هفت صدا

این کتاب که نخستین بار از سوی موسسه‌ی انتشارات آگاه و در سال ۱۳۵۷ چاپ و منتشر شد، حاوی مصاحبه‌های ریتا گیبرت با:
۱. گی‌یرمو کابررا انفانته
۲. خورخه لوییس بورخس
۳. میکل آنخل آستوریاس
۴. خولیو کورتاسار
۵. اوکتاویو پاز
۶. گابریل گارسیا مارکز و
۷. پابلو نرودا
است که توسط نازی عظیما ترجمه شده است.
«هفت صدا» روشن می‌دارد که نویسندگان امریکای لاتین، قبل از هر چیز انتظار دارند که آثارشان خوانده شود و بنا بر مقتضیات ادبی داوری شود. ریتا گیبرت، مسلح به سلاح صبر و یک ضبط صوت و چند دفترچه، در سه قاره سر در پی هفت تن از مهم‌ترین نویسندگان امریکای لاتین نهاده است. وی، برخلاف بسیاری از همکارانش، بر آن نکوشیده است که از سوالات پیش‌ساخته‌ی خود، پاسخ‌هایی پیش‌ساخته بیرون کشد؛ بلکه تنها برای آغاز جریان گفت‌وگو، سوالی را پیش می‌کشد.
گرچه هر یک از این هفت صدا، سخت شخصی و فردی است؛ اما می‌توان از خلال همه‌ی آن‌ها تمایل مشترکی را دریافت: همه‌ی آنان از این واقعیت سخت آگاهند که خوانندگان‌شان از آنان توقع دارند که «نماینده»‌ی کشورشان باشند.