عیسی پسر انسان

✔️ عیسی پسرِ انسان جلوه‌گاهِ دیگرِ ذهن و هنرِ جبران است. او در این اثر، در سخن از عیسای موردِ نظرِ خود، به نقلِ روایت‌های متعدّد و متنوّع از زبانِ معاصرانِ مسیح می‌پردازد؛ از زبانِ مرید و همسایه و دوست و دشمن. این شخصیت‌ها یا در انجیل مذکورند، یا آفریده تخیلِ نویسنده‌اند.
جبران خودش یکی از شخصیت‌های این مجموعه است که با نام «مردی از لبنان، نوزده قرن بعد» با عیسی مسیح سخن می‌گوید.
جبران در این کتاب بر آن است که درباره عیسی مسیح دیدگاهی متفاوت با تحلیلِ مؤرّخان از حیات و شخصیتِ او به دست دهد. او می‌خواهد عیسی را از منظرِ خود تصویر کند. اگر پند می‌دهد، پندِ او به سبک و سیاقِ وصایای انجیل است، اما به لحاظِ مصداق و مبنا متفاوت است. اگر حوادثی را نقل می‌کند، به اقتضای روحیه و طبعِ خود در آنها حذف و اضافه‌هایی روا می‌دارد. جبران در این کتاب تاریخ نمی‌گوید، بلکه او شاعر و هنرمندی است که از شعر و هنرِ خود الهام می‌گیرد. مسیحی که جبران توصیف می‌کند از دایره اناجیل فراتر است ، مسیح جبران به دنبال تحقق شریعتی تازه و کشف عهدی جدید است.