سرگذشت

این کتاب که در آن شرح مصائب و سیاه روزی های حاصله از یک نوشابه سمی بنام ابسنت (Absinth) بعالیترین وجهی توصیف گردیده بود، غوغائی در پاریس بپا کرد، بطوریکه در مدتی کمتر از دو سال بیش از سی بار تنها بزبان فرانسه چاپ شد. اصل آن که با نگلیسی نگاشته شده بود تا شصت بار تجدید چاپ گردید و شهرت و ثروتی عظیم برای نگارنده آن پدید آورد.

از متن کتاب:
آرام! آرام! نیمی از شب می گذرد. سکوتی مرگبار شهر با عظمت پاریس را در بر گرفته، خواب ابری ناپیدا برفراز عروس شهرهای جهان گسترده، همه درخوابند. خواب، آن آسایش آمیخته با بی خبری و فراموشی! تنها یکنفر دیده بر هم ننهاده و بر این آرامگاه ساکت بدیده حرمان و اسف می نگرد، آنهم من، فردی بدبخت، سرگردان و از خود بیخبر. از چه زمان بیدارم؟ بخوبی بیاد ندارم، شاید قرنیست گذشته و من هیچگاه خواب واقعی نداشته ام، اما تاسف برای چه؟ مگر در این حیات سربسر رنج، با این آشفتگی روح و پریشانی خاطر، کسی را خواب واقعی نصیب است؟ مگر با این حیرانی دائمی که از فشار آلام و مصائب زندگی ایجاد می گردد، کسی را فرصت لحظه ای آسایش می دهد؟ از اطفال بگذرید و بر عده ای مزدوران رنجبر چشم بپوشید دیگر چه کس را بهره ای از خواب شیرین است؟ تامل کنید به بینم کجا هستم و چه می کنم؟ من در این دیرگاه شب، بروی این پل چرا ایستاده ام و دیده بامواج خروشان سن چرا دوخته ام؟...