شعر بی دروغ ، شعر بی نقاب

امشب
به یک لیوان چای داغ
در این تنهایی شب
خود را دعوت کردم
خود و من گرم صبحت
از گذشته
از گذر عمر بودیم
به ناگاه چشمهامان خیس و بارانی شد
یاد دستان مادر افتادیم
با تمام زیری دستش
نوازش هایش
چه آراممان میکرد
آه مادر
تو کجایی که ببینی
کار هر شبمان شده اشک
شده درد دوری
آغوشت آیا باز است ؟
دو تن اینجا شوق تو دارند هنوز
خود و من
می پذیری ما را؟
(شیدای صحرا)

نخواهی فهمید
که حرفهایت
مانند طوفان
در بیابان دلم
چه آشوبی به پا می کند
مرحمتی کن
چشم های تشنه ام نگاه تو را طلب میکند
سراب نباش
چشم بنداز
بر این شن زار
در این صحرا
چیزی جز بی آبی میبینی؟
تو جاری باش
سیرابم کن
سراب نباش
(شیدای صحرا)

[quote='tankamanee'].
با عرض معذرت دوستان!!!
کارگردان جایزه اش را گرفت،بازیگر سیمرغش را دریافت کرد،هنر مند نقاشیش را فروخت،عکاس عکسش را انداخت،نویسنده کتابش را فروخت ....
ولی پسرک بی پناه همچنان در سر چهار راه داشت واکس میزد کفش مردمان بی روح و ادمکهای خفته را که در خود خفته بودند،
دخترک گل میفروشید به نویسنده بیصدا، به کارگردان از خط عابر گذشته،به عکاس که پشت عینک دودی خود مخفی بود،به نقاشی که در فکر تابلوهایش بود، به بازیگری که در پس وپیش نقش هایش داشت غلط میخورد ...
این هم یک متن ادبی بود ولی خب کمی تند و تلخ بودش...[/quote]
سلام ارباب تلخی متنت مانند تلخی در این بیت خیام :
جز باده لعل نیست در روی زمین...........................تلخی که هزار جان شیرین ارزد

خود را در گریه های شما شُسته ام
شریکِ رویا و غمخوار خستگان...!
من شاعرم
خیلی جالبه
هیچ چیز تکرار نمی شود و عمر به پایان میرسد

[quote='گیلدخت']نقل قول از kajal1365:
عجیب این شعر به دل می شینه. گاهی مهم نیست ، شاعرش کی یه . این مهمه که همه هنرمندان در جهان به زبان های مختلف ، یک حرف رو تکرار می کنند . می خواد شاعر ، نویسنده ، نقاش ، عکاس ، کارگردان و .... باشه . بسیار زیبا بود....[/quote]
با عرض معذرت دوستان!!!
کارگردان جایزه اش را گرفت،بازیگر سیمرغش را دریافت کرد،هنر مند نقاشیش را فروخت،عکاس عکسش را انداخت،نویسنده کتابش را فروخت ....
ولی پسرک بی پناه همچنان در سر چهار راه داشت واکس میزد کفش مردمان بی روح و ادمکهای خفته را که در خود خفته بودند،
دخترک گل میفروشید به نویسنده بیصدا، به کارگردان از خط عابر گذشته،به عکاس که پشت عینک دودی خود مخفی بود،به نقاشی که در فکر تابلوهایش بود، به بازیگری که در پس وپیش نقش هایش داشت غلط میخورد ...
این هم یک متن ادبی بود ولی خب کمی تند و تلخ بودش...

[quote='kajal1365']میان بودن و نبودن تنها یک حرف فاصله است! به همین سادگی!و من ...روز و شب جریمه سنگین رفتنت را پرداختم!و جز دل که روزی هزار بار خراش افتادکسی نفهمید که از «ب» بودنت تا «نون» نبودنت فاصله تا بی نهایت بود ...![/quote]
عجیب این شعر به دل می شینه. گاهی مهم نیست ، شاعرش کی یه . این مهمه که همه هنرمندان در جهان به زبان های مختلف ، یک حرف رو تکرار می کنند . می خواد شاعر ، نویسنده ، نقاش ، عکاس ، کارگردان و .... باشه . بسیار زیبا بود....

شعر «مالِ شما»، سروده «سید علی صالحی» هم تقدیم به همه شاعرانی که در این صفحه با عشق سروده اند و از شعرشان لذت بردم. (البته بگم من خودم شاعر نیستم ولی شامل مخاطبین شعر زیبای بانو «شیدای صحرا» می شوم):
می گویند من شاعرم
از خودتان شنیده ام
راست و دروغش با دریاست
چه باشم، چه نباشم
باز در خواب کودکان نان آور نازنین خواهم گریست
باز به خاطر شما از شب و گلیم و گهواره سخن خواهم گفت
باز می روم بوسه از آسمان و تبسم از ترانه می آورم
چرا که من
خود را در گریه های شما شُسته ام
شریکِ رویا و غمخوار خستگان...!
من شاعرم
عجیب نزدیک به روح آب
بسیار خسته به نمازِ نی، ناروا شنیده ی بی شکایتی
که کلماتش از گوشه و کنار کوچه به خواب کبوتر آمده اند
کلماتش کوچکند، ساده اند، مال خود شماست
و از خود شما بود که شبی
باران را زیر چتر گریه و گفت و گو به خانه آوردم.
من رسیدم به آنچه از چراغ آسمان باقی بود
من از خودتان شنیده ام
من شاعرم
فهمی از حافظ ربوده و رویایی که خواهرم فروغ ...!
من آشنای ِ آب و قانع به تشنگی ...
دوستتان دارم که دوستم می دارید.
پی نوشت: شعرا دمتون گرم. ;)

نه، شاعرش ناشناسه، اگر می دونستم کی گفته حتماً می نوشتم. ولی زیباست...

kajal1365 گرامی شعر زیبایی بود و البته انهدامی ;-) از خودتونه ؟

بسیار زیبا بو بجا بود بانو آتیفرد .
من هم شعرم را ویراستم و تیرخلاص را زدم :D