر نمی کنم. هیچ جای داستان سوم شخص به معنای مورد نظر شما (دانای کل) نیست. بلکه سوم شخص معطوف به ذهن شخصیت مثلاً؛ لیتوما، توماسیتو، دونیا آدریانا و....است.در ضمن همه این اشخاص نظر سوء یا منفی به فرهنگ بومیان ندارند مثلاً شخص گرینگو(مهندس یا توریست پیر) یا آن زن جهانگرد،دونیا آدریانا و... در این رابطه فکر کنم بیشتر منظور ماریو بارگاس یوسا چند معنایی در داستان باشد تا تک معنایی و...
به هرحال برداشت هر خواننده ای هم برای خودش البته مهمه.در ضمن من شیفته این اثر و نویسنده اش هستم اما به هیچوجه سعی نمی کنم نظرمو به زور به کسی قالب کنم.موفق باشید.

[quote='bahmanabdi']
... در ضمن تا یادم نرفته؛ جمله گفته بودید بدین مضمون که:
نقل قول از mehranmasudi: کوه نشین های سرخ پوست و قهرمانان داستان و اینکه چقدر فرهنگ و تمدن شون مضحک و مسخره است
که شایسته نیست گفته شود.
ما در انسان شناسی اصل مهمی داریم با عنوان « نسبت¬گرایی فرهنگی» اکه به توان نگریستن به باورها و و رسوم اقوام دیگر در چارچوب فرهنگ خودشان و نه در قالب فرهنگ خودمان اطلاق می شود.پس لازم است قدر بیشتری تأمل کنید و سنجیده تر سخن بگوئید دوست خوبم. [/quote]
در پاسخ این بخش از فرمایشات شما هم باید بگم که فکر کنم جمله رو مبهم نوشتم و سوتفاهم شد
من نظر نویسنده محترم، استاد یوسا رو در وصف فضا و حال و هوای داستان گفتم که مشاهدات و برداشت قهرمانان داستان و خود نویسنده (در جاهایی که در مقام دانای کل روایت گری می کند) از محیط و طبیعت و آدمای داستانه، نه نظر شخصی خودم! :D
در محیطی که همه چیز سرد، بی روح و دل به هم زنه. اکثریت آدما مرموز، درب و داغون یا بوالهوس اند و همچنین نظریاتی که از زبان افراد داستان از فرهنگ مایا، تولتوک یا آزتک میگن. اینها واسه خود من هم باعث تعجب بود که یوسا که خودش هم اونجایه این قدر فرهنگ و گذشته پرو رو می کوبه و زیر پا له می کنه. یعنی هیچ نقطه مثبتی درش نیست ...!؟

[quote='bahmanabdi']نقل قول از mehranmasudi:خیلی داستان حوصله سر بر و خسته کننده ای بود. من که چیزی ازش سر در نیاوردم. روایتی از فضای رعب آور یه نقطه کوستانی پرت از مدنیت - خطر حمله و غارت گروه‏‏‏ های چریکی انقلابی در پرو و شرح جنایات شون - روابط سرد انسانی
این رمان در امتداد رمان «چه کسی پالومینو مولرو را کشت؟» نوشته شده. و همچون دیگر نوشته های ماریو بارگاس یوسا ؛ دارای سبکی پیچیده، جذاب ، همراه با تعلیق و زیبای خاص وی است که نیاز به صبر و حوصله خواننده دارد.شاید در ابتدا به نظر خواننده تصاویری که نویسنده پیش روی خواننده اش قرار داده؛ بی ربط و نامنفصل باشد اما در پایان خواننده چون تکمیل کننده¬ی پازلی سر خوش از کشف خویش، پی به جادوی داستانی بارگاس که به حق از بهترین نویسندگان زنده عالم است می برد...
[/quote]
با تشکر از نظرات متین و خوب شما دوست عزیز چند نکته رو خدمت تون عرض می کنم
اول اینکه بر خورد هر کسی با آثار هنری در وحله نخست سلیقه ای و شخصیه. من هم نظر شخصی خودم رو گفتم و حالا شما بر خلاف من شیفته کتاب هستی و خیلی بهت حال داده. خوب اینکه مشکلی نیست. اما من کتاب رو دقیق خوندم و به قول شما بی تابی نکردم، چون از سال ها پیش در مجلات مختلف مختلف این اثر در لیست کتاب های تمجید شده بود و می گفتن پیام کتاب جاودانگی و اصیل بودن عشق در روابط انسانیه که واقعا فکر نمی کنم کسی بعد از خوندن کتاب بتونه همچین نظری راجع بهش داشته باشه؟؟؟

[quote='mehranmasudi']خیلی داستان حوصله سر بر و خسته کننده ای بود. من که چیزی ازش سر در نیاوردم. روایتی از فضای رعب آور یه نقطه کوستانی پرت از مدنیت - خطر حمله و غارت گروه‏‏‏ های چریکی انقلابی در پرو و شرح جنایات شون - روابط سرد انسانی [/quote]
این رمان در امتداد رمان «چه کسی پالومینو مولرو را کشت؟» نوشته شده. و همچون دیگر نوشته های ماریو بارگاس یوسا ؛ دارای سبکی پیچیده، جذاب ، همراه با تعلیق و زیبای خاص وی است که نیاز به صبر و حوصله خواننده دارد.شاید در ابتدا به نظر خواننده تصاویری که نویسنده پیش روی خواننده اش قرار داده؛ بی ربط و نامنفصل باشد اما در پایان خواننده چون تکمیل کننده¬ی پازلی سر خوش از کشف خویش، پی به جادوی داستانی بارگاس که به حق از بهترین نویسندگان زنده عالم است می برد.
این رمان؛ «مرگ در آند»که از بهترین آثار داستانی بارگاس است. که با محور قرار دادن زندگی دو مامور پلیس(لیتوما و توماسیتو) و درونمایه تقریباً همیشگی آثارش یعنی جرم و بیگناهی و عدم امکان دسترسی به عدالت.از مورد علاقه ترین آثار داستانی اوست.
البته لازم به ذکر است خواندن آثار او برای کسانی که به خواندن آثار سهل و ممتنع یا بعضاً آثار کلاسیک عادت دارند در ابتدا سخت و ناممکن می نماید اما به مرور زمان این گره هم همچون دیگر گره های بعضاً ناگسستنی(؟!) دوستان قابل گشایش است!
پس لازم است دوباره و با حوصله آن را بخوانید دوست خوبم.
در ضمن تا یادم نرفته؛ جمله گفته بودید بدین مضمون که:
[quote='mehranmasudi'] کوه نشین های سرخ پوست و قهرمانان داستان و اینکه چقدر فرهنگ و تمدن شون مضحک و مسخره است[/quote]
که شایسته نیست گفته شود.
ما در انسان شناسی اصل مهمی داریم با عنوان « نسبت¬گرایی فرهنگی» اکه به توان نگریستن به باورها و و رسوم اقوام دیگر در چارچوب فرهنگ خودشان و نه در قالب فرهنگ خودمان اطلاق می شود.پس لازم است قدر بیشتری تأمل کنید و سنجیده تر سخن بگوئید دوست خوبم.

خیلی داستان حوصله سر بر و خسته کننده ای بود. من که چیزی ازش سر در نیاوردم. روایتی از فضای رعب آور یه نقطه کوستانی پرت از مدنیت - خطر حمله و غارت گروه‏‏‏ های چریکی انقلابی در پرو و شرح جنایات شون - روابط سرد انسانی کوه نشین های سرخ پوست و قهرمانان داستان و اینکه چقدر فرهنگ و تمدن شون مضحک و مسخره است و نهایتا یه ماجرای عشقی سر دستی و در پیتی- تمام.
دوستانی که داستان رو خونده اند لطف کنند اگه چیز دیگه ای دستگیرشون شد اینجا بگن.