آذری یا زبان باستان آذربایجان
امتیاز دهید
نویسنده:
احمد کسروی
امتیاز دهید
این کتاب به بیگانه پرستانی که میخواهند برای آذربایجان و آذربایجانی ملیت جدا ، زبان جدا و تاریخ جدا بسازند با دلیلهای دانشمندانه و گواههای استوار پاسخ دندان شکن داده و مشت سختی بر دهان دروغگوی آنان میزند. این کتاب نشان میدهد که قومیت آذربایجان ایرانی زبانش (آذری) و تاریخش همواره با دیگر ایرانیان همبسته بوده و میباشد.
زبان آذری زبانی است از خانواده زبانهای ایرانی غربی که در منطقه آذربایجان (آتورپاتکان) پیش از گسترش زبان ترکی رایج بوده‌است و امروزه گستره آن محدود شده‌است. بیشتر دانشمندان ایران‌شناس، در بازگویی ریشه تاریخی زبان دیرین مردم آذربایجان، باور دارند که زبان باستانی آذری بازمانده و دگرگون شده زبان مادها است و ریشه آریایی دارد که تاریخ‌دانان و جغرافی‌نویسان اسلامی آن را فارسی(ایرانی)، فهلوی و آذری خوانده‌اند.
هر چند که مطالعه بر روی این زبان سابقه طولانی در نزد شرق‌شناسان غربی دارد، اما نخستین پژوهش گسترده روی آن در ایران توسط احمد کسروی انجام گرفت. احمد کسروی تاریخ‌نویس ایرانی، در کتاب آذری یا زبان باستان آذربایجان نمونه‌هایی از این زبان و ارتباط آن را با زبان تاتی نشان داد. زبان‌شناسان با اشاره به وجود زبانهای تاتی و هرزنی در چندین روستای آذربایجان شرقی، اردبیل، نمین، خلخال (کلور)، عنبران، پیله رود و میناباد آنها را از بقایای آن زبان باستانی می‌داند. زبان «آذری»، یکی از شاخه‌های زبان پهلوی است که پس از حمله عرب‌ها و هجوم اقوام ترک همچنان به زندگی خود ادامه داده‌است. ولی با پا گرفتن زبان ترکی در آن دیار، رفته رفته زبان «آذری» رو به سستی و نابودی نهاده‌است. گو اینکه هنوز در پاره‌ای از روستاها و بخش‌های آذربایجان نقشی و نشانی از آن باقی است.
پروفسور پیتر گلدن در صفحه ۳۸۶ کتاب خود که یکی از جامع‌ترین کتاب‌ها درباره تاریخ گروه‌های مختلف ترک چاپ شده‌است روند ترکی زبان شدن آذربایجان را به سه مرحله بخش کرده است: نخست ورود سلجوقیان و مهاجرت قبایل اغوز به ناحیه آذربایجان و آران و آناتولی، دوم حمله مغولان که بیشتر سربازان شان ترک‌تبار بودند، و سوم دوران صفویان که بسیاری از قبایل اغوز-ترکمان قزلباش از آناتولی به ایران سرازیر شدند.
آذری یا زبان باستان آذربایجان :
کسروی درباره ی انگیزه ای پرداختن به این کتاب می نویسد : “...این دفترچه داستانش آن است که سالها در میان نویسندگان ایران و عثمانی کشاکش درباره ی نژاد آذربایجانیان رفتی ،زیرا عثمانیان(دسته ژن ترک) آذربایجان را ترک شماردی ترکی بودن زبان آنجا را دلیل آوردندی . از این سوی نویسندگان ایرانی به خشم آمده تندی ها کردندی و سخنان بی سر و بن نوشتندی ....” از اینرو کسروی در این خصوص به تحقیق پرداخت، و کذب بودن ادعای ترکان را آشکار ساخت .
محمد قزوینی در خصوص این اثر می نویسد : “.... این رساله ی پنجاه و شش صفحه ی از وجنات آن معلوم است که نتیجه ماها و بلکه سالها، زحمت وتتبع است و تقریبا هر سطری از سطور کوچک آن حاکی از مطالعه ی یک کتاب بزرگ است زیرا که در این گونه مواضع بکر و تازه تا کنون کسی قلمی به روی کاغذ نیاورده است...”
زبان آذری زبانی است از خانواده زبانهای ایرانی غربی که در منطقه آذربایجان (آتورپاتکان) پیش از گسترش زبان ترکی رایج بوده‌است و امروزه گستره آن محدود شده‌است. بیشتر دانشمندان ایران‌شناس، در بازگویی ریشه تاریخی زبان دیرین مردم آذربایجان، باور دارند که زبان باستانی آذری بازمانده و دگرگون شده زبان مادها است و ریشه آریایی دارد که تاریخ‌دانان و جغرافی‌نویسان اسلامی آن را فارسی(ایرانی)، فهلوی و آذری خوانده‌اند.
هر چند که مطالعه بر روی این زبان سابقه طولانی در نزد شرق‌شناسان غربی دارد، اما نخستین پژوهش گسترده روی آن در ایران توسط احمد کسروی انجام گرفت. احمد کسروی تاریخ‌نویس ایرانی، در کتاب آذری یا زبان باستان آذربایجان نمونه‌هایی از این زبان و ارتباط آن را با زبان تاتی نشان داد. زبان‌شناسان با اشاره به وجود زبانهای تاتی و هرزنی در چندین روستای آذربایجان شرقی، اردبیل، نمین، خلخال (کلور)، عنبران، پیله رود و میناباد آنها را از بقایای آن زبان باستانی می‌داند. زبان «آذری»، یکی از شاخه‌های زبان پهلوی است که پس از حمله عرب‌ها و هجوم اقوام ترک همچنان به زندگی خود ادامه داده‌است. ولی با پا گرفتن زبان ترکی در آن دیار، رفته رفته زبان «آذری» رو به سستی و نابودی نهاده‌است. گو اینکه هنوز در پاره‌ای از روستاها و بخش‌های آذربایجان نقشی و نشانی از آن باقی است.
پروفسور پیتر گلدن در صفحه ۳۸۶ کتاب خود که یکی از جامع‌ترین کتاب‌ها درباره تاریخ گروه‌های مختلف ترک چاپ شده‌است روند ترکی زبان شدن آذربایجان را به سه مرحله بخش کرده است: نخست ورود سلجوقیان و مهاجرت قبایل اغوز به ناحیه آذربایجان و آران و آناتولی، دوم حمله مغولان که بیشتر سربازان شان ترک‌تبار بودند، و سوم دوران صفویان که بسیاری از قبایل اغوز-ترکمان قزلباش از آناتولی به ایران سرازیر شدند.
آذری یا زبان باستان آذربایجان :
کسروی درباره ی انگیزه ای پرداختن به این کتاب می نویسد : “...این دفترچه داستانش آن است که سالها در میان نویسندگان ایران و عثمانی کشاکش درباره ی نژاد آذربایجانیان رفتی ،زیرا عثمانیان(دسته ژن ترک) آذربایجان را ترک شماردی ترکی بودن زبان آنجا را دلیل آوردندی . از این سوی نویسندگان ایرانی به خشم آمده تندی ها کردندی و سخنان بی سر و بن نوشتندی ....” از اینرو کسروی در این خصوص به تحقیق پرداخت، و کذب بودن ادعای ترکان را آشکار ساخت .
محمد قزوینی در خصوص این اثر می نویسد : “.... این رساله ی پنجاه و شش صفحه ی از وجنات آن معلوم است که نتیجه ماها و بلکه سالها، زحمت وتتبع است و تقریبا هر سطری از سطور کوچک آن حاکی از مطالعه ی یک کتاب بزرگ است زیرا که در این گونه مواضع بکر و تازه تا کنون کسی قلمی به روی کاغذ نیاورده است...”
آپلود شده توسط:
Reza
1388/04/11
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی آذری یا زبان باستان آذربایجان
هم میهن عزیز
اولا توی دنیا چهار نژاد است زرد پوست .سفید پوست . سیاه پوست . سرخ پوست و نژادهای دورگه مابین اینها . لک و کرد و اذربایجانی نژاد نیست قوم یا ملت هستند .
دوما در تاریخ همه زبانها ی زنده و پویا تغییر میکنند همچنانکه زبان فارسی در هزار سال اخیر و قبل از ان تغییرات زیادی نموده است . مگر این که زبان مرده باشد یا در حد یک قبیله کاربرد داشته باشد .
سوما چه طور شد در ترکیه در دو سه قرن همه زبانها در ترکی حل شد اما زبان شما 2600 سال به همان صورت اصلی مانده است؟
چهارما هجوم اقوام هند و ایرانی به این سرزمین 2600 سال سابقه دارد و پان های دو اتشه تان حضور انها را با تحریف و تغییر به زحمت
به 4000 سال میرسانند
پنجما در تحقیقات بررسی دی ان ای به دست امده که فقط ژن های هموطنان محترم زرتشتیمان مشابه اقوام هند و اروپایی هستند که دین اصلی خود را نگه داشته اند . و بقیه اقوام لر و کرد و گیلکی و فارس دارای دی ان ای مشابه ترکها و ترکمنها هستند .
ویکی از عوامل پذیرش سریع دین مبین اسلام توسط ایرانیان ان بود که ایرانیان که اصالتا ترک بودند و زبان و دین تحمیلی را بکار میبردند سریع دین خود را تغییر دادند ولی چون تغییر زبان مشکل ومستلزم زمان و اموزش زیاد بود همچنان فارسی و شاخه های انرا به کار بردند . و لی چون دین و زبان زرتشتیان همان بود که بکار میبردند در حفظ دین و زبان خود که اسلام در تغییر انها اجباری نداشت کوشیدند
دوست عزیز سانیز
من بدو بیراه نگفتم که بدت بیاد قسمتی از واقعیتهای تاریخی را بیان کردم. شاید بدت بیاد ولی در اصل و صحت قضیه فرقی نمیکند
بله می دانم کاریکلماتور چیست
من همان اول که ازتان پرسیدم دارید این را به شوخی می گویید؟
اما شما گفتید که نه!!!عبارت فحوای کلام خیلی گویای منظورتان نبود و بدتر باعث شد که من منظور دیگری از حرفهایتان دریافت کنم...
در هر صورت اگر حرف تندی به خاطر بد فهمی ام زدم از شما و همه ی کاربران عذر خواهی می کنم:x:x:x
دوست عزیز دیدگاه شما رو خوندم ، قبلا از سطح کاربری publisher به بالا دوستان می تونستند پیامها رو ویرایش کنند و این قضیه مشکلاتی رو به وجود آورد که در ادامه به حذف دسترسی کاربرا به دکمه ویرایش منتهی شد ...
اما با این وجود درخواست شما رو با مدیر کل مطرح و پیگیری خواهم کرد.
ازاین گفتت خیلی بدم اومد
خب من به خودم شک ندارم که در استان لرستان جز نژاد لک هستم. زبانی که حتی یک واژه ترکی هم در آن نیست و دور از خرد است که در گذر تنها به گفته خودت 2600 سال این زبان لکی که اگر یک کمی از زبان شناسی چیزی بدونی دگرگون شود. زبانی که زبان حکومتی نبوده و از این نگر نیز بسیار بیشتر از دیگر زبانهای کشور سپند ایران و آریایی نه ترکی دست نخورده مانده و اگر اینجا یک هم میهنی کرد داشته باشیم خیلی خوب متوجه سخن من می شود. نژادی که با زبان خودشان نه بازبان پارسی باستان آثار تاریخی مربوط به 7000 سال پیش دارند و هم اکنون در دژ شاپور خواست نگهداری می شوند. مردمی که دست کم 15000 سال ساکن کردستان،لرستان و شرق ایلام هستند.
اماشما که ما را دارای خون ترکی می دانی: بررسی دی‌ان‌ای در ترکیه نشان میدهد که مردم ترکیه نوادگان مردم مختلف ساکن آناتولی مانند یونانی، ارمنی، قفقازی (آسیانی) و کرد میباشند که در سده‌های معاصر ترک‌زبان شده‌اند و از لحاظ ژن از نژاد ترک (زردپوست مغول‌سان)بهره بسیار کمی برده اند. کمتر از ۱۰% مردم ترکیه دارای این نژاد میباشند. در مورد ترک زبانان آذربایجانی نیز این قضیه صادق است که از لحاظ ژن به سان مردم ایرانی و قفقازی هستند .
آن جمله ای که من نوشتم، انتقادی کاریکلماتوری، از جمله ای بود که نقل کردم.
اگر نمیدانید کاریکلماتور چیست، توضیح میدهم که کارکردی شبیه به کاریکاتور دارد ولی با کلمات نه با تصویر.
من خیلی مدت است که بحث را دنبال می کنم صرفا کامنت نگذاشته بودم.
مثل این که شما متوجه نیستید برای چی این علامت(!) رو گذاشتم
این علامت (!) به خاطر کلمه مهدورالدم بود که مورد استفاده قرار دادید.
شما معلوم است تازه رسیده اید. کمی کامنتها را بخوانید تا روشن شوید بحث در چه موردی است. لا اقل همان کامنتی که از آن نقل قول کرده ام را با دقت بخوانید تا ببینید چه میگویم. بعد هرچه قدر دوست دارید علامت (!) بگذارید تا بر حذرم کنید،
این جا رو با چال میدون یا یه همچین چیزی اشتباه گرفتید
می دونستم شوخی نیست می خواستم مطمئن بشم
و(!)(!)(!)