دیوان اشعار محتشم کاشانی
نویسنده:
محتشم کاشانی
مصحح:
اکبر بهداروند
امتیاز دهید
مُحتَشَم کاشانی (۹۰۵ ه.ق در کاشان - ۹۹۶ ه.ق در کاشان) شاعر پارسیگوی سدهٔ دهم هجری و همدوره با پادشاهی شاه طهماسب یکم صفوی بود. شغل اصلی محتشم بزازی و شَعربافی بود و تمام عمر خود را در کاشان زیست.
محتشم از پیروان مکتب وقوع و از مهمترین شاعران مرثیهسرای شیعه است. ترکیببند «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» معروفترین مرثیه برای کشتگان واقعه کربلا در ادبیات فارسی است.
محتشم از پیروان مکتب وقوع و از مهمترین شاعران مرثیهسرای شیعه است. ترکیببند «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» معروفترین مرثیه برای کشتگان واقعه کربلا در ادبیات فارسی است.
دیدگاههای کتاب الکترونیکی دیوان اشعار محتشم کاشانی
چراقاآنی باوجوداین همه قصابدشیوا ودل انگیزازجمیع شاعران دور بوده وهرکس ازاو به عنوان یک تملق گویاد میکند.کسان دیگری هم هستن همچون استاد بزرگ عنصری یا همین شهریاروحسین منزوی
شاعریعنی فردوسی که حتی یک بیت مذهبی دراشعارش نیست.شاعریعنی حافظ مولوی سنایی عطار هرچند دراین دوره یعنی شعرنومتآسفانه کسی که بتوان نام شاعر واقعی براو نهاد نداریم اما جای شکرش باقیست که کسانی چون اسماعیل خویی نصرت رحمانی نادر پور فروغ حمیدمصدق واخوان ثالث فریدون مشیری هست
ازاین روبنظرمن محتشم یک فاجعه برای ادبیات پاک ایران است
یک دهه ی دیگر محرّم است،و اشعار محتشم،زینت بخش هر کوی و برزن می شود...
این شعرش مرا آتــــش می زند:
باز این چه شــــــورش است که در خلق عــــــالم است؟
باز این چه نـــــوحه و چه عــــزا و چه مــــــاتم است؟
۞
گــــــویا طلـــــوع میکند از مغرب آفتـــــاب
کـــــــآشـــوب در تمـــــامی ذرّات عـــــالم است...
۞
گر خـــــوانمش قیـــــامت دنیــا بعیـــد نیــــست،
این رستخـــــــیز عــــام؛
که نـــــامش مُحرّم است...
۞۞
این کُشتــــــه ى فُتـــــــاده به هامون،
حسیــــــن تـــــــوست
ویـــن صیدِ دست و پـــــا زده در خون،
حسیــــــن تـــــــوست
۞
این نخلِِ تر، کز آتــــش جـــــانسوز تشنگــــــى
دود از زمیــــن رســـــانده به گردون،
حسیــــــن تـــــــوست
۞
این ماهى فتــــــاده به دریاى خون،
که هست؟
زخم از ستــــــاره، بر تنش افــــزون،
حسیــــــن تـــــــوست
۞
این غرقهى محیــــــط شهـــــادت، که روى دشــــت...
از مـــوجِ خــــــون او شده گلگـــــون،
حسیــــــن تـــــــوست
۞
این خشــــک لبِ فتــــادهى دور از لب فــــرات
کز خـــــون او، زمین شده جیـحــــون،
حسیــــــن تـــــــوست
۞
این شـــــاه کم سپـــــاه،
که با خیل اشک و آه
خرگاه، زین جهـــــان زده بیــــرون،
حسیــــــن تـــــــوست
۞
این قـــــالب تپـــان، که چنین مانده بر زمیــــــن
شـــــاه شهیــــد نــــــاشده مدفــون
حسیــــــن تـــــــوست . . .
۞
خــــاموش محتشم،که دل سنـــــگ آب شد
بنیـــــاد صبر و خـــــانه ی طاقــــت خراب شد
۞
خــــاموش محتشم،که از این حرف ســــوزناک
مرغ هوا و مــــاهی دریـــا کبــــاب شد
۞
خـــــاموش محتشم،که ز ذکر غم حســــــین
در دیـــــده،اشک مستمعــــان خـــــون نـــــاب شد . . .