مرگ در آند
امتیاز دهید
نویسنده:
ماریو بارگاس یوسا
مترجم:
عبدالله کوثری
امتیاز دهید
✔️ بارگاس یوسا در این رمان تاریک و در عین حال امیدبخش، ترس های کهنه و نو را در هم آمیخته و مستقیم ترین بررسی و کنکاش خود از مشکلات سیاسی پیچیده ی کشورش پرو را به مخاطبین پرشمار و بین المللی اش ارائه می کند.
در مکانی دوردست واقع در کوه های آند، دو مأمور امنیتی به نام های لیتوما و کارنو به تحقیق درباره ناپدید شدن سه مرد می پردازند که دوتای آن ها، کارگران پروژه ی ساخت اتوبان بوده اند؛ پروژه ای که به خاطر بی ثباتی فزاینده سیاسی در منطقه، احتمالا هیچ وقت به پایان نخواهد رسید. چریک های تحت فرمان سندرو لومینوسو به چندین شهر و محله مجاور یورش برده اند؛ نیروهایی خشن که در بخش ابتدایی کتاب، دو توریست ناشی فرانسوی را که در حال عبور از این منطقه ی خطرناک هستند، با پرتاب سنگ به کام مرگ می کشانند. فعالیت های سندرو لومینوسو و اقرار کارنو به جنایات نیروی امنیتی ،اتمسفری آکنده از تهدید و خطر ایجاد کرده است که در بخشی دیگر با عدم توانایی این مأمورین امنیتی در تعامل و برقراری ارتباط با شبه نظامیانی کج خلق و متخاصم، به خوبی به تصویر کشیده شده است. این مردم کوه نشین با لیتوما طوری رفتار می کنند که انگار از مریخ آمده است. درواقع، کشور سرمایه دار و ساحلی پرو می تواند برای سرخ پوست های فقیر کوه سیرا، مریخ به نظر برسد؛ مردمی که چاپلوسی های دو مأمور محلی اسرارآمیز را بیشتر از شعار های مارکسیستی نیروهای چریک پذیرا هستند. بارگاس یوسا در رمان مرگ در آند، ماهیت همیشگی و غیرقابل شناسایی خشونت در آمریکای لاتین را به شکلی بسیار غیرمستقیم به مخاطب عرضه می کند. داستان سرایی استوار این نویسنده و ساختار پیچیده و جذاب کتاب [آمیزش گذشته و حال در روایت شخصیت های متفاوت] حسی از رضایت عمیق و واقعی در خواننده این اثر ایجاد می کند.
بیشتر
در مکانی دوردست واقع در کوه های آند، دو مأمور امنیتی به نام های لیتوما و کارنو به تحقیق درباره ناپدید شدن سه مرد می پردازند که دوتای آن ها، کارگران پروژه ی ساخت اتوبان بوده اند؛ پروژه ای که به خاطر بی ثباتی فزاینده سیاسی در منطقه، احتمالا هیچ وقت به پایان نخواهد رسید. چریک های تحت فرمان سندرو لومینوسو به چندین شهر و محله مجاور یورش برده اند؛ نیروهایی خشن که در بخش ابتدایی کتاب، دو توریست ناشی فرانسوی را که در حال عبور از این منطقه ی خطرناک هستند، با پرتاب سنگ به کام مرگ می کشانند. فعالیت های سندرو لومینوسو و اقرار کارنو به جنایات نیروی امنیتی ،اتمسفری آکنده از تهدید و خطر ایجاد کرده است که در بخشی دیگر با عدم توانایی این مأمورین امنیتی در تعامل و برقراری ارتباط با شبه نظامیانی کج خلق و متخاصم، به خوبی به تصویر کشیده شده است. این مردم کوه نشین با لیتوما طوری رفتار می کنند که انگار از مریخ آمده است. درواقع، کشور سرمایه دار و ساحلی پرو می تواند برای سرخ پوست های فقیر کوه سیرا، مریخ به نظر برسد؛ مردمی که چاپلوسی های دو مأمور محلی اسرارآمیز را بیشتر از شعار های مارکسیستی نیروهای چریک پذیرا هستند. بارگاس یوسا در رمان مرگ در آند، ماهیت همیشگی و غیرقابل شناسایی خشونت در آمریکای لاتین را به شکلی بسیار غیرمستقیم به مخاطب عرضه می کند. داستان سرایی استوار این نویسنده و ساختار پیچیده و جذاب کتاب [آمیزش گذشته و حال در روایت شخصیت های متفاوت] حسی از رضایت عمیق و واقعی در خواننده این اثر ایجاد می کند.
کتاب‌های مرتبط
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی مرگ در آند
بله هرکی نظری دارد. در نقد نو هر خواننده می تواند نظر مختص به خودش را داشته باشد! اما با این وجود یک موضوع را باید یادآور شوم و آن اینکه اصلاً اینطور اینطور که شما می گوئید فکر نمی کنم. هیچ جای داستان سوم شخص به معنای مورد نظر شما (دانای کل) نیست. بلکه سوم شخص معطوف به ذهن شخصیت مثلاً؛ لیتوما، توماسیتو، دونیا آدریانا و....است.در ضمن همه این اشخاص نظر سوء یا منفی به فرهنگ بومیان ندارند مثلاً شخص گرینگو(مهندس یا توریست پیر) یا آن زن جهانگرد،دونیا آدریانا و... در این رابطه فکر کنم بیشتر منظور ماریو بارگاس یوسا چند معنایی در داستان باشد تا تک معنایی و...
به هرحال برداشت هر خواننده ای هم برای خودش البته مهمه.در ضمن من شیفته این اثر و نویسنده اش هستم اما به هیچوجه سعی نمی کنم نظرمو به زور به کسی قالب کنم.موفق باشید.
... در ضمن تا یادم نرفته؛ جمله گفته بودید بدین مضمون که:
نقل قول از mehranmasudi: کوه نشین های سرخ پوست و قهرمانان داستان و اینکه چقدر فرهنگ و تمدن شون مضحک و مسخره است
که شایسته نیست گفته شود.
ما در انسان شناسی اصل مهمی داریم با عنوان « نسبت¬گرایی فرهنگی» اکه به توان نگریستن به باورها و و رسوم اقوام دیگر در چارچوب فرهنگ خودشان و نه در قالب فرهنگ خودمان اطلاق می شود.پس لازم است قدر بیشتری تأمل کنید و سنجیده تر سخن بگوئید دوست خوبم. [/quote]
در پاسخ این بخش از فرمایشات شما هم باید بگم که فکر کنم جمله رو مبهم نوشتم و سوتفاهم شد
من نظر نویسنده محترم، استاد یوسا رو در وصف فضا و حال و هوای داستان گفتم که مشاهدات و برداشت قهرمانان داستان و خود نویسنده (در جاهایی که در مقام دانای کل روایت گری می کند) از محیط و طبیعت و آدمای داستانه، نه نظر شخصی خودم! :D
در محیطی که همه چیز سرد، بی روح و دل به هم زنه. اکثریت آدما مرموز، درب و داغون یا بوالهوس اند و همچنین نظریاتی که از زبان افراد داستان از فرهنگ مایا، تولتوک یا آزتک میگن. اینها واسه خود من هم باعث تعجب بود که یوسا که خودش هم اونجایه این قدر فرهنگ و گذشته پرو رو می کوبه و زیر پا له می کنه. یعنی هیچ نقطه مثبتی درش نیست ...!؟
این رمان در امتداد رمان «چه کسی پالومینو مولرو را کشت؟» نوشته شده. و همچون دیگر نوشته های ماریو بارگاس یوسا ؛ دارای سبکی پیچیده، جذاب ، همراه با تعلیق و زیبای خاص وی است که نیاز به صبر و حوصله خواننده دارد.شاید در ابتدا به نظر خواننده تصاویری که نویسنده پیش روی خواننده اش قرار داده؛ بی ربط و نامنفصل باشد اما در پایان خواننده چون تکمیل کننده¬ی پازلی سر خوش از کشف خویش، پی به جادوی داستانی بارگاس که به حق از بهترین نویسندگان زنده عالم است می برد...
[/quote]
با تشکر از نظرات متین و خوب شما دوست عزیز چند نکته رو خدمت تون عرض می کنم
اول اینکه بر خورد هر کسی با آثار هنری در وحله نخست سلیقه ای و شخصیه. من هم نظر شخصی خودم رو گفتم و حالا شما بر خلاف من شیفته کتاب هستی و خیلی بهت حال داده. خوب اینکه مشکلی نیست. اما من کتاب رو دقیق خوندم و به قول شما بی تابی نکردم، چون از سال ها پیش در مجلات مختلف مختلف این اثر در لیست کتاب های تمجید شده بود و می گفتن پیام کتاب جاودانگی و اصیل بودن عشق در روابط انسانیه که واقعا فکر نمی کنم کسی بعد از خوندن کتاب بتونه همچین نظری راجع بهش داشته باشه؟؟؟
این رمان در امتداد رمان «چه کسی پالومینو مولرو را کشت؟» نوشته شده. و همچون دیگر نوشته های ماریو بارگاس یوسا ؛ دارای سبکی پیچیده، جذاب ، همراه با تعلیق و زیبای خاص وی است که نیاز به صبر و حوصله خواننده دارد.شاید در ابتدا به نظر خواننده تصاویری که نویسنده پیش روی خواننده اش قرار داده؛ بی ربط و نامنفصل باشد اما در پایان خواننده چون تکمیل کننده¬ی پازلی سر خوش از کشف خویش، پی به جادوی داستانی بارگاس که به حق از بهترین نویسندگان زنده عالم است می برد.
این رمان؛ «مرگ در آند»که از بهترین آثار داستانی بارگاس است. که با محور قرار دادن زندگی دو مامور پلیس(لیتوما و توماسیتو) و درونمایه تقریباً همیشگی آثارش یعنی جرم و بیگناهی و عدم امکان دسترسی به عدالت.از مورد علاقه ترین آثار داستانی اوست.
البته لازم به ذکر است خواندن آثار او برای کسانی که به خواندن آثار سهل و ممتنع یا بعضاً آثار کلاسیک عادت دارند در ابتدا سخت و ناممکن می نماید اما به مرور زمان این گره هم همچون دیگر گره های بعضاً ناگسستنی(؟!) دوستان قابل گشایش است!
پس لازم است دوباره و با حوصله آن را بخوانید دوست خوبم.
در ضمن تا یادم نرفته؛ جمله گفته بودید بدین مضمون که:
[quote='mehranmasudi'] کوه نشین های سرخ پوست و قهرمانان داستان و اینکه چقدر فرهنگ و تمدن شون مضحک و مسخره است[/quote]
که شایسته نیست گفته شود.
ما در انسان شناسی اصل مهمی داریم با عنوان « نسبت¬گرایی فرهنگی» اکه به توان نگریستن به باورها و و رسوم اقوام دیگر در چارچوب فرهنگ خودشان و نه در قالب فرهنگ خودمان اطلاق می شود.پس لازم است قدر بیشتری تأمل کنید و سنجیده تر سخن بگوئید دوست خوبم.
دوستانی که داستان رو خونده اند لطف کنند اگه چیز دیگه ای دستگیرشون شد اینجا بگن.