اوستا - جلد 1
امتیاز دهید
نویسنده:
جلیل دوستخواه
امتیاز دهید
اوستا - جلد 2
http://ketabnak.com/comment.php?dlid=41783
"اوستا" کهن ترین سروده های ایرانیان را در بردارد و کتاب پیش رو گزارش و پژوهشی است از دکتر "جلیل دوستخواه"، ایران شناس، ادیب و مترجم مشهور کشور که یکی از بهترین نسخه های در دسترس "اوستا" برای مطالعه ی علاقه مندان است.
"اوستا" علاوه بر اینکه در زمره ی کهن ترین نوشتارهای به جا مانده از ایرانیان و کتاب دینی مزداپرستان به حساب می آید، یک گنجینه ی فرهنگی و میراث مشترک برای تمام جهانیان نیز محسوب می شود. پدیدار شدن قسمت های مختلف این گنج کهن، به زمانی حدود نیمه ی هزاره ی دوم پیش از میلاد مسیح نسبت داده می شود و این بخش های گوناگون، سینه به سینه منتقل شد تا بالاخره در دوران ساسانی، هرآنچه از آن موجود بود، به شکل مکتوب و مدون به نگارش درآمد. با این حال گذر زمان و اتفاقات مختلف، اجازه نداد که "اوستا" به همان شکل مدون و دست نخورده ی دوران ساسانیان، به دست نسل های بعدی برسد. به این ترتیب به غیر از گاهان پنجگانه ی زرتشت و وندیداد که کامل در دسترس اند، مطالب باقی قسمت های کتاب، به ربع مقدار اصلی تقلیل یافته اند.
بخش های مختلف "اوستا" در شکل حال حاضر آن، شامل پنج قسمت است و یکی از بخش ها یسنه یا سخنان زرتشت است که به آن گاهان نیز می گویند؛ از دیگر بخش ها می توان به یشتها یا سرودهای نیایشی، وندیداد، ویسپرد و خرده اوستا اشاره نمود که از این میان تنها سرودها یا گات ها، متعلق به خود زرتشت است و باقی موارد طی اعصار مختلف، به وسیله افراد گوناگونی تالیف شده است. این نسخه از "اوستا" به همت دکتر "جلیل دوستخواه" و نشر مروارید در اختیار دوست داران زرتشت و آیین های کهن ایرانی قرار گرفته است.
http://ketabnak.com/comment.php?dlid=41783
"اوستا" کهن ترین سروده های ایرانیان را در بردارد و کتاب پیش رو گزارش و پژوهشی است از دکتر "جلیل دوستخواه"، ایران شناس، ادیب و مترجم مشهور کشور که یکی از بهترین نسخه های در دسترس "اوستا" برای مطالعه ی علاقه مندان است.
"اوستا" علاوه بر اینکه در زمره ی کهن ترین نوشتارهای به جا مانده از ایرانیان و کتاب دینی مزداپرستان به حساب می آید، یک گنجینه ی فرهنگی و میراث مشترک برای تمام جهانیان نیز محسوب می شود. پدیدار شدن قسمت های مختلف این گنج کهن، به زمانی حدود نیمه ی هزاره ی دوم پیش از میلاد مسیح نسبت داده می شود و این بخش های گوناگون، سینه به سینه منتقل شد تا بالاخره در دوران ساسانی، هرآنچه از آن موجود بود، به شکل مکتوب و مدون به نگارش درآمد. با این حال گذر زمان و اتفاقات مختلف، اجازه نداد که "اوستا" به همان شکل مدون و دست نخورده ی دوران ساسانیان، به دست نسل های بعدی برسد. به این ترتیب به غیر از گاهان پنجگانه ی زرتشت و وندیداد که کامل در دسترس اند، مطالب باقی قسمت های کتاب، به ربع مقدار اصلی تقلیل یافته اند.
بخش های مختلف "اوستا" در شکل حال حاضر آن، شامل پنج قسمت است و یکی از بخش ها یسنه یا سخنان زرتشت است که به آن گاهان نیز می گویند؛ از دیگر بخش ها می توان به یشتها یا سرودهای نیایشی، وندیداد، ویسپرد و خرده اوستا اشاره نمود که از این میان تنها سرودها یا گات ها، متعلق به خود زرتشت است و باقی موارد طی اعصار مختلف، به وسیله افراد گوناگونی تالیف شده است. این نسخه از "اوستا" به همت دکتر "جلیل دوستخواه" و نشر مروارید در اختیار دوست داران زرتشت و آیین های کهن ایرانی قرار گرفته است.
آپلود شده توسط:
farzane1385
1390/12/09
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی اوستا - جلد 1
ای اَشَه!
کی راستی (اَشَه)
و منشِ نیک
و شهریاری مینوی
به سوی ما خواهد شتافت؟
گاهان، هات ۲۹، بند ۱۰–۱، به نقل از اوستا
گزارش و پژوهش استاد جلیل دوستخواه،
جلد اول، ص ۱۲
برای نام اهورامزدا، چند چِم نزدیک به هم آورده اند. اما دقیق نیستند.
پیش تر به این برآیند رسیده بودم که اهورا-مَز-دا می چمد «سرور و آفریننده بزرگ». مزدا را به چِم دانا گرفته اند. مزدا یک واژه آمیخته است، مَز به چِم بزرگ همان است که در پهلوی مس و در پارسی مه (بزرگ) شده، دا نیز به چِم آفریدن است.
دوست من، جناب خونیرث گرامی،
چنان که خودتان از این دیو آگاهی دارید، پیش تر نکته ای متوجه شده بودم که در اینجا برای شما هم می گذارم؛
در اوستا دیویی هست به نام saurva (=سَئوروَ) که دیو آشوب و غوغا و آشفتگی می باشد. با نام ساوول (= Sawul) نیز نامور است. چنان می نماید که این باور هنوز در میان لک ها برجای مانده است. ایشان به عطسه می گویند پِشمَه، و زمانی که عطسه می کنند، می گویند سَئور هَت به معنی سَئور آمد. اگر کسی آهنگِ رفتن به جایی را داشته باشد و عطسه کند، عطسه کننده را از رفتن باز می دارند که در راهِ رفتن پیشآمدِ بد و ناگواری برای او رخ ندهد. اندکی صبر می کند و سپس راه یا کارش را ادامه می دهد. نام و باور باستانیِ این دیو، همچنان در میان این مردم پابرجا می باشد.
گویا واژه صبر برگرفته از همین دیو saurva باشد.
اگر ممکن وصیت نامه کوروش کبیر و داریوش رو هم اضافه کنید
مرسی از کار خوب تون
ممنون بابت گذاشتن اینگونه کتب باستانی و تاریخی ایران زمین
- بخش یکم شامل «اوستای کهن» که مضامین آن از نظر زمانی متعلق به روزگار پیش از زرتشت (پیش از حدود دو هزار و هشتصد سال پیش) است؛ اما نگارش آن متعلق به عصرهای پس از زرتشت است و هنگام این نگارش و بازنویسی دگرباره، تا اندازه‌ای مضامین و باورهای جدیدتر را به متن‌های کهن اضافه کرده‌اند.
- بخش دومِ اوستا از نظر زمانی شامل «گات‌ها» است که سروده‌های مینوی شخص زرتشت به شمار می‌رود که هر چند از نظر مضمون پس از اوستای کهن سروده شده است؛ اما از نگاه زبان و نگارش، کهن‌ترین بخش اوستای موجود است.
- بخش سوم اوستا از نظر زمانی شامل یسنا، یشت‌های جدید، ویسپرد، وندیداد و خرده اوستا است که همگی جزو اوستای نو به حساب می‌آیند. اما بسیاری از مضامین همین بخش‌های جدید نیز برگرفته و اقتباس شده از باورها و نوشتارهای کهن است؛ اما این آمیختگی به حدی است که امکان تفکیک را امکان‌پذیر نمی‌سازد. به عنوان نمونه می‌توان از داستان جمشید در وندیداد نام برد که یکی از کهن‌ترین داستان‌ها و باورها و نوشتارهای ایرانیان است، اما شکل نگارشی کهن آن کاملا دگرگون شده و تغییر اساسی یافته‌است.
1- اوستای کنونی درصدی اندک از اوستای کامل است.
2- اوستا در گذر زمان و پس از یورش اسکندر گجستک (پلید) به ایران (که با همکاری یهودیان حائن و ذی نفوذ در دربار پرشکوه هخامنشی انجام یافت) دچار چند پارگی شد و بسیاری از بحش های آن نابود گردید.
(این نکته ای است که استاد پور داوود هم در مقدمه کتاب ایران باستان به آن اشاره نموده اند)