سلام.خداحافظ

دو مرغابی در مه
-آدم اینجا آسمونم از یاد می بره الیوت!
- بله خب این به دلیل بافت اجتماعیشه ماریا! اینجا یک شهر بزرگه.
- بله یک شهر بزرگ، زمینش قیر، آسمونش هم بتون.
- خدای من، چقدر قشنگ بود ماریا. اینی که گفتی شبیه یک شعر بود. ازت خواهش می کنم اینو یه بار دیگه تکرارش کنی.
- نا ندارم. نفسم بالا نمی یاد الیوت.
"- ماریا دوست دارم صبحونه ام نیمرو باشه با سس پرتقال، می فهمی؟
- نه نمی فهمم."

کهکشان ها! کو زمینم؟
زمین! کو وطنم؟
وطن! کو خانه ام؟
خانه! کو مادرم؟
مادر! کو کبوترانه ام؟
معنای این همه سکوت چیست؟
من گم شدم در تو یا تو گم شدی در من ای زمان؟
کاش هرگز آن روز از درخت انحیر پایین نیامده بودم.
کاش...

بعد از آن شب بود ،
که انسان را همه دیدند
با بادکنکِ سَرَش
که بزرگُ بزرگتر می شد به فوتِ علم
وتماشاچیان تاجر ،
تخمین می زدند که در این استوانه بزرگ
می شود هزار اسبُ الاغ را
به هزار آخور پُر از کاهُ علوفه بست
و همه دیدند که آن شب او
انگشتر اعتقاد به سپیدارها را
از انگشتِ خود بیرون کشید !
با کلاهی از یال شیر ،
بارانی یی از پوستِ وال ،
شلواری از چرم کرگدن ،
کفشی از پوست گاومیش ،
موهایی از یال بلندِ اسب ،
دندانهایی ار عاج فیل
و استخوانهائی همه از طلای ناب
و قلبش....
تنها قلبش قلبِ خوذ او بود !
کندوی نو ساخته ای
که زنبورانش در دفتر ِ شعر ِ شاعری ،
همه سوخته بودند
به آتش گلهای سرخُ زرد !

دکتر شریعتی گفته آدم ها 4 دسته اند:
1 آدم هایی که وقتی هستند هستند و وقتی نیستند نیستند
2 آنها که وقتی هستند نیستند و وقتی نیستند هم نیستند
3 آنها که وقتی هستند هستند و وقتی نیستند هم هستند
4 آدمهایی که وقتی هستند نیستند و وقتی نیستند هستند:((

1-سلام 2-سلام 3-سلام .....................61-سلام 62-سلام. سلام به همه عزیزانی که پیام گذاشتن من همشونو خوندم،اما چرا همه افسوس میخورن از زود رفتن حسین پناهی مگه نه اینکه الان با افکارش پیش ماست، و نه اینکه الان تو نور مطلق غوطه وره پیش خداش و بعد از به سلامت رسوندن دو استکان چایی با هم چای مینوشن. ایکاش همه ما به زیباترین معشوق که وجودمون از اونه برسیم. دوستان براتون نعمت سلامتی و تفکر رو آرزو میکنم.

آقای پناهی بی نظیر بود ...
حیف که رفت

کودکی ام را دوست دارم
روزهایی که به جای دلم
سر زانوهایم زخمی بود...........
حسین پناهی

به ساعت نگاه می کنم
حدود سه نصف شب است
چشم می بندم که مبادا چشمانت را
از یاد برده باشم
...و طبق عادت کنار پنجره می روم
سوسوی چند چراغ مهربان
و سایه ی کشدار شبگردان خمیده
و خاکستری گسترده بر حاشیه ها
و صدای هیجان انگیز چند سگ
و بانگ آسمانی چند خروس
از شوق به هوا می پَرم چون کودکیم
و خوشحال که هنوز
معمای سبز رودخانه از دور
برایم حل نشده است
آری از شوق به هوا می پرم
و خوب می دانم
سال هاست که مرده ام
حسین پناهی

آقا اجازه فایل دانود رو که میزنیم میگه فایل ناقصه:D

من زندگی رادوست دارم اما از زندگی دوباره می ترسم دین را دوست دارم ولی از کشیش ها می ترسم
قانون را دوست دارم ولی از پاسبانان می ترسم عشق را دوست دارم ولی از زنها می ترسم
کودکان را دوست دارم ولی از آیینه میترسم سلام را دوست دارم ولی از زبانم می ترسم
من می ترسم، پس هستم این چنین میگذرد روز و روزگار من من روز را دوست دارم ولی از روزگار می ترسم
حسین پناهی...