شعر بی دروغ ، شعر بی نقاب

tankamanee نوشت:
نه تو در شعرمن میمانی
ونه من در راه تو
مرا مسافر درونت کردی
اعماقت تاریک
تاریکتر از دل سیاه شب...
...............
این اولین بیتی بود که سرودم ؛دیگه ذهنم یاری نمیکرد
هر عزیز و دوستی نقدی داره که حتما داره میتونه نقدش بکنه ..

محسن خان عزیز اول ازتون ممنونم که دارید شرکت می کنید.:x
دوم اینکه چون سابقه ی دوستی من با شما بیشتر از سابقه ی دوستیم با بقیه ی دوستانه و می دونم از نقدم ناراحت نمی شید، نظرمو می گم.
سوم اینکه شما خودت چرا نقد نکردی کار مارو؟ دست کم به عنوان یک مخاطب عام.
خب بریم سراغ نقد.
شعر شما یه شعر سپیده با دوبند.
بند اول:
نه تو در شعرمن میمانی
ونه من در راه تو
که به نظرم شروع خوبی بود. این بند راوی یک جداییست اما یک جدایی معمولی نه! جدایی یک شاعر از الهه ی شعرش. و من دوست دارم بگم فرار یک سوژه از تعریف. نه شاعر می تونه همراه بشه با اله ی شعرش و نه الهه ی شعر می تونه در شعر راوی باقی بمونه. خب این یک شروع خوبه به نظر من. از این جهت خوبه که از همون اول پتانسیل شعر شدن رو داره. دلیل این فرار سوژه از شعر می تونه ادامه ی شعر باشه.
بند دوم:
مرا مسافر درونت کردی
اعماقت تاریک
تاریکتر از دل سیاه شب...
با جمله ی اول می فهمیم که شاعر خیلی هم قرار نیست از سوژه اش دور بشه. یک وصل درونی قراره اتفاق بیوفته. اما یک تشبیه مبتذل و تکراری همه چیزو خراب کرده. تشبیه تفضیل دل به شب در سیاهی که اصلا تازه نیست.
همینها به ذهنم رسید.:-)
دوستان اگه چیزی به ذهنتون می رسه بگید که جریان نقد راه بیوفته.
و خوشحال می شم شعر منو هم نقد کنید.

من واقعا خجالت میکشم از این همه قافیه و زیبایى که در شعر هاى دوستان هست
با اجازه اينم به اصطلاح شعر من:
١
در دو نگاهت
غمگین شدم امروز
در نگاهى که همدلى میکند
و نگاهى که زخمم مى زند
در دو کاسه ى فلزى چشمانت
امیدم را نگه داشته بودم
دو مرگ را در خودم مى بینم
٢
کسى هستم من
که سر به نبودن نهاده ام
کسى که هنوز گریه مى کند و ناله مى کشد
چه کسل کننده است
که بیهوده دو تن باشى
٣
واى این خمیر دندون هم که تموم شده
اشکالى نداره(اینو بلند میگم)
همیشه یه قیچى برا بریدن ته خمیر دندون هست...

اتیفرد نوشت:
ممنونم از همه ی دوستان خوبم. و شعرهای قشنگشون. ماشالله ژانر ها هم متفاوته
این هم از شعر من:
پل صراط ، از دل من است تا گوش های تو.
و بی شفاعتِ چشمهات ...
آه!
ریزشِ
کلمات
در
دره ی
سکوت!

نه تو در شعرمن میمانی
ونه من در راه تو
مرا مسافر درونت کردی
اعماقت تاریک
تاریکتر از دل سیاه شب...
...............
این اولین بیتی بود که سرودم ؛دیگه ذهنم یاری نمیکرد :D
هر عزیز و دوستی نقدی داره که حتما داره میتونه نقدش بکنه ..:x

توضیح نمی خواهد پر رو شدن من
شرم تو چنین بال و پرم داد
از بس که تو بخشنده خطا پوش و کریمی
قبح عملم ریز بیامد به دو چشمم
شرمنده شدم در سر پیری ز خطایم
باشد که کرم کرده خطا پوش بمانی
حالا که دلم شور جوانی به سرش زد
این خانه ی ویران به قدومت متجلی
قلندر

ممنونم از همه ی دوستان خوبم. و شعرهای قشنگشون. :xماشالله ژانر ها هم متفاوته :))
این هم از شعر من:
پل صراط ، از دل من است تا گوش های تو.
و بی شفاعتِ چشمهات ...
آه!
ریزشِ
کلمات
در
دره ی
سکوت!

با رفتن خود خانه نشینم کردی
با شعر سکوت همنشینم کردی
بی رخصت واژه نقطه چینم کردی
با نمره ی صفر جاگزینم کردی
در شربت وصل انگبینم کردی
رفتی تو حریص انسولینم کردی
just now!!!!
بقیشو نمی نویسم :))
قلندر

امشب من اینجا هستم تنها
در سکوت
حرف ها را تو بگو
درد ها رو تو بخوان
تلخی این رابطه را
تو به لبخندی شیرین کن
سحر نزدیک است
تو بر این خانه ی تاریک بتاب
تو که هستی برایم خورشید
تو بتاب
تو بتاب
:((:((:((
(شیدای صحرا)

اتیفرد نوشت:
دوستان عزیز کتابناکی من؛ شمایی که شعر و دلنوشته ای دارید؛ لطف کنید در این صفحه شعراتون رو به اشتراک بگذارید. از آنجایی که می خواستیم صفحه ی مشاعره مخصوص مشاعره بمونه و صفحه ی شعر اعضا هم صفحه ای مخصوص به خودش باشه و البته هممون طرفدار شعر بی دروغ و شعر بی نقاب هستیم؛ من اینجا رو پیشنهاد میدم.

دوست خوب و عزیزم ممنون و سپاس فراوان که این پیج رو پیشنهاد دادید .واقعا به جا بود.از لطف و محبتتون ممنونم.فکر کنم دیگه با آرامش میتونیم بنویسیم بدون این که صفحه ایی رو اشغال کرده باشیم;-).:x
روزگارتون آرام :-)

دوستان عزیز کتابناکی من؛ شمایی که شعر و دلنوشته ای دارید؛ لطف کنید در این صفحه شعراتون رو به اشتراک بگذارید. از آنجایی که می خواستیم صفحه ی مشاعره مخصوص مشاعره بمونه و صفحه ی شعر اعضا هم صفحه ای مخصوص به خودش باشه و البته هممون طرفدار شعر بی دروغ و شعر بی نقاب هستیم؛ من اینجا رو پیشنهاد میدم.
:x:x

واقعا ممنون فقط اگه می شه بحردر کوزرم اگه دارید بزارید , ممنون بازم