دیالکتیک

از مقدمه کتاب:
توجه تازه به اندیشه هگل از يك سو و نوشته ها و تبلیغات مارکسیستی از سوی دیگر در کار آنند تا کلمه «ديالكتيك» را که تا دیروز جزو لغات فنی فلسفه بود، جزو لغات عادی روزانه درآورند. بدبختانه این کلمه سابقه ای طولانی دارد و پستی و بلندیهای زیادی را پیموده است. اگر معنی اصطلاحی با مجموعه ذهنی کسی که آن را بکار میبرد پیوند دارد، این معنی از معانی پشت سرهمی که آن اصطلاح در طول تاریخ خود داشته است، نیز کم و بیش اثر میپذیرد و این چنان که در این کتاب خواهیم دید، یکی از تزهای اساسی درک ديالكتيك در اندیشه معاصران ما است. از این رو آقای آندره لالاند در کتاب "فرهنگ فنی و انتقادی فلسفه" بجا چنین سفارش می کند: "این کلمه چنان معانی مختلفی یافته است که نمیتوان آن را در موردی به گونه ای مفید بکار برد مگر این که به روشنی بگوییم که در کدام يك از معانی به کار رفته است و بازهم جا دارد که حتی با شرط این نیز از این کار خودداری کنیم، زیرا ممکن است تداعی های بی مورد به ذهن خطور کند." در این روزها این سفارش تقریباً ناشنیده گرفته می شود و كلمه ديالكتيك، بیشتر به صورت صفت تا اسم، بی محابا و بی آن که پروای تعریف آن را داشته باشند، به کار می رود و چنین تصور میشود که خواننده یا شنونده از معنایی که نویسنده یا گوینده از آن در دل دارد آگاه است...